Ιράν και Ισραήλ

Όλα στη Μ. Ανατολή γίνονται ένα πιο δύσκολο κουβάρι. Ιράν και Συρία διαπλέκονται σε μια έντονη διπλωματική μάχη που κρύβει εκπλήξεις. Ο αμερικανός Υπουργός Άμυνας  Λίον Πανέτα δήλωσε ότι «το Ιράν επιχειρεί να οργανώσει, προσπαθεί να συγκροτήσει μία πολιτοφυλακή στη Συρία για λογαριασμό του καθεστώτος. Παρατηρούμε μία αύξουσα παρουσία του Ιράν στη Συρία και αυτό μας ανησυχεί βαθύτατα». Θεωρεί ότι « δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή τα σχέδια δημιουργίας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων επάνω από τη Συρία, παρ΄ όλο ότι « οι ΗΠΑ δήλωσε θα εφάρμοζαν επιτυχώς μία ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Συρία, ωστόσο γι’ αυτό θα χρειαζόταν μία μεγάλη, μεγάλη πολιτική απόφαση η οποία δεν έχει ακόμη ληφθεί», (ηλεκτρονικό «το Βήμα», 15 Αυγούστου).

Το ιρανικό επανέρχεται στην επικαιρότητα πιο έντονα από κάθε άλλη φορά και διασυνδέεται με τις εξελίξεις στη Συρία. Φήμες ή σενάρια θέλουν το Ισραήλ να ετοιμάζει προληπτικό κτύπημα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.  Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λ. Πανέτα θεωρεί πως «η κυβέρνηση Νετανιάχου δεν έχει λάβει κάποια οριστική απόφαση».

Η κυβέρνηση Νετανιάχου, ωστόσο, αξιοποιεί την εκλογική περίοδο στις ΗΠΑ και φαίνεται να μην συμφωνεί με τον Ομπάμα στη διαχείριση του θέματος: η διοίκηση Ομπάμα προτιμά κυρώσεις και διπλωματικές κινήσεις, η κυβέρνηση Νετανιάχου επιδιώκει επιθετική διπλωματία και στρατιωτικό πλήγμα. Σε αυτή την υποβόσκουσα αντίθεση ο Μ. Ρόμνεϋ, υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων για την Προεδρία πήγε στο Ισραήλ σε επίσημη επίσκεψη μεταφέροντας το κρυφό μήνυμα «εγώ είναι πιο πολύ με το Ισραήλ από ότι ο σημερινός πρόεδρος…».

Η κρίση γύρω από το Ιράν θα κρατήσει πολύ. Ακόμα και αν το Ισραήλ κτυπήσει το Ιράν, επί του εδάφους λίγα πράγματα θα αλλάξουν. Από την άλλη το Ιράν δεν παραδέχεται ότι διαθέτει πυρηνικό πρόγραμμα για στρατιωτικούς σκοπούς και ότι όσο πυρηνικό υλικό διαθέτει το προορίζει για ειρηνική χρήση. Σήμερα η πιο σωστή προσέγγιση στην οποία συγκλίνουν όλες οι μεγάλες δυνάμεις (ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) είναι να παρασχεθεί χρόνος στη διπλωματία και στις περισσότερες κυρώσεις ώστε να αποδώσουν καρπούς μαζί με την, υπό τον ΟΗΕ,  διεθνή εποπτεία του πυρηνικού του προγράμματος. Είναι θετικό το ότι  Νετανιάχου στη γραμμή του επιθετικού βήματος δεν έχει διεθνή υποστήριξη- αυτό δίνει χρόνο για ειρηνικές λύσεις με διεθνή ομπρέλα.