Η αυτονόμηση του αυτονόητου.

Η πατρίδα μας συχνά εμφανίζει υστέρηση. Τα αυτονόητα δεν προχωρούν. Η υστέρηση δημιουργεί περιπλοκές και τα προβλήματα οξύνονται. Τα αυτονόητα χάνουν την ουσιώδη αξία τους όταν για δεκαετίες εξαγγέλλονται και στην πρώτη αντίδραση σταματούν όλα. Για παράδειγμα η αυτονόμηση των νοσοκομείων παραμένει γράμμα κενό. Από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας κυριαρχεί ο κεντρικός έλεγχος σε όλα τα κομμάτια της παροχής ιατρικής περίθαλψης. Όλα εξαρτώνται από τη γραφειοκρατία στο Υπουργείο Υγείας. Ακόμα και η πιο απλή παραγγελία φαρμάκων. Είναι επίσης γνωστόν ότι όλες οι απόπειρες για να στηθεί ο μηχανισμός ενός ΓΕΣΥ (Γενικό σχέδιο Υγείας) έχουν αποτύχει.

Σήμερα η πράξη έχει αποδείξει ότι δύο κύριοι παράγοντες έχουν ακινητοποιήσει την προσπάθεια αυτή: πρώτο, η απουσία ισχυρής πολιτικής βούλησης, και δεύτερο, οι αντιδράσεις από φορείς, ομάδες συμφερόντων αλλά και συντεχνίες επαγγελματιών που συνδέονται με τη διαδικασία αυτή. Τι θα γίνει λοιπόν; Όλα θα μείνουν στην ακινησία; Αν το όλον (ΓΕΣΥ) σκοντάφτει σε ποικίλες αντιδράσεις, τουλάχιστον ας προχωρήσει ένα τμήμα του που έχει πιο πολλές προϋποθέσεις να προχωρήσει: η αυτονόμηση των νοσοκομείων. Αυτό το κομμάτι του παζλ μπορεί να προχωρήσει και προχωρώντας αυτό μπορεί να βοηθήσει ή να σπρώξει και το σχεδιασμό για το ΓΕΣΥ. Δεν είναι ούτε αυτό εύκολο, είναι όμως πιο πιθανό να ολοκληρωθεί γιατί οι αντιδράσεις είναι, συγκριτικά, λιγότερες. Σήμερα τα επαρχιακά νοσοκομεία παρουσιάζουν σοβαρές ελλείψεις σε όλα τα επίπεδα (προσωπικό, υποδομές, μηχανήματα, φάρμακα). Ο κεντρικός έλεγχος επιδεινώνει την κατάσταση.

Δεν είμαι βέβαιος ότι όλοι όσοι υποστηρίζουν την αυτονόμηση των νοσοκομείων εννοούν αυτό που λένε. Συχνά είναι μια λεκτική διέξοδος σε όσους έχουν πιο «πρακτικό» σχέδιο: να μείνουν τα πράγματα στο σημερινό τους επίπεδο. Το Υπουργείο Υγείας έχει την ευθύνη για τον επιτελικό σχεδιασμό. Διαμορφώνει τις πολιτικές για την υγεία και δεν είναι υπεύθυνο για να κάνει παραγγελίες για το ένα ή το άλλο φάρμακο. Μόνο η πολιτική βούληση δίνει λύσεις στο ζήτημα της αυτονόμησης των νοσοκομείων. Χωρίς αυτήν δεν πάμε πουθενά. Απλώς περιγράφουμε τα πράγματα σε μια εποχή που χρειάζεται να ληφθούν αποφάσεις, να επιδειχθεί αποφασιστικότητα για την παροχή υψηλότερου επιπέδου δημόσιας υγείας στον κύπριο πολίτη.