Η συμφωνία των Παρισίων

Οι βασικοί πρωταγωνιστές της, την κρίνουν ως μια συμφωνία που γράφει ιστορία. Έτσι στις 12 Δεκεμβρίου 2015, 195 χώρες συμφώνησαν σε μέτρα για την προτασία του πλανήτη από την κλιματική αλλαγή, την άνοδο της θερμοκρασίας και τη μείωση από τις εκπομπές του άνθρακα. Το 1992 στο Ρίο, το 2015 στο Παρίσι.

Μεταφέρω από το αθηναϊκό «Βήμα» σχετικό ρεπορτάζ στις 12 και 13 Δεκεμβρίου:

«Αν και δεν έχει τη δεσμευτική ισχύ μιας Διεθνούς Συνθήκης, όπως αυτή ορίζεται από το διεθνές δίκαιο, η Συμφωνία του Παρισιού, προβλέπει ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να συγκρατήσουν την άνοδο της θερμοκρασίας μέχρι το 2100 «αρκετά κάτω» από τους 2,0 βαθμούς Κελσίου, και να προσπαθήσουν να την περιορίσουν ακόμα περισσότερο, στον 1,5 βαθμό. Ήδη, ο πλανήτης είναι περίπου 1,0 βαθμό Κελσίου θερμότερος σε σχέση με τη μέση επιφανειακή θερμοκρασία πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση.

Το κείμενο της συμφωνίας, η οποία θα τεθεί σε ισχύ το 2020, προβλέπει ακόμα ότι:

· Οι παγκόσμιες εκπομπές άνθρακα θα πρέπει να αρχίσουν να μειώνονται το ταχύτερο δυνατό

· Στο δεύτερο μισό του αιώνα οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα πρέπει να μειωθούν στα επίπεδα που μπορούν να απορροφούν τα δάση, έτσι ώστε να επιτευχθεί μια ισορροπία μηδενικών καθαρών εκπομπών.

· Όλες οι χώρες θα εγγραφούν σε κοινό σύστημα αναφοράς, παρακολούθησης και επιβεβαίωσης των εκπομπών

· Από το 2020 οι ανεπτυγμένες χώρες θα προσφέρουν βοήθεια 100 δισ. δολαρίων το χρόνο προκειμένου να βοηθήσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες να στραφούν σε καθαρές πηγές ενέργειας και να αντιμετωπίσουν τις καταστροφές που φέρνει η κλιματική αλλαγή, με την υπόσχεση ότι το κονδύλι αυτό θα αυξηθεί στο μέλλον.

· Δεν υπάρχει πάντως πρόβλεψη για οικονομική αποζημίωση των χωρών που πλήττονται από φυσικές καταστροφές λόγω ανόδου της θερμοκρασίας».

Το «Βήμα», σημειώνει επίσης ότι λόγω των αντιδράσεων των ΗΠΑ, της Κίνας και άλλων χωρών, οι οποίες ανησυχούν για τις επιπτώσεις στην οικονομία, η συμφωνία δεν θέτει νομικά δεσμευτικούς στόχους για τις εκπομπές άνθρακα: καθεμία από τις 196 χώρες-μέλη της Συνθήκης-Πλαισίου του ΟΗΕ για την Κλιματική αλλαγή (η οποία δημιουργήθηκε στο Ρίο το 1992) θα πρέπει να παρουσιάσει εθελοντικούς στόχους για τη μείωση ή συγκράτηση των εγχώριων εκπομπών, οι οποίοι θα επανεξετάζονται κάθε πέντε χρόνια από το 2018.

Όπως επισημαίνει το Reuters, ο ερευνητής Μπεν Στράους του ερευνητικού οργανισμού Climate Central εκτίμησε ότι η αναθεώρηση του στόχου από τους 2 στους 1,5 βαθμούς θα ήταν αρκετός για να μειωθούν στο μισό οι περίπου 280 εκατομμύρια άνθρωποι που απειλούνται από την άνοδο της στάθμης των ωκεανών. Την ιστορική συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Παρίσι για το κλίμα, έπειτα από 23 χρόνια διαβουλεύσεων, χαιρέτισε η διεθνής κοινότητα.

Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα μίλησε για «ισχυρή» και «φιλόδοξη» συμφωνία, κρίνοντας ότι μπορεί να αποτελέσει σημείο καμπής στον αγώνα για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής. Δημιουργεί τον μηχανισμό και την αρχιτεκτονική για να αντιμετωπιστεί αυτή η πρόκληση με αποτελεσματικό τρόπο» συνέχισε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, τονίζοντας πως ο κόσμος συσπειρώθηκε γύρω από αυτή την «ισχυρή συμφωνία» και κρίνοντας πως «ανήλθαμε στο ύψος των περιστάσεων».

Η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία έκανε λόγο για ένα «κρίσιμο βήμα μπροστά» για να αποτραπεί η υπερθέρμανση του πλανήτη τον 21ο αιώνα, τονίζοντας ότι το μήνυμά της είναι πως πρέπει να «τιμολογηθούν σωστά οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα».

Για νίκη της «κλιματικής δικαιοσύνης» μίλησε ο πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι. «Δεν υπάρχουν κερδισμένοι ή χαμένοι από τη συμφωνία του Παρισιού. Η κλιματική δικαιοσύνη κέρδισε και όλοι μας εργαζόμαστε για ένα πιο πράσινο μέλλον» έγραψε στο Twitter».

Η ΕΕ έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ικανοποιημένη. Υπήρξε ο κύριος πρωταγωνιστής της συμφωνίας, γι’ αυτό και η ικανότητά της να χειρίζεται συμβιβαστικές συμπεριφορές έδωσε λύσεις και στη Σύνοδο των Παρισίων. Αν και η Συμφωνία δεν έχει τη δεσμευτική ισχύ μιας Διεθνούς Συνθήκης, ωστόσο, συνιστά σημαντική πρόοδο, αποτελεί μια κατεύθυνση, ένα πλαίσιο ελεγχόμενο και αξιοποιήσιμο από κυβερνήσεις, διεθνείς οργανώσεις, συνδικαλιστικές και περιβαλλοντικές δυνάμεις. Ένα καλύτερο πεδίο για δράσεις και παρεμβάσεις, ένα καλύτερο βάθρο κινητοποιήσεων για την προτασία του πλανήτη από την κλιματική αλλαγή.