Με “αστέρες” η επιστροφή στον απομονωτισμό

Οι εκλογικές ζυμώσεις σε μια σειρά από χώρες, δείχνουν την απλή αλήθεια. Ακραία κόμματα αποκτούν ισχυρότερη επιρροή, οι δημαγωγοί καταγράφουν άνοδο, οι οπαδοί του εθνικού απομονωτισμού αρέσουν. Όπως:

ΗΠΑ: η υποψηφιότητα Τράμπ, είναι η καλύτερη απόδειξη ότι οι ψηφοφόροι στο Ρεπουπλικανικό Κόμμα μετακινήθαν προς τα δεξιά. Η ρητορία Τράμπ για τους μετανάστες, της απαγόρευσης εισόδου στους μουσουλμάνους, καθώς και η πρότασή του για ανέγερση τείχους στα σύνορα με το Μεξικό, δείχνουν ότι ένα μέρος της εκλογικής βάσης στις ΗΠΑ σκέφτεται πλέον με έναν τρόπο πολύ διαφορετικό από εκείνον που, συχνά, περιγράφει για την ταυτότητα των ΗΠΑ ο Μ. Ομπάμα-οι ΗΠΑ ως χώρα μεταναστών.

Γαλλία: Το Εθνικό Μέτωπο της Ζαν Μαρί Λεπέν έχει σταθεροποιήσει τα εκλογικά του ποσοστά, σχεδόν ένας στους τέσσερεις γάλλους επιλέγει ένα κόμμα με μισαλλόδοξο, ξενοφοβικό, λόγο. Ακόμα και παραδοσιακά προπύργια του Γαλλικού ΚΚ, καταρρέουν και ένα μέρος από τους ψηφοφόρους του ψηφίζει Λεπέν. Θα πράγματα θα ήταν ακόμα πιο πολύπλοκα, αν το Σοσιαλιστικό Κόμμα και η Κεντροδεξιά δεν είχαν κοινό μέτωπο κατά της Λεπέν στις περιπτώσεις που οι εκλογικές αναμετρήσεις οδηγούνται στο δεύτερο γύρο.

Μ. Βρετανία: Η χώρα οδεύει σε δημοψήφισμα με ερώτημα την παραμονή, ή όχι, της Μ. Βρετανίας στην ΕΕ. Ο Ν. Φάρατζ, ηγέτης των Ευρωσκεπτικιστών, δεν συνιστά το κεντρικό ζήτημα, καθώς αυτό συνίσταται στη στροφή μέρους του εκλογικού σώματος στην «εθνική καθαρότητα», στην κυριαρχία του εθνικού κράτους και στην περιφρόνηση της κοινοτικής μεθόδου. Η παλαιότερη ηγεσία που έφερε το Λονδίνο στην ΕΕ, δεν πείθει πλέον. Σήμερα ο Ν. Κάμερον παίζει στο γήπεδο της ρητορίας Φάρατζ: αντί να αναλάβει τις ευθύνες του και να αντιμετωπίσει με δημόσια καμπάνια το κύμα δυσαρέκειας για τη συμμετοχή στην ΕΕ στο κόμμα του, επέλεξε να οδηγήσει τα πραγματα στο παιχνίδι με τη φωτιά, στηρίζει την παραμονή της χώρας του στο δημοψήφισμα, αλλά οι χειρισμοί του δείχνουν ότι κάνει ότι μπορεί για να το χάσει!!!

Γερμανία: Το ξενοφοβικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» κέρδισε έδαφος στις τοπικές εκλογές στις 13 Μαρτίου. Ο επικεφαλής του Αλεξάντερ Γκάουλαντ με σύνθημα «δεν θέλουμε πρόσφυγες», καθιερώνεται ως μια τάση του εκλογικού σώματος που επιδιώκει να ασκήσει πίεση και έτσι να πάρει καρπούς από τη γενικά ρεαλιστική και σύμφωνη με τις αρχές της ΕΕ πολιτική Μέρκελ στο προσφυγικό.

Σλοβακία: Το νεοναζιστικό κόμμα «Η Σλοβακία μας» μπήκε στη Βουλή με ποσοστό 8% και 14 έδρες. Ο πρόεδρός του Μ. Κοτλέμπα, ντυνόταν με την στολή της φιλοναζιστικής «Φρουράς Χλίνκα», ενώ, παλαιότερα, είχε εκφράσει την υποστήριξή του στην κυβέρνηση Κουίλινγκ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου.

Ιταλία-Ισπανία: το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, χάνει έδαφος, ξεφουσκώνει, γεγονός που σημειώνεται μερικώς και στην Ισπανία με τους Ποδέμος. Κινήματα διαμαρτυρίας, κόμματα της συγκυρίας, δύσκολα θα κρατήσουν τις ίδιες δυνάμεις όταν θα έρθει η ώρα να μιλήσουν σοβαρά για προτάσεις επί του συγκεκριμένου.

Ελλάδα:η Χρυσή Αυγή διατηρεί ένα ποσοστό της τάξης του 7 ή 8%, η επιρροή της μειώνεται, καθώς η λύση των προβλημάτων παραμένει ζήτημα της συνεργασίας της πολιτείας με τη δημοτική αρχή και της υλοποίησης της συμφωνίας του περασμένου καλοκαιριού με τους «θεσμούς».

Καμμία χώρα δεν μοιάζει πλήρως με κάποια άλλη. Μιλάμε για κοινές τάσεις (ξενοφοβία, ρατσισμός, απομονωτισμός) που εκφράζονται από πρόσωπα με διαφορετικά γνωρίσματα και διαδρομές- λ.χ. ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στον Τραμπ, την Λεπέν, τον Γκρίλο. Η οικονομική κρίση, το προσφυγικό, η κόπωση από τη διακυβέρνηση από τα παλαιά κόμματα και η καθυστέρηση στην οικονομκή και πολιτική ένωση της ΕΕ, επέτρεψαν σε δημαγωγούς να κερδίσουν έδαφος και να δίνουν τον τόνο σε μια αντιδραστική δραστηριότητα σε αρκετές χώρες. Λύσεις εύκολες και απλές δεν υπάρχουν. Αρκετές λύσεις βρίσκονται στον αντίποδα σε όσα δημιούργησαν τα προβλήματα. Το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης, η ανάπτυξη, οι νέες θέσεις εργασίας ειδικά για τη νέα γενιά, η επίλυση του συριακού, η ενοποίηση όσων θέλουν και μπορούν την περισσότερη ΕΕ, όλα αυτά και όλα μαζί, μπορούν να αλλάξουν τη φορά των πραγμάτων.