Ένας «Φαναράς», κόντρα στους Παΐσιους!

Απο τον τοίχο του επικοινωνιολόγου Σ. Φαναρά στο fb:

«Κάποτε ένας μελετητής από το μέλλον θα πει για μας, για την εποχή μας: «Δεν είναι μόνο αυτά που έπαθαν, είναι κι ότι δε συμφώνησαν ποτέ γιατί τα έπαθαν. Κι αυτό ήταν το χειρότερο που τους συνέβη. Που δεν μπόρεσαν ποτέ να αξιολογήσουν».
Ο μελετητής γνώριζε κάτι περί της νήσου Κύπρου; Μάλλον όχι. Μάς φωτογράφισε, όμως, μια χαρά. Μάς κατανόησε επακριβώς τόσο στην ιστορική μας εξέλιξη όσο και στα όσα ακούμε αυτό το διάστημα γύρω μας. Μερικά δείγματα γραφής:

Α. Η κόντρα ΗΠΑ-Τουρκίας περιγράφεται με μελανά χρώματα στον ε/κ τύπο. Με φράσεις όπως «σκουπίδια η τουρκική λίρα», «σε ελεύθερη πτώση το νόμισμα της Τουρκίας», « η Τουρκία δεν έχει προσφύγει στο ΔΝΤ ακόμα». Εν μέρει προφανείς αλήθειες, εν μέρει ευσεβείς πόθοι. Πράγματι οι αποφάσεις Τραμπ και εσωτερικά λανθασμένες επιλογές προκάλεσαν προβλήματα στην τουρκική οικονομία. Ωστόσο, μια μεγάλη οικονομία, μια χώρα που ανήκει στους G20, δεν γέρνει με τόση ευκολία.  Χώρες με άλλες προτεραιότητες δίνουν στήριξη στην τουρκική οικονομία-πολιτική, οικονομική. Όπως Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ρωσία, Κίνα και πιο χειροπιαστά το Κατάρ με 15δις δολ μέσα στο τουρκικό νομισματικό σύστημα. Η τουρκική οικονομία σήμερα αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα. Θυμίζω ότι είναι η διακυβέρνηση του Τ. Ερτογάν που την έβγαλε από το ΔΝΤ και της έδωσε κινέζικους ρυθμούς ανάπτυξης. Στο ΔΝΤ  την έσπρωξαν οι πρωθυπουργοί τύπου Ετσεβίτ. Δεν θυμάμαι, σύμφωνα με τη ρήση του αγνώστου μελετητή «πότε  μπόρεσαμε να αξιολογήσουμε» σωστά τα θέματα που περιβάλλουν την Τουρκία, αν κατανοήσαμε γιατί συνέβαινε το ένα ή το άλλο, ή πότε όλα αυτά υπάκουαν στο ρυθμό σκέψης ενός Γέροντος, μάλλον του Παϊσίου.

Β. Τρία σημεία για το κυπριακό. Η διαδικασία κινείται στη φάση της «ύστατης προσπάθειας» για επίλυση με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Το ζήτημα της διατήρησης ή μη των στρατιωτικών δυνάμεων που διατηρεί από το 1964 ο ΟΗΕ στο νησί νέου οδηγεί στον τερματισμό της παρουσίας της στο τέλος του 6μήνου. Ο διαπραγματευτής Α. Μαυρογιάννης λέει με σαφήνεια ότι «σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί η επανέναρξη των συνομιλιών για το κυπριακό σύντομα, θα σημάνει τέλος εποχής για το κυπριακό όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα» (Alpha, 2/7/18). Τούτων δοθέντων,  μέρος του διπλωματικού καταστημένου κάνει προσπάθειες για να αναζωογονηθεί η υπόθεση της άρσης της απαγόρευσης πώλησης όπλων από τις ΗΠΑ στην κυπριακή κυβέρνηση! Μέχρι να λάβει απόφαση το Κογκρέσσο και κάτω από πιες προϋποθέσεις, δεν διερωτώνται οι διπλωμάτες της επιπολαιότητας τι κυπριακό θα μείνει να επιλύσουμε αν αποτύχει η εν εξελίξει προσπάθεια που καταβάλλει η Τζέιν Χολ  Λουτ! Γι’ αυτό, λοιπόν, υποστηρίζω, ότι ο μελετητής φαίνεται να μάς κατανοεί πλήρως!

