Δύο επιτροπές, μιά απορία…

Τελικά τι συζητούν οι διάφορες Επιτροπές της Βουλής; Η περασμένη εβδομάδα (17 Φεβρουαρίου) ανέδειξε μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα της επικαιρότητας. Συζήτηση για τα προβλήματα στη Μέση Εκπαίδευση. Στην Επιτροπή Παιδείας και στα ΜΜΕ. Με ποια κριτήρια γίνονται αυτές οι συζητήσεις; Με ποια διαδικασία καλούνται ορισμένα πρόσωπα και όχι κάποια άλλα; Πώς τα ΜΜΕ καλύπτουν το ασήμαντο, το θορυβώδες, το ευτελές; Τελικά στην Επιτροπή Παιδείας το ασήμαντο κάλυψε το σημαντικό: το σημαντικό- οι εκπαιδευτικοί να εκφράζουν γραπτώς τις σκέψεις τους- χάθηκε μέσα στο ασήμαντο- διαμάχη επί προσωπικών θεμάτων με επίκεντρο μια λειτουργό στο Υπουργείο Παιδείας!

Η επομένη ημέρα ήταν αρκούντως ενδιαφέρουσα. Μια άλλη Επιτροπή της Βουλής ασχολείται με το θέμα της ανέγερσης, ή μη, ενός ναού στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής στη Λευκωσία υπό το πρίσμα της άποψης του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου.

Το ερώτημα είναι ουσιώδες: είναι αυτός ο ρόλος της Βουλής; Είναι αυτά ζητήματα που χρειάζονται την μια ή την άλλη κοινοβουλευτική συζήτηση με αυτούς τους όρους;

Γνωρίζω ότι συχνά πολλοί διαμορφώνουν ένα σκηνικό που να ανταποκρίνονται στα μέτρα τους. Αυτό όμως παραείναι αντιπαραγωγικό γιατί ορισμένοι με τις πρακτικές τους υποβαθμίζουν εκείνο που θέλουν να υπηρετούν.

Δεν υποστηρίζω ότι είναι εύκολο να ξεχωρίζει κανείς  το ασήμαντο από το σημαντικό, το τρέχον από το ουσιώδες. Μπορεί η πεπατημένη να αρέσει γιατί δεν απαιτεί δημιουργική σκέψη. Έτσι γινόταν πάντα, άρα συνεχίζουμε. Σήμερα όμως ορισμένα δεδομένα αλλάζουν και αυτό αφορά και τις Επιτροπές της Βουλής. Το πού θα κτιστεί ένας ναός αφορά άλλες μορφές κοινωνικής διαβούλευσης. Η Βουλή των Αντιπροσώπων μπορεί και πρέπει να ασχολείται με τα μείζονα και έτσι πράττοντας να κερδίσει περισσότερο κύρος…