Κρασί και Ειρήνη στην Μ. Ανατολη

Πώς μπορεί να ασκηθεί μια αποτελεσματική εξωτερική πολιτική; Ας πούμε κάπως έτσι. Η ΕΕ αποφάσισε να σταματήσει  να δέχεται ως «made in Israel» προϊόντα που προέρχονται από περιοχές που ζουν εβραίοι έποικοι στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Σύμφωνα με την απόφαση τα προϊόντα είτε θα σταματήσουν να πωλούνται στην ΕΕ είτε θα διορθώσουν την περιοχή προέλευσής τους. Σύμφωνα με αναφορά στο «Spiegel» που αναδημοσιεύτηκε σε ιστοσελίδες, «οι έποικοι εξάγουν ετησίως στην ΕΕ προϊόντα αξίας 220 εκατ. Ευρώ, ενώ οι Παλαιστίνιοι μόλις 15 εκατ. Ευρώ». Η διπλωματική υπηρεσία της ΕΕ (EEAS) έψαξε την ευρωπαϊκή νομοθεσία για να εντοπίσει τα άρθρα που δικαιολογούν την απαγόρευση πώλησης των προϊόντων από τους οικισμούς. Τα περισσότερα από αυτά είναι τρόφιμα. Σύμφωνα με τα ίδια δημοσιεύματα παράδειγμα προϊόντων λανθασμένα είναι το κρασί «Gamla» το οποίο φέρει την ένδειξη «Made in Israel» και ως διεύθυνση του παραγωγού (Golan Heights Winery _ Οινοποιείο Υψώματα του Γκολάν) αναφέρει το Κατζρίν, Ισραήλ. Όμως η διεύθυνση αυτή δεν βρίσκεται στο Ισραήλ. Το Κατζρίν είναι ένας οικισμός στα Υψώματα του Γκολάν.

Είναι σαφές ότι η πιο πάνω είδηση ευνοεί τη θέση των παλαιστινίων και αυτό είναι καιρός να υπογραμμιστεί με σαφήνεια. Μόνο η άσκηση πραγματικών πιέσεων πάνω στην αδιέξοδη πολιτική Νετανιάχου μπορεί να αποδώσει κάτι. Οι εκκλήσεις ή οι αναφορές στα κείμενα του ΟΗΕ φαίνεται ότι δεν οδηγούν πουθενά-άλλωστε το εκλογικό σώμα του Ισραήλ έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην σκληροπυρηνική πολιτική Νετανιάχου. Πολύ σύντομα ο νέος αμερικανός ΥΠΕΞ Τ. Κέρρι θα βρίσκεται στη Μ. Ανατολή σε μια ακόμα προσπάθεια για επανάληψη της ειρηνευτικής διαδικασίας. Πώς αυτή η επίσκεψη θα είναι παραγωγική και δεν θα ακολουθήσει την πεπατημένη των  προηγουμένων αποτυχημένων επισκέψεων αμερικανών αξιωματούχων στην περιοχή; Ίσως ακολουθήσει μια νέα επίσκεψη Ομπάμα στην περιοχή. Πώς αυτή δεν θα είναι μια από τα ίδια τα αποτυχημένα μοντέλα δημοσίων σχέσεων που καταλήγουν στο πουθενά;

Θεωρώ ότι μπορεί να κινηθεί μια διαδικασία μόνο αν ασκηθεί μια διαφορετική πολιτική απέναντι στην κυβέρνηση του Ισραήλ. Η απόφαση της ΕΕ σε σχέση με προϊόντα που παράγονται από εβραίους εποίκους είναι χαρακτηριστική ως προς το πόσα πράγματα μπορεί να οργανωθούν ως τμήματα μιας πιο ουσιαστικής διπλωματικής δράσης που μπορεί να στείλει πιο καθαρά μηνύματα στην ισραηλινή κοινή γνώμη. Οι ΗΠΑ αν δεν χρησιμοποιήσουν τη διπλωματία που συνδέεται με την παροχή οικονομικής βοήθειας στο Ισραήλ σχετική με την οικοδόμηση οικισμών γύρω από την Ιερουσαλήμ,  δεν πρόκειται να επιτύχουν οτιδήποτε. Αυτό δεν συνιστά μια εχθρική ενέργεια των ΗΠΑ κατά του Ισραήλ όπως συνήθως λέει το εβραϊκό λόμπυ στην Αμερική,  αλλά μια ευθεία κριτική στην κυβέρνηση Νετανιάχου και τη στείρα πολιτική του στο παλαιστινιακό, άρα αποτελεί μια δημιουργική συμβολή στην ειρηνευτική προσπάθεια.