Η μάχη Φίσερ και Μέρκελ
Στην αναζήτηση πολιτικών απόψεων για το μέλλον της ΕΕ, σπανίως βρίσκεις εξαίρετα κείμενα, με ουσία, πρόταση και όραμα. Σε αυτή την κατηγορά βρίσκω ότι ανήκει το κείμενο/συνέντευξη στην Bild του Γιόσκα Φίσερ, πρώην γερμανού ΥΠΕΞ και ιστορικού ηγέτη των Πρασίνων (αποσπάσματα στην εφημερίδα «ο Φιλελεύθερος», 18/8). Με επιθετικό αλλά ρεαλιστικό τρόπο ασκεί κριτική στην Μέρκελ για «υποδαύλιση επικίνδυνων αντιευρωπαϊκών αισθημάτων και ανασφάλειας στο γερμανικό λαό. Φέρει (η καγκελάριος) μεγάλο μέρος ευθύνης στην ενίσχυση των αντιευρωπαϊκών αισθημάτων. Η χωρίς όραμα πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης απέναντι στην ευρωπαϊκή κρίση προκαλεί ανασφάλεια στο λαό και ρίχνει λάδι στη φωτιά των αντιευρωπαϊκών διαθέσεων».
Ο Γ. Φίσερ πήγε ένα βήμα παρακάτω συγκρίνοντας τον Χ. Κολ με την Α. Μέρκελ καλώντας την καγκελάριο να παραδειγματιστεί -από τον επίσης Χριστιανοδημοκράτη- Χέλμουτ Κολ και «την προώθηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης με όραμα και θάρρος. Αυτό το είχε κάνει εξαιρετικά ο Κολ».
Σήμερα όπως υποστήριξε ο Γ. Φίσερ ότι «η Άγκελα Μέρκελ δεν έχει παρουσιάσει εδώ και καιρό το όραμά της, το γενικό της σχέδιο για τα επόμενα δέκα χρόνια. Αντί γι’ αυτό, πορεύεται βάσει των εξελίξεων χωρίς να μας πει πού πάει. Η γερμανική κυβέρνηση αντιδρά με αναποφασιστικότητα και χωρίς σχέδιο στην κρίση, κοιτάζοντας μόνο το στενό εθνικό συμφέρον. Η κυβέρνηση Μέρκελ τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, δρα κινούμενη βάσει της κρίσης και όχι βάσει στρατηγικής. Στο τέλος, καταλήγουμε τις περισσότερες φορές στην πιο ακριβή λύση. Όποιος νομίζει ότι η Γερμανία μπορεί να γίνει μία μεγάλη Ελβετία, μοιάζει με πρόβατο που ονειρεύεται πριν το πάνε για σφαγή».
Θεωρώ την παρέμβαση Φίσερ ως ιδιαιτέρως σημαντική: σε μια περίοδο όπου ανθεί η δευτερεύουσα ρητορική, ο Φίσερ θέτει στη δημόσια συζήτηση το μείζον: η ΕΕ, οι πολιτικές ενοποίησης, οι κατευθύνσεις και οι στρατηγικές που θα την οδηγήσουν σε έξοδο από τα σημερινά προβλήματα. Ο Γ. Φίσερ εισηγείται περισσότερη ενοποίηση, όπως με τόλμη έκανε ο Κολ, εισηγείται μια ευρωπαϊκή Γερμανία και όχι το αντίθετο, αποφάσεις με σχέδιο για το σύνολο της ΕΕ. Η κριτική του ότι το Βερολίνο κινείται «βάσει της κρίσης και όχι βάσει στρατηγικής» καταλήγοντας «τις περισσότερες φορές στην πιο ακριβή λύση», βρίσκεται στην καρδιά της κρίσης χρέους που ταλανίζει ένα σημαντικό μέρος χωρών-μελών της ευρωζώνης.
Είναι σημαντικό το ότι αυτές οι παρεμβάσεις έχουν ανοικτό, δημιουργικό, ευρωπαϊκό πνεύμα. Βλέπουν το μέλλον της ΕΕ με ρεαλισμό προτείνοντας εφικτές πολιτικές όπως αυτές που ακολούθησε η προηγούμενη κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών-πρασίνων με την ευθύνη των Γ. Σρέντερ- Γ. Φίσερ.