Ένας Μίκης για Νobel

Ο διχασμός, οι ιδεολογικές αθλιότητες και το τυφλό μίσος ήταν παιδιά της νεοελληνικής ιστορίας για πολλά χρόνια. Αθλιότητες που έφθαναν στο επίπεδο του εθνικού αυτογκόλ: Ένας Καζαντζάκης, ή ένας Σικελιανός δεν κατάφεραν να ακουμπήσουν τη Στοκχόλμη για εσωεθνικές υπονομεύσεις και καρφώματα. Ίσως γι’ αυτό ο ελληνισμός να έζησε δυο μόνο Nobel (Σεφέρης, Ελύτης) ενώ άνετα θα μπορούσε να διεκδικήσει περισσότερα. Η ιστορία διδάσκει. Και μας δίνει μαθήματα εθνικής ευθύνης σε νέους καιρούς. Ο Μίκης Θεοδωράκης διεκδικεί το «Nobel Ειρήνης» για το 2000, με την ευχή την υπογραφή και την εκτίμηση από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Στο πρόσωπο του εκφράζεται ένας νέος πολιτικός πολιτισμός, αυτός που οδηγεί (πλέον) τους νεοέλληνες σε ενότητα, κοινές επιδιώξεις, συναίνεση. Κατά συνέπεια μια γενική οικουμενικής φύσεως επιδίωξη είναι σε θέση να στείλει πολύ διαφορετικά (και καλύτερα!) μηνύματα στη σουηδική ακαδημία.

Ο Μ.Θ. ήταν και είναι ένας οικουμενικός Έλληνας. Έζησε σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, άντλησε ιδέες από τον «ανοικτό ελληνισμό, γι’ αυτό και αγκάλιασε τους άλλους λαούς με τις μουσικές του φτερούγες. Κινήθηκε ως νεοέλλην Οδυσσέας. Ο κόσμο γι’ αυτόν ήταν ένα διαρκές πεδίο πνευματικής δράσης, διαπερνούσε τα σύνορα μέσα από την ασταμάτητη πολιτιστική του κίνηση. Η Χιλή, η Σουηδία, η Παλαιστίνη, η Κύπρος, η Ελλάδα της αντιδικτατορικής πάλης, η κριτική στο σύστημα του «σοβιετισμού» ήταν μερικά μόνο από τα δείγματα της ελεύθερης, χωρίς φόβο, δημιουργικής πνοής του. Η μουσική ήταν για το Μ.Θ. ένα όχημα ελευθερίας, ένα βιβλίο ειρήνης, ένα πεδίο συναδέλφωσης των πολιτών του κόσμου. Γι’ αυτό και το Nobel Ειρήνης θα μπορούσε να εκφραστεί με τον πιο οικουμενικό τρόπο στο πρόσωπο ενός Έλληνα του κόσμου. Τον επόμενο μήνα η Ακαδημαϊκή Κοινότητα της Σουηδίας θα πάρει τις τελικές αποφάσεις με τη δική της ελεύθερη, ανεπηρέαστη κρίση. Τα κριτήρια υπάρχουν και τα πρόσωπα επίσης. Για τον όπου γης ελληνισμό, η υποψηφιότητα του Μίκη Θεοδωράκη είναι μια δική του υποψηφιότητα. Στην εποχή των ανοικτών οριζόντων ένα «Nobel Ειρήνης στον πολίτη του κόσμου θα είναι μια βαθιά έκφραση ικανοποίησης σε πολλές περιοχές του πλανήτη μας. Γιατί η ζωή του Μ. Θεοδωράκη ισοδυναμεί με έναν ύμνο αγάπης για την ίδια την ειρήνη.

Του Λάρκου Λάρκου
Εφημερίδα, ΣΗΜΕΡΙΝΗ