Κάτι Τρέχει…

Οι εξελίξεις μετά την 23η Απριλίου 2003 ειναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού. Ο Ρ. Ντενκτάς κάτω από το ασήκωτο βάρος της συγκυρίας κανει κινήσεις που είναι σημαντικές. Οι λόγοι που τον οδηγούν σε αυτές μπορούν να αναζητηθούν στους εξής πέντε παράγοντες.

Α) Η διεθνής πίεση. Ο ίδιος είδε με πλήρη ορατότητα τι εσήμαινε η παρουσία Γουέστον και Κλόσον στις εναντίον του διαδηλώσεις στις 27 Ιανουαρίου 2003. Η δημόσια και ανοικτή αποδοκιμασία του συναντά ένα ακόμα σκληρό παράγοντα της συγκυρίας. Τα συμπυκνωμένα λάθη της Αγκυρας στην κρίση του Ιράκ. Δύο στρατηγικού τύπου λάθη σε ένα μόνο μήνα ( Ιράκ- Κύπρος) δεν είναι κάτι σύνηθες για την περίφημη διπλωματική σχολή της Αγκυρας.

Β) Η υπογραφή της 16ης Απριλίου 2003 με την Κύπρο να μετέχει πλήρως και ισότιμα στην ανοικτή διαδικασία των 25 της νέας ΕΕ. Η 16η Απριλίου γεννά αποτελέσματα. Δημιουργεί εξελίξεις.

Γ) Ο Τ. Ερτογάν και το λόμπι των στρατηγών συμφωνούν σε ένα σημαντικό ζήτημα και η απόφασή τους κοινοποιείται στον Ντενκτας. Είναι γι αυτό που ο κατοχικός στρατός δεν περιπλέκει την κατάσταση, είναι στα στρατόπεδα του . Ο Ντενκτας αναγκάζεται να την δεχθεί. Και να την χειριστεί .

Δ) Ο Ρ. Ντενκτας επιδιώκει να βρει τρόπους συνεννόησης του με την πλειοψηφία των Τ-Κ. Θέλει αρχικώς να εκτονώσει την πίεση εναντίον του και πιθανώς να σκεφθεί πάνω στις επόμενες κινήσεις του. Ο Δεκέμβρης είναι κοντά και οι Τ-Κ ψηφίζουν….

Ε) Ολα μαζί συναντούν τη συμπαθητική πλευρά της πολιτικής .Ο Σερνταρ Ντενκτας γίνεται ο κεντρικός παίκτης του ανοίγματος της γραμμης Αττίλα, ανοίγει την ατζέντα του “νέου” κυπριακού. Ο Ρ. Ντενκτας βλέπει το τέλος του να πλησιάζει. Μια πάσα μακράς πνοής στον υιο Σερνταρ, πιθανώς να τον οδηγήσει σε μελλοντικές επιτυχίες, είτε ως ο διάδοχος του πατρός , είτε ως απαραίτητος ρυθμιστής κάθε εξέλιξης…

Ασφαλώς κάθε ερμηνεία έχει την αξία της, αλλά πάνω από τις ερμηνείες είναι η πραγματικότητα. Πολλές χιλιάδες Ε-Κ και Τ-Κ είδαν τη ρωγμή στο τείχος του Αττίλα ως μια σπουδαία ευκαιρία για να ασκήσουν τη δική τους ανοικτή, μαζική ,διπλωματική “σχολή”. Η κοινωνία των πολιτών βλέπει μακριά ,δίνει ένα δυνατό δείγμα ωριμότητας στην πράξη, διασφαλίζει με την “ήρεμη” δύναμή της τις προυποθέσεις για την καλύτερη Κύπρο.

Δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά . Ο κλασσικά μετρημένος στις κινήσεις του κύπριος διαθέτει το αναγκαίο υλικό για να δει πέρα απο τα όποια κόλπα της συγκυρίας. Οικοδομει ισορροπίες για να μην ξαναπάμε στις 22 Απριλίου 2003. Προφανώς αυτό αρέσει σε όσους έβλεπαν μακριά και επέμεναν σ αυτό. Αρέσει σε οσες δυνάμεις κράτησαν επαφή με τους Τ-Κ στα πέτρινα χρόνια. Δεν αρέσει σε όσους δεν έχουν πολιτική και σαφώς εκνευρίζει διάφορους περιφερόμενους καλαμπουρzιήδες που παριστάνουν τους πολιτικούς. Η αμηχανία τους είναι φανερή γιατί μερικά πράγματα είναι θέμα κοινής λογικής.

Ο Σερντάρ Ντενκτας είπε δημόσια αυτό που έγινε στις 23 Απριλίου 2003… Στις 29 Μαρτίου 2003 ο Σ. Ντενκτας ειπε τα εξης στην εφ-δα “Τζουμχουριετ” “Μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης ειναι αναγκαία μεταξύ Τ-Κ και Ε-Κ πριν απο την επίλυση του κυπριακού .Επειδή δεν είναι δυνατον να λύθει το κυπριακό εως τις 16 Απριλίου 2003-την ημέρα της ανακοίνωσης για την ένταξη της Νότιας Κύπρου στην ΕΕ – η ελεύθερη διακίνηση και το εμπόριο πρέπει να είναι η αρχή για να πιάσουμε την ευκαιρία για λύση στο μέλλον. Ετσι οι Τ-Κ θα μπορούσαν να πηγαινουν στο Νότο και οι Ε-Κ να πηγαίνουν στο Βορρα ….”
Και για να μην πει κανείς πως δεν το πρόσεξε η ΤΖΟΥΜΧΟΥΡΙΕΤ είχε την είδηση κάτω απο τον τίτλο “Δηλώσεις ΣΟΚ από τον Σερνταρ Ντενκτας”…