Η Τουρκία, η Ε.Ε. και οι εξαιρέσεις…
Η Άγκυρα εφευρίσκει διάφορες φόρμουλες για να αντιμετωπίσει το ζήτημα του πώς το κείμενο συμφωνίας στο κυπριακό θα συνδέεται με τα ευρωπαϊκά θεσμικά πλαίσια και συνθήκες. Η αναφορά στα Κανάρια Νησιά (Ισπανία) και στα Νησιά Άαλαν (Φινλανδία) είναι μια ευθεία προσπάθεια για να επιτύχουν μόνιμες εξαιρέσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Αυτή η τουρκική προσέγγιση αντιβαίνει το ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο, παραβιάζει ευθέως το μέλλον του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, και κατά συνέπεια δεν πρέπει να γίνουν αποδεκτές σε κανένα στάδιο της διαδικασίας επίλυσης (διμερής, 4μερής, Ανάν).
Η νέα τουρκική εισήγηση έχει απαντηθεί πλήρως, δημόσια, και επίσημα από τον επίτροπο, αρμόδιο, για τη διεύρυνση Γκ. Φερχόιγκεν (19/2/04):
«Έχουμε υποσχεθεί εδώ και μερικά χρόνια ότι θα ενσωματώσουμε τους όρους της συμφωνίας και για να το επιτύχουμε αυτό θα έχουμε νομικούς εμπειρογνώμονες, εδώ μέσα στην ομάδα του κ.Ντε Σόττο. Θα εξετάσουν τα πιθανά στοιχεία μιας λύσης κατά πόσον είναι συμβατά με τον ευρωπαϊκό νόμο ή όχι, και αν δεν είναι συμβατά, που μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο σε ορισμένους τομείς, θα πρέπει να βρουν λύσεις, πως θα τα ενσωματώσουμε, για παράδειγμα μέσω μεταβατικών ρυθμίσεων……
Δεν θέλουμε να αλλάξουν οι συνθήκες (της Ε.Ε.) και στην παρούσα φάση διεύρυνσης δεν έχουμε αποδεχθεί μόνιμες εξαιρέσεις, έχουμε μόνο μια επουσιώδη εξαίρεση για τη Μάλτα, αλλά για τις άλλες χώρες δεν υπάρχει καμιά μόνιμη εξαίρεση, μόνο μεταβατικές ρυθμίσεις και θέλουμε να κάνουμε το ίδιο και εδώ…»
Αυτή είναι μια καθαρή συνεννόηση της Ε.Ε. με την Άγκυρα, και ασφαλώς ένα σημαντικό κεκτημένο για την διαπραγματευτική στρατηγική του προέδρου Τ. Παπαδόπουλου.
Οι μερικές εξαιρέσεις με σαφές καταληκτικό χρονοδιάγραμμα, είναι πρακτική που αποδέχεται η Ε.Ε., και είναι μια προσέγγιση που διασφαλίζει σταδιακά προσαρμογή στο ευρύτερο θεσμικό ευρωπαϊκό πλαίσιο. Αυτοί είναι πρακτικοί τρόποι για να γυρίσει η Κύπρος πραγματική σελίδα.
Αυτός είναι και ο πρακτικός τρόπος για να ηττηθεί με έργα το λεγόμενο «όραμα» του Ρ. Ντεντάς. Αυτός είναι και ο λόγος που ο ίδιος επιθυμεί τόσο πολύ «μόνιμες παρεκλήσεις» από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Για να κρατήσει ζωντανό στο χρόνο, έστω, ένα μέρος από το «όραμα» του. Μάχες χαρακωμάτων από έναν παίκτη που νιώθει εκτός παιχνιδιού, που σταδιακά μπαίνει στο περιθώριο. Το γνωρίζει, το καταλαβαίνει, ίσως γι’ αυτό παίζει το τελευταίο του χαρτί. Την υπογραφή του. Η άρνησή του να πάει στη Λουκέρνη δίνει μια καλή ευκαιρία στην κυβέρνηση Ερντογάν να πάρει πιο γρήγορα ορισμένες αποφάσεις. Μπορεί να είναι η πιο σημαντική στιγμή για τις δυνάμεις στην Αγκυρα που αισθάνονται ότι η συμφωνία της νέας Υόρκης οδηγεί σε λύσεις…Η κίνηση Ντενκτάς έχει και αυτό το στόχο. Να στείλει μηνύματα στον Ερντογάν και να τον προκαλέσει πλήρως. Πόσο δηλαδή αντέχει ή πόσο μπορεί να κάνει παιχνίδι χωρίς αυτόν.. Έτσι περιπλέκει τα πράγματα, περιπλέκονται τα χρονοδιαγράμματα, αλλά αυτή τη φορά υπάρχουν λύσεις στα χέρια της Άγκυρας και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά…