Η Ισπανία αύριο χωρίς Βασιλιά

Η ευκαιρία είναι καλή και πολλοί ισπανοί την αξιοποιούν. Σύμφωνα με ρεπορτάζ στη «Μεταρρύθμιση» στις 3 Ιουνίου «χιλιάδες διαδηλωτές ζητούν να μπει τέλος στη μοναρχία και η Ισπανία να γίνει αβασίλευτη δημοκρατία με δημοψήφισμα, που κατέβηκαν στους δρόμους της Μαδρίτης και σε πολλές ακόμη πόλεις, πανηγυρίζοντας για την παραίτηση του βασιλιά Χουάν Κάρλος. Μερικά από τα συνθήματα στα πανό των διαδηλωτών είναι «η Ισπανία, αύριο, θα είναι αβασίλευτη δημοκρατία», «όχι πια βασιλιάδες, να γίνει δημοψήφισμα», «οι Βουρβόνοι στις εκλογές», ήταν μερικά από τα συνθήματα στα πανό των διαδηλωτών, οι οποίοι κρατούσαν επίσης κόκκινες και μενεξεδιές σημαίες της Δεύτερης Δημοκρατίας του 1931.

Σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ ένας 25χρονος φοιτητής τόνισε ότι «είμαι εδώ επειδή θέλω να εκλέγω τον αρχηγό του κράτους. Δεν θέλω να περιμένω άλλα 40 χρόνια για να ξαναβρώ αυτήν την ευκαιρία. Πρέπει να αλλάξουμε τώρα». Την ίδια άποψη εξέφρασε και ένας 52χρονος εργαζόμενος σε ανθρωπιστική οργάνωση. «Πιστεύω ότι η χώρα έφτασε σε ένα σημείο όπου είναι αλήθεια ότι ένα μέρος των ανθρώπων ηλικίας από 20 έως 50 ετών θέλουν να αλλάξουν το σημερινό μοντέλο, επειδή αυτοί είναι η κινητήριος μηχανή της χώρας. Η μοναρχία είναι ανυπόληπτη. Δεν έχει νόημα σε μια δημοκρατική Ευρώπη».

Τα βασικά πολιτικά κόμματα (Λαϊκο, Σοσιαλιστικό) κρίνουν θετικά την μοναρχία, συνεπώς ο πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι προχώρησε στην εκτίμηση «το στέμμα εξακολουθεί να χαίρει πλειοψηφικής υποστήριξης», ενώ με δική του πρωτοβουλία «αναμένεται μέσα στις επόμενες εβδομάδες να ψηφιστεί ο νόμος περί διαδοχής, που θα φέρει στο θρόνο τον Φελίπε 6ο, ηλικίας 46 χρόνων».

Η ρεαλιστική εκδοχή των πραγμάτων δείχνει συνέχεια στο βασιλικό θέσμό στην Ισπανία και ο Ραχόι δεν πρόκειται να κινήσει καμμιά διαδικασία που να οδηγεί στην αμφισβήτησή του. Αλλά η επίσης ρεαλιστική εκτίμηση λέει ότι είναι πολύ σημαντικό το ότι εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους η αντίθεση στην μοναρχία, ότι πολλοί ισπανοί ζητούν αβασίλευτη δημοκρατία. Ο φοιτητής τα λέει όλα: «είμαι εδώ επειδή θέλω να εκλέγω τον αρχηγό του κράτους». Συνεπώς όσο πιο μαζικές είναι οι διαδηλώσεις, όσο πιο πολλές δυνάμεις ενώνονται στο αίτημα για δημοψήφισμα για το μέλλον του βασιλικού θεσμού, τόσο πιο καλό είναι για το μέλλον του κινήματος για την Ισπανία ως αβασίλευτη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αν και ο φοιτητής λέει το σωστό ότι «πρέπει να αλλάξουμε τώρα», αυτό δεν φαίνεται να δικαιώνεται από τους συσχετισμούς. Για τώρα μένει το αίτημα, η καταγραφή μιας αμφισβήτησης και μια πολιτική παρακαταθήκη για την μελλοντική ισπανική αβασίλευτη δημοκρατία.