Η Εκκλησία, η φτώχεια και η ΕΕ

Έτσι περνάνε στα αζήτητα των ΜΜΕ μερικά από τα πιο σημαντικά που εξελίσσονται στις Βρυξέλλες. Σε ρεπορτάζ του ΚΥΠΕ (19/7) αναφέρεται ότι σε ειδική συνάντηση για την αναζήτηση αποτελεσματικών τρόπων καταπολέμησης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού έλαβαν μέρος από την πλευρά της ΕΕ οι:

Χέρμαν Βαν Ρομπάι, πρόεδρος ΕΕ

Ζοζε Μανουέλ Μπαροζο,  πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

 Ζέρζι Μπούζεκ,  προέδρος της Ευρωβουλής

Βιβιάν Ρέντινγκ, Αντόνιο Ταγιάνι , αντιπρόεδροι της Επιτροπής, και οι,

επίτροποι Μαρία Δαμανάκη και Λάζλο Αντορ

Στην απέναντι πλευρά ήταν 20 ανώτεροι εκπρόσωποι της χριστιανικής, της ιουδαϊκής και της μουσουλμανικής θρησκείας καθώς και εκπρόσωποι των κοινοτήτων των Σιχ και των Ινδουιστών. Την εκκλησία της Κύπρου εκπροσώπησε ο μόνιμος εκπρόσωπός της στην ΕΕ Επίσκοπος Νεαπόλεως Πορφυρός,  ενώ έλαβαν μέρος ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος και εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Ήταν η έκτη από μια σειρά ετήσιων συναντήσεων που δρομολόγησε ο Πρόεδρος Μπαρόζο το 2005 και η πρώτη που πραγματοποιείται με το νέο πλαίσιο της Συνθήκης της Λισαβόνας, το οποίο προβλέπει στο άρθρο 17 ότι η Ένωση διατηρεί «ανοιχτό, διαφανή και τακτικό διάλογο» με τις θρησκείες, τις εκκλησίες και τις θρησκευτικές κοινότητες. Η Επιτροπή θεωρεί ότι «η προώθηση της απασχόλησης, της χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής είναι στην καρδιά της στρατηγικής Ευρώπη 2020. Ένας από τους στόχους που έχουν συμφωνηθεί σε επίπεδο ΕΕ είναι να μειωθεί ως το 2020, κατά τουλάχιστον 20 εκατομμύρια ο αριθμός των Ευρωπαίων που εκτίθενται σε φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό. Τρεις θα είναι οι κύριοι δείκτες προόδου: ο κίνδυνος φτώχειας, οι υλικές στερήσεις και η ανεργία των νοικοκυριών. Αυτοί οι δείκτες της ΕΕ, σε συνδυασμό με τακτική παρακολούθηση της προόδου, θα βοηθήσουν τα κράτη μέλη να αναλάβουν τις ευθύνες τους».

Σύμφωνα με το ΚΥΠΕ «οι συζητήσεις χαρακτηρίσθηκαν από ειλικρίνεια και ανοικτό πνεύμα. Οι θρησκευτικοί ηγέτες, που προέρχονται από δεκατέσσερα κράτη μέλη εξέφρασαν την υποστήριξή τους για τη στρατηγική  «Ευρώπη 2020» και για τους κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς της στόχους. Ενθάρρυναν τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα να καταβάλλουν περισσότερες προσπάθειες ιδίως με σκοπό τη βελτίωση της πρόσβασης στην αγορά εργασίας, την καλύτερη στοχοθέτηση των κοινωνικών υπηρεσιών στα κράτη μέλη και τη διασφάλιση της ισότητας ευκαιριών με σκοπό την πρόσβαση σε εκπαίδευση και κατάρτιση. Ο Χ. Μπαρόσο δήλωσε ότι «στην Ευρώπη, υπάρχουν εκατομμύρια πολίτες που ζουν σε συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού, φαινόμενο απογοητευτικό για μια από τις πλουσιότερες περιοχές του κόσμου. Οι εκκλησίες και οι θρησκευτικές κοινότητες είναι σημαντικοί φορείς παροχής κοινωνικών υπηρεσιών στα κράτη μέλη της ΕΕ και αν θέλουμε να καταπολεμήσουμε αποτελεσματικά τη φτώχεια, είναι σημαντικό να αντλήσουμε διδάγματα από την μακροχρόνια και ευρεία πείρα τους». Ο Βαν Ρομπάι ανέφερε  ότι ««όλοι γνωρίζουμε ότι το θέμα αυτό συνδέεται κατά κύριο λόγο με την έλλειψη μόνιμης στέγης, με την καλύτερη πρόσβαση στην αγορά εργασίας, με τη δυνατότητα πρόσβασης σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με όλα αυτά που συνιστούν τις υλικές συνθήκες της ζωής».

Θεωρώ ότι αυτές οι συναντήσεις είναι ωφέλιμες από τη στιγμή που συμβάλλουν με τρόπο συγκεκριμένο στην αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικοί αποκλεισμού. Δεν είναι αρκετό να συμμετέχεις σε συσκέψεις. Η κυπριακή εκκλησία, αν και έχει σε ορισμένα επίπεδα πρωτοβουλιακή έκφραση αλληλεγγύης, δεν κατάφερε να συμβαδίσει με τις απαιτήσεις που διαλαμβάνει 2010 ως το ευρωπαϊκό έτος κατά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Δεν πήρε πρωτοβουλίες να οργανώσει στην Κύπρο κάτι ανάλογο που προώθησε η Επιτροπή στις Βρυξέλλες, δεν ανέδειξε το ζήτημα ως κομμάτι της ευρωπαϊκής της ευθύνης και, δυστυχώς, δεν δοκίμασε να διαμορφώσει κοινή γνώμη με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες επί κυπριακού εδάφους. Δεν αρκεί να είμαστε μέλη της ΕΕ. Χρειάζονται ιδέες, πρωτοβουλίες, πράξεις που να αποδεικνύουν ότι συμμετέχουμε στις δράσεις και γενικά στον κόσμο που φιλοδοξεί να δημιουργήσει η ΕΕ. Το 2010, όπως και οι συμβολισμοί που φέρουν τα «ευρωπαϊκά έτη», προσφέρουν ευκαιρίες για όσους έχουν ευαισθησίες στις ευρωπαϊκές πολιτικές και θέλουν να δείξουν πως με έργα πιστεύουν στη δημιουργική συμμετοχή μας στην ΕΕ.