Η καταγγελία και ο στόχος.

Η συνήθεια έχει γενικευμένο χαρακτήρα, αρέσει και εκτίθεται στη δημόσια θέα. Σε κάθε ενέργεια από το εξωτερικό ή από την κατοχική δύναμη που δεν κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, ακολουθεί η καταγγελία είτε από την κυβέρνηση είτε από τα κόμματα. Ασφαλώς η καταγγελία είναι επιβεβλημένη από τα πράγματα: είναι χρήσιμο να αντιδράς, να καταγγέλλεις, να καταδικάζεις. Είναι μέρος της ανάγκης να διατυπώνεις τη δική σου αντίθεση ή και τη δική σου άποψη στη μια ή την άλλη εξέλιξη.

Εάν οι κινήσεις αντίδρασης είναι επιβεβλημένες, αυτό δεν σημαίνει ότι όλος ο πολιτικός αγώνας έχει τελειώσει. Η πολιτική απάντηση συνδέεται με μια σειρά από δραστηριότητες που σχεδιάζουν πάνω σε ένα συνολικό στόχο:

1 Η πολιτική στρατηγική σημαίνει να σχεδιάζεις κατά τρόπο που να κερδίζεις συμμαχίες στο διεθνή στίβο, να ενδυναμώνεις την ισχύ σου σε ένα κόσμο γεμάτο από συγκλίσεις συμφερόντων και διαρκείς εναλλαγές θέσεων και επιλογών.

2 Εάν η στρατηγική σου συναντά δυσκολίες, ή συναντά ισχυρές ενστάσεις και ανοικτές αντιθέσεις το δικό καθήκον δεν είναι να επιλέγεις τις μετωπικές ρήξεις αλλά να δουλέψεις με σχέδιο ώστε να μην μπαίνεις σε κινήσεις που σε αφήνουν χωρίς συμμαχίες. Δηλαδή να προβλέπεις τις κινήσεις του αντιπάλου σου και να επιλέγεις εκείνες τις αποφάσεις που θα έχουν είτε το ολιγότερο κόστος είτε την έξοδο από τον φαύλο κύκλο που εξυπηρετεί τον εισβολέα.

3 Είναι πολύ σημαντικό για την Κύπρο να προβλέπει τις εξελίξεις και να παίρνει αποφάσεις με θετικό περιεχόμενο και στον κατάλληλο χρόνο. Εάν αυτό δεν συμβεί, τότε είναι πιθανό η κατοχική δύναμη να κινείται με στόχο να θολώσει τα νερά και να αλλάζει την ουσία της πολιτικής διαπάλης στην Κύπρο-εισβολή/κατοχή.

4 Σε αυτή την περίπτωση η πολιτική της καταγγελίας δεν αρκεί. Αντίθετα συχνά μοιάζει με το άλλοθι για εκείνα που δεν έγιναν στην κατάλληλη στιγμή και τώρα απλά επιχειρείται συσκότιση για εσωτερική κατανάλωση. Άλλωστε καμμία καταγγελία από μόνη της δεν επιλύει κανένα πρόβλημα. Γι’ αυτό ενίοτε οι πιο μεγάλοι οπαδοί της πολιτικής της καταγγελίας είναι και εκείνοι που δεν έχουν πρόταση, δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική που δημιουργεί συμμαχίες, γι΄αυτούς αρκεί η καταγγελία….

5 Είναι απολύτως σαφές ότι στην πολιτική ιστορία του μέλλοντος ουδείς πολιτικός θα μπορεί να επικαλείται την άρνηση ή την καταγγελία του για να «δικαιολογήσει» μια εξέλιξη που, ίσως, οδηγήσει το κυπριακό στην οριστική παγίωση των τετελεσμένων της εισβολής. Η πολιτική της καταγγελίας δεν σημαίνει τίποτα στον ιστορικό χρόνο. Το ιστορικό ερώτημα είναι τι πρόβλεψη έκανες στον κατάλληλο χρόνο, ποια διορατικότητα επέδειξες στις κρίσιμες αποφάσεις και πώς έλεγχες τα στοιχεία που αλλοίωναν ή και ακύρωναν ότι είναι το δικό σου εθνικό συμφέρον…