Επιστροφή στο 1992…

Είναι γενική διαπίστωση ότι οι πολιτικές ζυμώσεις στην τ/κ κοινότητα δίνουν την αίσθηση ότι παρατηρείται μια επιστροφή σε πιο συντηρητικές στάσεις. Η τ/κ κοινότητα (εκπαιδευμένη για δεκαετίες στη «σχολή» Ντενκτάς) έμαθε να είναι καχύποπτη απέναντι σε κάθε πρόταση ή άνοιγμα. Η εσωστρέφεια ταλαιπωρεί. Αυτό το στοιχείο χαρακτηρίζει πιο πολύ τα κόμματα και τους πολιτικούς της τ/κ δεξιάς. Βλέπουν κάθε εξέλιξη να είναι εκ προοιμίου κακή, όλοι επιβουλεύονται τα δικαιώματά τους. Αυτό το στοιχείο επανέρχεται πιο έντονα στην επικαιρότητα με τις διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου στο δεξιό Κόμμα της Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ). Η διαμάχη ανάμεσα στον Τ. Ερτογρούλογλου και τον Ν Έρογλου για την ηγεσία του κόμματος αποδεικνύει αυτήν ακριβώς την διαπίστωση. Ο Ν. Έρογλου σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Πολίτης» (23/11/08) σχολιάζει τις συνομιλίες Χριστόφια-Ταλάτ για το κυπριακό: «Η παρούσα στάση των ε/κ δεν οδηγεί σε λύση. Οι ε/κ υποστηρίζουν τη συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ενόσω είναι έτσι τα πράγματα, δεν μπορούν να συστήσουν ομοσπονδία μαζί μας. Κατά τη γνώμη μας, αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο λαοί στην Κύπρο, δύο κράτη. Δύο κράτη και δύο έθνη. Αυτό που λείπει είναι η μια στέγη. Αν κτίσουμε τη στέγη αυτή, θα μπορέσουμε να συνάψουμε συμφωνία. Δεν μπορεί να υπάρξει μετακίνηση πληθυσμών στο βαθμό που προνοούσε το Σχέδιο Ανάν. Επομένως, μπορεί να γίνει ρύθμιση στα σύνορα χωρίς μεγάλη μετακίνηση πληθυσμών…».

Αυτή η ανάλυση θυμίζει, αν δεν αντιγράφει, το «όραμα» που για δεκαετίες εξέφραζε ο Ρ. Ντενκτάς. Άλλωστε ο παλαίμαχος τ/κ ηγέτης ενδιαφέρεται για τις ζυμώσεις στο ΚΕΕ και οι πληροφορίες λένε ότι μάλλον ευνοεί τη λύση Τ. Ερτογρούλογλου. Ο Έρογλου στην ερώτηση πως βλέπει τον πρόεδρο Δ. Χριστόφια απάντησε με τα εξής λόγια: «Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον Χριστόφια και στον Παπαδόπουλο. Και ο ένας ενεργεί μαζί με την Εκκλησία και ο άλλος». Αυτό το σχόλιο φανερώνει με απόλυτη ακρίβεια ότι η ντενκτασική ανάλυση έβαζε και βάζει όλους τους ε/κ πολιτικούς στο ίδιο καλάθι – όλοι οι ε/κ πολιτικοί είναι ίδιοι, υποχείρια της εκκλησίας…

Είναι σημαντικό για την ε/κ πολιτική σκέψη να είναι σε θέση να κρίνει τις διαφορές που έχουν οι τ/κ πολιτικοί σχηματισμοί και οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους σε σημαντικές ή επιμέρους πτυχές του κυπριακού. Ένα διάσημο παράδειγμα είναι η συζήτηση για τη Μόρφου. Σε ερώτηση για την εδαφική πτυχή του κυπριακού και ειδικότερα στο θέμα της επιστροφής της Μόρφου στους ε/κ κατοίκους της, ο Έρογλου απάντησε με τη γλώσσα του 1992, όταν ήταν προς συζήτηση ο χάρτης Γκάλι: «ούτως ή άλλως, κατά τη διάρκεια της πολιτικής μου ζωής έλεγα πάντα ότι η Μόρφου δεν επιστρέφεται…».