Η σύνθετη επικαιρότητα.

Η επικαιρότητα έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Συνήθως το εύκολο, το ασήμαντο, το θέμα που «πουλάει», δίνει το τέμπο στη δημόσια συζήτηση. Αυτό συμβαίνει και σε άλλες χώρες, αλλά αυτό δεν μπορεί να ταλαιπωρεί και την Κύπρο χωρίς κάποιο κόστος. Οι συζητήσεις αυτό το διάστημα δεν προσθέτουν οτιδήποτε. Μάλλον αναπαράγουν μια συζήτηση που δεν βοηθά τον προβληματισμό, την πρόοδο, την κριτική σκέψη. Μετά την ιστορία με τον Αλ Κάπόνε τι; Τι μένει ως γεύση στην κοινή γνώμη; Υπάρχει λύση και ποια; Μετά την τραγωδία με τη νόσο των λεγεωναρίων τι; Τι συμπέρασμα έβγαλε ο μέσος πολίτης; Πώς προχωράμε ως συντεταγμένη κοινωνία; Ο Υπουργός Παιδείας Α. Δημητρίου απέστειλε μια εγκύκλιο στα σχολεία σχετική με τα γεγονότα του 1963/64. Η ΟΕΛΜΕΚ αντέδρασε με δική της «εγκύκλιο». Τι έμεινε στην κοινή γνώμη ως ουσιώδες συμπέρασμα;

Τα πιο πάνω παραδείγματα λένε ότι η δημόσια συζήτηση στην Κύπρο ασχολείται με την επικαιρότητα, τη σχολιάζει αλλά δεν την οδηγεί ένα βήμα πιο μπροστά. Είναι σημαντική η περιγραφή της, αλλά είναι πιο σημαντική η κίνηση προς τα εμπρός. Τι θετικές εισηγήσεις ακούει η κοινή γνώμη για το συνολικό πλέγμα της υπόθεσης Αλ Καπόνε; Τι θα αλλάξει ώστε να μην έχουμε τα ίδια; Τι αποφάσεις υπήρξαν ώστε να μην δούμε ξανά υποθέσεις όπως αυτή με τη νόσο της λεγεωνέλας στο Ιπποκράτειο; Η ε/κ κοινή γνώμη στην υπόθεση της εγκυκλίου Δημητρίου έμεινε με απορίες και ερωτήματα. Τι τελικά διαμορφώνει μια συντεταγμένη πορεία που να οδηγεί σε πρόοδο, σε θεσμική εξέλιξη;

Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι εύκολη υπόθεση η προγραμματική συζήτηση που να οδηγεί την κοινή γνώμη σε μια πιο σύνθετη σκέψη, σε εξαγωγή συμπερασμάτων που να οδηγούν στην κριτική πρόοδο. Σε κάθε περίπτωση είναι μια δύσκολη υπόθεση αλλά εκτιμώ ότι είναι απολύτως αναγκαία εάν θέλουμε να βγούμε έξω από το φαύλο κύκλο μιας συζήτησης που ανακυκλώνει τα ίδια πράγματα. Χρειάζεται να δώσουμε πιο πολλή βάρος στην κριτική σκέψη, σε προτάσεις και σε εισηγήσεις που συνδέονται με τις προκλήσεις του σήμερα. Δύσκολοι στόχοι που συνδέονται με τις κοινωνικές μας αναζητήσεις και την δημιουργική ωριμότητα που εμφανίζεται σε μια ορισμένη συγκυρία από τους εκφραστές της δημόσιας ατζέντας.