ΕΕ: Τρία χρόνια και μία ημέρα
Η συμπλήρωση τριών χρόνων από τη δεύρυνση της ΕΕ με δέκα νέα κράτη-μέλη (1 Μαίου 2004) συνέπεσε με την πρωτοβουλία του προέδρου της Επιτροπής Χ. Μ. Μπαρόζο να καλέσει στη Λισσαβόνα ορισμένα από τα κράτη- μέλη σε μια άτυπη συνάντηση για να κουβεντιάσουν το μέλλον της ΕΕ. Μέσα οι μεγάλες χώρες, μέσα ορισμένες μικρές όπως το Λουξεμβούργο, έξω η Ελλάδα, έξω και η Κύπρος.
Παρόμοιες ενέργειες έγιναν και στο παρελθόν, ορισμένες χώρες αντέδρασαν, τις χαρακτήρισαν «παρασυναγωγή». Πιστεύω ότι η πρωτοβουλία Μπαρόζο, αν και θεσμικά απαράδεκτη, δείχνει για όσους θέλουν να δουν πέρα από τις καταγγελίες ότι το τρένο της ΕΕ παίρνει νέες κατευθύνσεις στην προσπάθειά του να απαντήσει στο ερώτημα «πού πάει η ΕΕ». Ο Μπαρόζο απέκλεισε την Ελλάδα που έχει μια 25ετή παρουσία στην Ένωση. Θεσμικά λανθασμένη κίνηση. Τι όμως έχει να προτείνει για το μέλλον της ΕΕ ο Κ. Καραμανλής; Πότε διατύπωσε ιδέες, πότε τις πάλαιψε σε ευρωπαϊκό επίπεδο; Πότε διέθεσε κάποιο χρόνο για περιοδεία σε βασικές πρωτεύουσες για να προωθήσει ένα ευρωπαϊκό στόχο; Η Ελλάδα διαμαρτύρεται γιατί θεσμικά είναι εν δικαίω. Όμως και η ίδια έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να περνά απαρατήρητη στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, μια χώρα χωρίς παρουσία στα μείζονα.
Πώς όμως καλείται ο πρωθυπουργός του πολύ μικρού Λουξεμβούργου Κ. Γιούγκερ και δεν είναι στη λίστα ο Κ. Καραμανλής ή και ο Τ. Παπαδόπουλος; Αυτό είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι τα μεγέθη σε πολλά ζητήματα στην ΕΕ δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας για να είσαι παρών στις θεσμικές συναντήσεις ή στις παρασυναγωγές.
Μερικά σημαντικά εξαρτώνται από το πόσο ένα κράτος κατανοεί το ευρύτερο κοινοτικό συμφέρον, από το πόσο και πώς συνεισφέρει στην πολιτική συζήτηση για την πορεία της ΕΕ, από το πόσο και πώς είναι ένας δραστήριος εταίρος που οι άλλοι προσέχουν τη γνώμη του.
Η τριετία 2004-2007 αποτελεί μια πολύ σημαντική ευκαιρία για να δούμε την πορεία της Κύπρου σε συνδυασμό με τη μελλοντική εξέλιξη της ΕΕ. Η ΕΕ των «27» δεν θα συνεχίσει για πολύ καιρό με τη σημερινή της μορφή. Ο Χ.Μ. Μπαρόζο είναι αρκετά σαφής μέσα από τη θεσμική του αβλεψία. Όσοι ζητούν κάτι παραπάνω έχουν ήδη πιάσει το επετειακό υπονοούμενο…