Ευρωεκλογές με άποψη
Ελάχιστα συζητούμε για την ΕΕ, αν και οι εκλογές στις 25 Μαίου αυτό θέλουν. Αυτό συμβαίνει και σε άλλες χώρες, συχνά κυριαρχεί το τοπικό/εθνικό στοιχείο. Αλλά αυτό δεν είναι το καλύτερο. Η ΕΕ είναι μια πολιτική ένωση εν τω γίγνεσθαι, συνεπώς οι προτάσεις για το πού και πώς θα πάει είναι σημαντικές. Η δημόσια συζήτηση στην Κύπρο επισκιάζεται από τις αποκαλύψεις για το τραπεζικό σκάνδαλο που οδήγησε τη χώρα ένα βήμα πριν την χρεοκοπία. Είναι φυσιολογικό να έχουμε ιδιαίτερη ενασχόληση πάνω σε όλα εκείνα που συνδέθηκαν με την κρίση, την ύφεση, την ανεργία, την αγωνία για να βρούμε λύσεις. Ακριβώς αυτό συνιστούν οι Ευρωεκλογές της 25ης Μαίου-μια συζήτηση ουσίας γιατί η ΕΕ είναι πρωταγωνιστικό μέρος της αναζήτησης της λύσης για το μέλλον της κυπριακής κοινωνίας και οικονομίας!
Η ΕΕ χρειάζεται αλλαγές με πρώτη την έναρξη διαδικασίας αναθεώρησης της Συνθήκης της Λισσαβόνας. Η απλοποίηση των Συνθηκών, η ενοποίηση αρμοδιοτήτων που σήμερα ανατίθενται σε διαφορετικά πρόσωπα στην Επιτροπή, η αναθεωρήση στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων με κεντρικό στόχο την υιοθέτηση της κοινοτικής μεθόδου, βοηθούν αποφασιστικά στην ανάπτυξη μιας ισχυρότερης ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής στη συμμετοχή και στην ανάπτυξη. Αν κάποια κράτη είναι απρόθυμα να προτείνουν αυτές τις λύσεις, αν επιμένουν στη διακυβερνητική μέθοδο, τότε η ψήφος της 25ης Μαίου και οι συσχετισμοί στο Ευρωκοινοβούλιο έχουν ιδιαίτερη χαρακτηριστική αξία. Μπορούν να δώσουν κάποια κατεύθυνση στην προσπάθεια για την «περισσότερη ΕΕ».
Ο Π. Ιωακειμίδης στις 30 Απριλίου γράφει στη «Μεταρρύθμιση»: «Ουσιαστικά αυτό σημαίνει ότι η Ένωση θα πρέπει να αναδειχθεί σ’ ένα αποτελεσματικό «σύστημα συνοχής, αλληλεγγύης και μεγιστοποίησης της κοινωνικής ευημερίας» εν ευρεία εννοία, ένα σύστημα που θα στηρίζεται στο μέγιστο δυνατό βαθμό στις δημοκρατικές αξίες και θα λαμβάνει αποφάσεις μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Όθεν και ο κεντρικός ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που σήμερα κατέχει κεντρική θέση στο θεσμικό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφού είναι ουσιαστικός συννομοθέτης στο 85% περίπου των αποφάσεων/ νομοθετικών πράξεων. Χωρίς τη σύμπραξη του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου δεν μπορούν να ληφθούν αποφάσεις .Επί πλέον το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο έχει αυτή τη φορά την αρμοδιότητα σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας να εκλέξει τον νέο πρόεδρο της Ευρωπαικής Επιτροπής».
Στο στρατηγικό επίπεδο ο Κ. Σημίτης υπογραμμίζει τα πιο κάτω για το μέλλον του ευρωπαϊκού εγχειρήματος: «Έντονη είναι και η πεποίθηση ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα δεν αφορά μόνο την επίτευξη ενός ενιαίου νομισματικού και οικονομικού χώρου. Η ενωμένη Ευρώπη είναι ένα πολύ ευρύτερο σχέδιο. Προσδιορίζεται από την συνύπαρξη των ευρωπαϊκών λαών επί αιώνες, τις κοινές τους εμπειρίες, τον αλληλοεπηρεασμό των πολιτισμών τους, τους συγγενείς τρόπους ζωής και οργάνωσης των κοινωνιών τους. Προκύπτει από την κοινότητα αξιών, γνώσεων, τις εμπεδωμένες πρακτικές συνεργασίες αλλά και τα οδυνηρά βιώματα των πολέμων και του σκοταδισμού. Συνδέεται με ένα πλέγμα αρχών, στο οποίο η δημοκρατία, η προσωπική ελευθερία, ο σεβασμός του ατόμου, η παιδεία και η συνεχώς επεκτεινόμενη γνώση παίζουν πρωτεύοντα ρόλο. Το σχέδιο αυτό αφορά την ανάγκη κοινής δράσης, το αναπόφευκτο κοινό μέλλον σ’ ένα κόσμο, που αλλάζει με την παγκοσμιοποίηση και στον οποίο νέες δυνατότητες έχουν όλο και πιο καθοριστική παρουσία». (ομιλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με θέμα «Μια νέα ευρωπαϊκή πολιτική είναι αναγκαία», 7 Φεβρουαρίου 2014).