Ηγεμονία και αλλαγή.

Η συζήτηση πολλές φορές καταλήγει σε αδιέξοδο: κατά την κυρίαρχη τάση η κοινή γνώμη αδιαφορεί, οι πολίτες δεν συμμετέχουν, η νεολαία στρέφει την πλάτη της στην προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού. Πολλοί θέτουν το ερώτημα γιατί τα ΜΜΕ καλλιεργούν την απολίτικη στάση, συχνά προτιμούν την καταγγελία αντί της πρότασης, προβάλλουν το φευγαλέο αντί το σοβαρό και διερωτούνται γιατί οι συζητήσεις συχνά δίνουν πρώτο ρόλο στην καταγγελία αντί στη σοβαρή συζήτηση. Πολλοί απογοητεύονται, ρίχνουν την ευθύνη στα ΜΜΕ, και κυρίως βλέπουν την αλλαγή της κατάστασης με αλλαγή της στάσης των ΜΜΕ. Αυτή η προσέγγιση οδηγεί σε ματαίωση κάθε αλλαγής γιατί βλέπει το αποτέλεσμα και αρνείται το ουσιώδες που αφορά το ζήτημα της πολιτικής ηγεμονίας σε μια πολιτική συγκυρία. Η πολιτική ηγεμονία αφορά την άσκηση της πολιτικής από την προοδευτική παράταξη: ποιες δυνάμεις κατέχουν την πλειοψηφία, πως διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, ποιες ιδεολογικές τάσεις βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του δημόσιου διαλόγου. Πολιτική ηγεμονία μπορεί να κατακτηθεί όταν οι ιδέες, οι πρωτοβουλίες, οι σκέψεις, οι προτάσεις της προοδευτικής παράταξης που ασκεί την εξουσία αποτελούν κυρίαρχο θέμα στην κοινωνία μας, διαμορφώνουν τις σκέψεις των πολιτών, πείθουν τους πολίτες ότι αξίζει τον κόπο να λάβουν μέρος στις εξελίξεις και να στρατευτούν για ορισμένες μεγάλες επιδιώξεις. Είναι πολύ σημαντικό η πολιτική ηγεμονία να αφουγκράζεται τον παλμό του κόσμου, να εκφράζει με πειστικότητα τις ιδέες που οδηγούν στην πρόοδο, την αλλαγή, την κινητοποίηση πάνω σε πειστικές ιδέες. Απευθύνεται στους ενεργούς πολίτες, με συνείδηση συμμετοχής και θέληση για να υπηρετήσουν την υπόθεση της προόδου και επιδιώκει να διευρύνει αυτό το ρεύμα. Η πολιτική ηγεμονία καταχτιέται με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, που βλέπουν μπροστά, συμβάλλουν στην κοινωνική μεταβολή και βοηθούν στην επίλυση μεγάλων προβλημάτων όπως είναι λ.χ. το κυπριακό, ή η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Πολιτική ηγεμονία δεν προκύπτει από φοβισμένες συμπεριφορές, ούτε με ευχολόγια για το δίκαιο μιας υπόθεσής μας ή γιατί οι αντίπαλοι της προοδευτικής πολιτικής συνήθως φωνάζουν περισσότερο. Η αμυντική συμπεριφορά, ο σχολιασμός των πρωτοβουλιών που παίρνουν άλλοι, δείχνει ότι η ηγεμονία δεν έχει κατακτηθεί, ότι η πλειοψηφία δεν ηγείται αλλά ακολουθεί τις εξελίξεις που δημιουργούν άλλοι. Χρειάζεται να προοδεύουμε με συλλογισμούς άρα να αρνούμαστε τις επινοήσεις, γιατί ο εμπειρισμός δεν οδηγεί παρά σε οπισθοδρόμηση, σε υστέρηση, και εν τέλει σε περιπλοκές.

Η ηγεμονία συνδέεται με την δημιουργική αντιπαράθεση απέναντι στη δημαγωγία, την κατανάλωση ρητορείας και το λαϊκισμό. Ηγεμονία δεν καταχτιέται με την σημερινή επικυριαρχία του συναισθηματικού λόγου αλλά με την συνεπή προσπάθεια για να γίνει κυρίαρχη δύναμη ο ορθολογισμός και η τεκμηρίωση. Αυτό σημαίνει συνεπή αντιπαράθεση με εκείνη την πολιτική που αφήνει τα πάντα στην ακινησία εν ονόματι της επιδίωξης απραγματοποίητων οραματισμών. Ηγεμονία σημαίνει θάρρος, ανάληψη ευθύνης, συνέπεια σε ιδέες, συμμαχίες, διεύρυνση της κοινωνικής πλειοψηφίας και βάσης που επιδιώκει την αλλαγή και την πρόοδο της κοινωνίας μας.