Η μεταρρύθμιση των προθύμων.

Συνήθως οι μεγάλες ιδέες χρειάζονται την υποστήριξη από μεγάλη κοινωνική κινητοποίηση, χρειάζεται να έχουν πλατιά λαϊκή νομιμοποίηση, γιατί μόνο έτσι μπορούν να δημιουργήσουν κάτι σημαντικό, κάτι καινούριο. Σήμερα η υπόθεση της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης παραμένει ένας σημαντικός στόχος της κυβέρνησης Δ. Χριστόφια. Θεωρώ ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα χρειάζεται πράγματι αλλαγή, συνεπώς το αίτημα για μεταρρυθμίσεις παραμένει επίκαιρο. Καμία αλλαγή, ωστόσο, δεν μπορεί να προχωρήσει μόνο με την στενή διαδικασία που καλύπτει τους φορείς της παιδείας. Οι μεγάλες ιδέες είναι υπόθεση της κοινωνίας και πάνω σε αυτό, το κυπριακό εγχείρημα δεν κατάφερε να βγει από το στενό της «εσωτερικό» κύκλο. Χρειάζεται να γίνει ανοικτό θέμα, με αποδέκτη ολόκληρη την κοινωνία. Πόση συζήτηση λ.χ. γίνεται στα ΜΜΕ για το θέμα της μεταρρύθμισης; Πόση λ.χ. πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, διανοούμενοι, ειδικοί, συμμετέχουν σε μια δημόσια, ανοικτή συζήτηση μπροστά στους πολίτες για τις κατευθύνσεις της και τους στόχους της; Πόσες επιτροπές υποστήριξης της προσπάθειας αυτής έχουν οργανωθεί στις πόλεις ή την κυπριακή επαρχία;

Εν ολίγοις οι καλές προθέσεις ή οι συνεπείς δράσεις δεν είναι αρκετές για να αλλάξουν παγιωμένες συνήθειες. Χρειάζεται ένας άλλος τρόπος ανάλυσης που θα θέτει τους κοινωνικούς παράγοντες του προοδευτικού εκσυγχρονισμού σε μια υπεύθυνη διαδικασία συνευθύνης, συμμετοχής και δράσης. Χρειάζεται ένα ανοικτό σχέδιο με συμμετοχή των πνευματικών δυνάμεων που είναι πρόθυμες και ικανές να στηρίξουν την πολιτική κατεύθυνση της μεταρρύθμισης.