Η παρεξήγηση και τα κριτήρια.

Πρόκειται περί παρεξηγήσεως-το θέμα του πως μπαίνουν οι φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Κύπρου αφορά την πολιτεία και το ίδιο το Πανεπιστήμιο. Είναι αυτονόητο από κάθε άποψη ότι δεν αφορά τους διορισμένους καθηγητές στη Μέση Εκπαίδευση. Κατά τη γνώμη μου, η σύγκρουση γύρω από το ζήτημα της εισαγωγής με άλλα κριτήρια πέρα από εκείνα των εισαγωγικών εξετάσεων είναι θέμα της διαβούλευσης ανάμεσα στην πολιτεία με το κρατικό Πανεπιστήμιο. Όλα τα άλλα έτυχαν στο δρόμο, κυριολεκτικά μπήκαν από την πίσω πόρτα της συζήτησης. Η ΟΕΛΜΕΚ αναμφίβολα δικαιούται να έχει άποψη, δεν είναι, ωστόσο, μέρος του ζητήματος ούτε «ισότιμος» συνομιλητής για όσα θα έπρεπε να γίνουν ή όσα θα κρίνει η Βουλή των Αντιπροσώπων.

Η ΟΕΛΜΕΚ αξιοποίησε την περίεργη αυτή σύμπτωση και έγινε «ισότιμος παίκτης» στη συζήτηση. Τι έμεινε τελικά από όλα όσα συζητήθηκαν; Πρώτο, να Υπουργείο Παιδείας να προωθεί λύσεις έγκαιρα, δεύτερο το Πανεπιστήμιο να ξεκαθαρίσει με την πολιτεία το γενικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται, και τρίτο, η ΟΕΛΜΕΚ να κατανοήσει το μέτρο της δικής της συνδικαλιστικής έκτασης. Δυστυχώς η συνδικαλιστική οργάνωση των καθηγητών προέβαλε έναν μάλλον απρόσμενο συνδικαλιστικό βερμπαλισμό, προκάλεσε περισσότερη ζημιά παρά όφελος στην εικόνα της γιατί δεν μπόρεσε να αναδείξει την ουσία. Το δημόσιο σχολείο έχει ανάγκη τη μεταρρύθμιση, εκεί είναι το πεδίο του συνδικαλιστικού της αγώνα για όσους θέλουν να βλέπουν μπροστά. Όταν σπαταλάς τις συνδικαλιστικές δυνάμεις σε λάθος στόχο, μην περιμένεις αύριο αλληλεγγύη, ή «μέτωπα» για την καλύτερη παιδεία. Έτσι που τα ιεράρχησες…