Η τρόΐκα και το θέατρο του παράλογου

Το θέατρο του παραλόγου πήρε διαστάσεις. Η ΝΔ που έχει την κορυφαία ευθύνη για την οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα, εμφανίζεται να είναι μαινόμενη κατά του «μνημονίου». Μετέτρεψε τις δημοτικές εκλογές στις 7 και 14 Νοεμβρίου σε «δημοψήφισμα» κατά του μνημονίου. Εν μέρει το πέτυχε. Αντί οι υποψήφιοι κοινοτικοί άρχοντες να συζητούν για την μεταρρύθμιση της ΤΑ, αντί να μιλήσουν για τον «Καλλικράτη», καλούσαν τους υποψηφίους δημάρχους να δηλώνουν «υπέρ» ή «κατά» του μνημονίου. Οι αφίσες λένε κάποια αλήθεια: ένας μιλούσε για «ελεύθερη Αττική» -άρα όχι στο «ζυγό» του μνημονίου, ο άλλος ζητούσε να ψηφιστούν «αντιμνημονιακές» υποψηφιότητες, ο άλλος καλούσε σε ανατροπή της «τρόικας». Στο κέντρο της Αθήνας η αφίσα πάνω σε ένα κατάστημα που έβαλε λουκέτο: «κλειστόν λόγω μνημονίου»!

Ο παραλογισμός φαίνεται απίστευτος: η Ελλάδα εξαιτίας της οικονομικής διαχείρισης της πενταετίας Καραμανλή, έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία ανακοίνωσε στις 15 Νοεμβρίου ότι  το έλλειμμα του προϋπολογισμού το 2009 έφτασε στο 15,4%, ενώ τον περασμένο Απρίλιο οι εκτιμήσεις έκαναν λόγο για έλλειμμα προϋπολογισμού της τάξης του 13,6%. Το χρέος από 115,1% του ΑΕΠ πήγε στο 126,8% του ΑΕΠ. Έτσι για να μπορέσει η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και για να μπορέσει να δανειστεί με υποφερτούς ορους, κατέφυγε στην ΕΕ και το ΔΝΤ. Ήταν μια κίνηση κάτω από πολύ έκτακτες συνθήκες. Μπορούσε να κινηθεί πιο γρήγορα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Μπορούσε. Μπορούσε να αποφύγει το ΔΝΤ και να σταθεί με την αλληλεγγύη της ΕΕ; Νομίζω, υπό άλλους όρους και προϋποθέσεις, μπορούσε. Αυτό όμως δεν έχει τίποτα να κάνει με το σημερινό θέαμα: κάποιος βάζει τη φωτιά και μετά τρέχει να καταγγείλει τον πυροσβέστη! Αυτή είναι η ΝΔ η οποία αυτή την εποχή αντί να απολογείται, αντί να βρίσκεται στο εδώλιο της λαϊκής αγανάκτησης, κατάφερε να αλλάξει την πολιτική ατζέντα της Ελλάδας και να βγεί από την ιδιότυπη απομόνωση στην οποία μπήκε μετά τις εκλογές του 2009. Δεν χωράει αμφιβολία ότι η τακτική αυτή προσπόρισε ορισμένα οφέλη στον ηγέτη της συντηρητικής παράταξης Α. Σαμαρά -κυρίως λόγω της αδυναμίας του ΠΑΣΟΚ να στηρίξει με αποφασιστικότητα τη δική του σημερινή πολιτική. Δεν είναι αρκετό να την στηρίζει ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και ο Υπουργός Οικονομίας Γ. Παπακωνσταντίνου. Για αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, επειδή τα μέτρα ήταν σκληρά, η απάντηση ήταν η σιωπή ή η διγλωσσία. Έτσι βρήκε ζωτικό χώρο η ΝΔ και άλλαξε τους όρους διεξαγωγής του παιχνιδιού. Αυτό το θέατρο του παραλόγου έχει κόστος για την Ελλάδα στο διεθνές πεδίο. Ποιος διεθνής παίκτης μπορεί να δώσει λογική εξήγηση σε αυτό το θέαμα; Επί της ουσίας η  ΝΔ, όχι μόνο δεν δίνει δεκάρα για την τραγική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αλλά υιοθετώντας μια πρακτική ακραίου τυχοδιωκτισμού,  δεν αναλαμβάνει καμμιά ευθύνη για οτιδήποτε. Δυστυχώς, με αυτά τα δεδομένα, με αυτές τις μικροκομματικές πρακτικές τα πράγματα φαίνεται να πηγαίνουν προς ακόμα πιο δύσκολες μέρες…