Γ. Ο μελετητής μιλάει με ρεαλιστικό τρόπο. Ανέλυσε την πορεία της Κύπρου. Είδε την πορεία μας, ήδη από την εποχή του 1930, του 1950, του 1960, του 1974. Παρακολούθησε το βήμα βήμα άλμα προς τα πίσω: σε χρονικά στάδια από την αγγλοκρατία στην ανεξαρτησία, και από την ανεξαρτησία στο πραξικόπημα στην εισβολή. Δεν είδε «μόνο αυτά που έπαθαν». Υπογραμμίζει την αδυναμία να ερμηνεύσουμε τους κάθε φορά συσχετισμούς δύναμης ώστε να αποφύγουμε την πτώση στο κενό. Διείδε την αμετροέπεια που έδινε πόντους και ισχύ στους τενόρους της κυριακάτικης ρητορείας. Εξήγησε την αδυναμία να συγκροτήσουμε μιαν πλειοψηφική διεκδίκηση του κάθε φορά εφικτού  γιατί «δε συμφώνησαν ποτέ να αξιολογήσουν». Υπαινίσσεται την ιδιαίτερη σημασία που δίναμε στη συλλογή ψηφισμάτων και τις δόσεις από ψευδαισθήσεις που μάς παρηγορούσαν για πέντε ημέρες, γνωστές στην ιστορία της νήσου ως «δόσεις Τζίμμυ Κάρτερ».

Δ. Ο σοφός μελετητής διαθέτει ουδέρκεια και εγκυρότητα: «δεν είναι μόνο αυτά που έπαθαν, είναι κι ότι δε συμφώνησαν ποτέ γιατί τα έπαθαν. Κι αυτό ήταν το χειρότερο που τους συνέβη. Που δεν μπόρεσαν ποτέ να αξιολογήσουν». Ίσως ο μελετητής να μην πρόσεξε μια λεπτομέρεια της κυπριακής ιστορίας: οι μεγάλοι παίκτες της πορείας προς τα πίσω, είχαν την επίμονη συνήθεια να προωθούν ως διαδόχους εκείνους που θα έδιναν προστασία και κάλυψη στην πολιτική τους μικρότητα. Γι’ αυτό ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Μια κοινωνία δέσμια της ρητορείας του «αλάνθαστου» των ε/κ, πώς θα αξιολογήσει «αυτά που έπαθαν», αν δεν κοιτάξει στα μάτια τους οπλαρχηγούς του συνθήματος «ο εχθρός στη θάλασσα», αυτούς που «κατέκτησαν» το νησί με την ηρωική τους μωρία;

Ε.  Έτσι από το σλόγκαν «τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια» φτάσαμε στο αρχιεπισκοπικό σλόγκαν «θα ήταν προτιμότερο να πάμε σε λύση δύο κρατών». Προφανώς ο μελετητής δικαιώνεται. Αν δεν κατανοήσεις τους λόγους που έφτασες εδώ, εύκολα μεταπίπτεις στις ασυναρτησίες και ακόμα πιο εύκολα γίνεσαι εργαλείο για περισσότερες περιπέτειες. Ο μελετητής διαθέτει διορατικότητα: πώς θα οδηγήσουμε την Κύπρο στην εφικτή ανατροπή «αν δεν μπορέσουμε να αξιολογήσουμε ότι μας συνέβη;»
;

Λάρκος Λάρκου