Η ρητορεία της χοροεσπερίδας.
Ο πρόεδρος Τ. Παπαδόπουλος δήλωσε σε χοροεσπερίδα του ΑΔΗΚ στις 25 Ιανουαρίου 2008 τα εξής: «Δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο, ούτε ξένη ούτε δική μας, που μπορεί να επιβάλει στον κυπριακό ελληνισμό μια λύση την οποία δεν δέχεται».
Ασφαλώς κάθε λύση για να είναι βιώσιμη χρειάζεται να είναι προϊόν της ελεύθερης βούλησης κάθε λαού. Ωστόσο, η πιο πάνω ανάλυση του Τ. Παπαδόπουλου αγνοεί το αυτονόητο, ότι πολλά πράγματα συντελούνται ερήμην μας. Δεκάδες ενέργειες έχουν συντελεστεί στα κατεχόμενα και στο διεθνή χώρο και το ψευδοκράτος γίνεται συνομιλητής στο διεθνές επίπεδο. Αντιπροσωπεία της ΕΕ σε συνάντηση στα κατεχόμενα με τον ψευδοπρωθυπουργό Φ. Σιογέρ (25/1/08) ανοίγει 12 κεφάλαια εναρμόνισης ΕΕ- ψευδοκράτους. Η επεξεργασία μιας φόρμουλας για de facto αναγνώριση του ψευδοκράτους φαίνεται να είναι πολιτική απόφαση της Επιτροπής, την οποία χειρίζεται ο Επίτροπος Όλι Ρεν. Αυτή η πιθανή εξέλιξη προκαλεί πολιτικές και νομικές εκρήξεις. Η Κυπριακή Δημοκρατία νομικά στο σύνολό της είναι πλήρες μέλος της ΕΕ από τις 16 Απριλίου 2003- πρωτόκολλο 10 της Συνθήκης Προσχώρησης. Σήμερα τα δεδομένα αλλάζουν. Τι θα γίνει με αυτές τις εξελίξεις; Πώς αντιδρά ο πρόεδρος Παπαδόπουλος; Τι συζήτησε με τον πρόεδρο της Επιτροπής Χ.Μ. Μπαρόσο στις 17 Ιανουαρίου στη Λευκωσία; Το δικό μας καθήκον μας είναι με διορατικότητα να διαμορφώσουμε πολιτικές που να εμποδίζουν αυτή την εξέλιξη και όχι να εκφωνούμε φραστικές καταδίκες σε όσα συντελούνται στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.
Η πολιτική της στασιμότητας, της ηρωϊκής περιχαράκωσης εμπεριέχει σοβαρούς κινδύνους για όλους μας. Η αδυναμία να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί εκδηλώνεται με τον καταγγελτικό λόγο. Καθώς εκφωνούνται λόγοι για ανυποχώρητη στάση και αγέρωχες καταδίκες, το ψευδοκράτος αποκτά ολοένα και περισσότερα πλεονεκτήματα ως «ξεχωριστή οντότητα». Ο δρόμος της εθνικής οπισθοχώρησης μπορεί να προκύψει από εκείνα που δεν προωθούμε, από εκείνα που παραλείπουμε, από εκείνα που δεν διεκδικούμε, από εκείνα που δεν σχεδιάζουμε. Καταναλώνοντας ρητορεία είναι πιθανό να συναντήσουμε το ψευδοκράτος να γυρίζει σελίδα στις Βρυξέλλες και η Κυπριακή Δημοκρατία να καλείται να συζητήσει μαζί του κάποια φόρμουλα αναγνώρισης. Τι θα ωφελεί τότε η ρητορεία Παπαδόπουλου όταν δεν θα υπάρχει τίποτα πια να λύσουμε;
Γι΄αυτό είναι σημαντικό έγκαιρα να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί, αυτό που ανήκει στη δική μας ευθύνη. Ποιος εμποδίζει τον πρόεδρο να θέσει το κυπριακό σε Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ; Ποιος εμπόδισε τον πρόεδρο να διεκδικήσει την κοινοτική αλληλεγγύη σε ένα κράτος-μέλος; Αυτά είναι χαρακτηριστικά δείγματα μιας πολιτικής που με τις παραλείψεις της αρνείται τα πλεονεκτήματα από την ένταξη και κατεβαίνει βήμα βήμα στο δρόμο της μακρόσυρτης εθνικής ήττας.