Η Ελλάδα στο μικρότερο σκαλί…
Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, ΠΡΩΤΗ ΔΥΝΑΜΗ…
Η εξέλιξη είναι εντυπωσιακή, από όποια πλευρά και αν την αναλύσεις. Η Ελλάδα πέρασε σε άλλο στάδιο, κινείται με άλλους ρυθμούς. Κύρια χαρακτηριστικά αυτής της εξέλιξης είναι, κατά τη γνώμη μου, η απουσία σχεδίου για το μέλλον, ο αυτοσχεδιασμός, η απλή διαχείριση των προβλημάτων που δημιουργεί η συγκυρία. Μετά την ολοκλήρωση της εξαιρετικής Ολυμπιάδας του 2004, λίγους τομείς μπορεί να βρει κανείς στους οποίους υπήρξε μια επιτυχημένη σχεδιασμένη πολιτική παρέμβαση από την κυβερνητική πλειοψηφία. Καλές παρεμβάσεις έγιναν λ.χ. στους τομείς που προϊσταται ο σοβαρός Γ. Σουφλιάς ή η δημιουργική Μ. Γιαννάκου.
Το μέγα σύνθημα περί μεταρρύθμισης (κεντρικό μοτίβο της ΝΔ) έγινε σταδιακά ένα απλό διαδικαστικό θέμα: όταν θέλεις να μεταρρυθμίσεις το δημόσιο ή τον ημιδημόσιο τομέα, δεν γεμίζεις την ίδια στιγμή τους χώρους αυτούς με σχεδόν 100 χιλιάδες νέους διορισμούς, άλλους κατά παράβαση των διαδικασιών του ΑΣΕΠ, και άλλους με τους συνήθεις κομματικούς διορισμούς με τις λίστες «με τα δικά μας παιδιά». Αυτό δεν λέγεται μεταρρύθμιση αλλά απορύθμιση της αναγκαίας στρατηγικής για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας υπηρεσίας με βάση τις πραγματικές ανάγκες και τα αξιοκρατικά κριτήρια όπως το ΑΣΕΠ μπορεί να διασφαλίζει.
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, ειδικά στην ευρωπαϊκή πολιτική, υπάρχει ένα πολύ χαρακτηριστικό έλλειμμα ιδεών, παρουσίας, κινητικότητας. Σήμερα δύσκολα μπορεί κανείς να παρακολουθήσει μια στρατηγική σε ένα τομέα που να έχει στόχο, χρονοδιάγραμμα, μετρήσιμη κατάληξη. Έτσι, όμως, δυστυχώς, η Ελλάδα συρρικνώνει τις δυνατότητές της και αδυνατίζει τις επιρροές της. Η Ελλάδα μπορεί πολύ περισσότερα και το απέδειξε πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν. Χρειάζεται συνέχεια και συνέπεια για να κρατηθεί ψηλά. Εξαίρετη η Ολυμπιάδα του 2004. Τι έγινε όμως με τα τεράστια Ολυμπιακά έργα/ακίνητα μετά το τέλος της Ολυμπιάδας; Τα περισσότερα, σύμφωνα με τις πιο έγκυρες αθηναϊκές εφημερίδες, αφέθηκαν στο έλεος του θεού- και σαφώς της καταλυτικής επίδρασης του χρόνου…
Στην πολιτική συχνά κυριαρχούν οι καλές προθέσεις όπως επίσης και η ρητορική επίλυση πολλών προβλημάτων. Το μέγα ζήτημα είναι να έχει κανείς στόχους, να επενδύει στο κατάλληλο πολιτικό προσωπικό, να επιμένει στους στόχους, να έχει μαζί σου την πλειοψηφία της κοινής γνώμης και να επιτυγχάνει έργο που να διευρύνει τις δυνατότητες μιας χώρας, να ασκεί πολιτικές για την κοινωνική δικαιοσύνη και ταυτόχρονα να είναι σε θέση να διευρύνει την επιρροή της χώρας του είτε στο περιφερειακό πεδίο, είτε και συνολικά στην ΕΕ. Αυτό ως πολιτικό στοίχημα, δεν μπόρεσε να το εκπληρώσει η κυβέρνηση της ΝΔ. Το βεβαιώνουν οι δημοσκοπήσεις: η ρευστότητα κυριαρχεί, η διαμαρτυρία και η απογοήτευση αποτελεί την πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας, κάτι που αφορά τις κεντρικές πολιτικές δυνάμεις όπως το ΠΑΣΟΚ, και όχι μόνο την φιλοκυβερνητική παράταξη…