Κεφάλαια δια της τεθλασμένης…
Είναι φανερό ότι κάτι αλλάζει στις ευρωτουρκικές σχέσεις. Το τελευταίο διάστημα φαίνεται κυριαρχεί μια «ήπια» προσαρμογή σε μια νέα κατάσταση πραγμάτων. Οι παρεμβάσεις του γάλλου προέδρου Ν. Σαρκοζί για «Ειδική Σχέση» ΕΕ-Τουρκίας έχουν λιγοστέψει αλλά και η Α. Μέρκελ κρατά σχετικά πιο χαμηλούς τόνους. Μια ρευστότητα «νέου τύπου» αποτελεί μια νέα πτυχή στις σχέσεις των δύο πλευρών. Ίσως μερικοί να προτιμούν να αναμένουν το τέλος της ενταξιακής της διαδικασίας της Τουρκίας ή (πιο πιθανό) αναλύοντας τον επίλογό της, τηρούν μια πιο εφεκτική στάση.
Για την Άγκυρα είναι ηλίου φαεινότερο ότι η γοητεία του 2005 έχει υποχωρήσει. Ο ΥΠΕΞ Α. Μπαμπατζάν γνωρίζει ότι κάτι δεν πάει καλά στην ενταξιακή πορεία της χώρας του γι’ αυτό επιχειρεί δημόσιες επισημάνσεις: «Θέλουμε από τους φίλους μας στην Ευρώπη να μείνουν πιστοί στις υποσχέσεις τους και να παίξουν με βάση τους κανόνες τους παιχνιδιού. Οι κανόνες δεν αλλάζουν στη μέση του παιχνιδιού». Στο στρατηγικό επίπεδο ο Α. Μπαμπατζάν επαναλαμβάνει ότι ο τελικός στόχος της Άγκυρας είναι η πλήρης ένταξη στην ΕΕ, και πως όσο υφίσταται αυτός ο στόχος η Τουρκία μπορεί να κάνει πιο εύκολα τις μεταρρυθμίσεις της στο εσωτερικό. Ο τούρκος ΥΠΕΞ για να δώσει το στίγμα των προθέσεων της κυβέρνησης Ερτνογάν υπογραμμίζει ότι η χώρα του «αποδίδει μεγάλη πολιτική σημασία στη συνέχιση και εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που της έχει συστήσει η Ένωση…αρχίσαμε αυτές τις εργασίες, τώρα εργαζόμαστε σε 33 κεφάλαια, κατά τη χρονιά που πέρασε έγιναν 29 νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, όπως η τροποποίηση στο άρθρο 301 και ο νόμος για τα βακούφια» (14/10/08).
Η τουρκική διπλωματία κάνει αναφορές στις δυσκολίες που προκύπτουν σε επίσημα κείμενα και την ίδια στιγμή θέτει ανεπίσημα νέο υλικό στο ευρωτουρκικό τραπέζι. Η Τουρκία εκτιμώ ότι σε αυτό το στάδιο της προσαρμογής της σε ένα πιο σύνθετο περιβάλλον (ΕΕ, κυρίως αλλά και Καύκασος-Μ. Ανατολή, ως δευτερεύων στόχος) επιχειρεί να αναβαθμίσει τη διαπραγματευτική θέση της ως μια απαραίτητη, συμπληρωματική δύναμη για την ΕΕ στην περιοχή. Από χώρα με προβληματικές σχέσεις με τους γείτονές της, επιχειρεί να αλλάξει τις προτεραιότητές της, προσθέτοντας κύρος στη δική της εικόνα δια της «τεθλασμένης» οδού. Γίνεται πιο σημαντική για την ΕΕ και ισχυροποιεί τη θέση της ως ενεργειακός κόμβος, προωθώντας ταυτόχρονα μια πολιτική συνεργασίας στον Καύκασο και προωθώντας το διάλογο ανάμεσα σε Ισραήλ και Συρία. Πιθανώς να είναι η «απάντησή» της στις δυσκολίες του ενταξιακού δρόμου. Έτσι ή αλλιώς, είναι μια εξωτερική προσθήκη στο χώρο στον οποίο συναντά δυσκολίες και ως εκ τούτου απαιτείται επιτάχυνση….