Με μαεστρία στο βάλτο της ακήρυκτης διχοτόμησης

Πιθανώς σε μιαν άλλη χώρα όλα αυτά θα έμοιζαν με θέατρο του παράλογου, παραταύτα στην νήσον εμφανίζονται ως «εξωτερική πολιτική». Τα παραδείγματα αφθονούν καθώς η στροφή Αναστασιάδη στο κυπριακό επέτρεψε σε όλο το φάσμα του εθνικολαϊκισμού να αφήσει όλα τα λουλούδια του να ανθίσουν:

1. Διαρκείς συμμαχίες και στρατιωτικές ασκήσεις γύρω από την Κύπρο για να στείλουμε «μηνύματα» στην Τουρκία. Ποιοι θα τις κάνουν; Κάποιοι άλλοι (όπως Αίγυπτος, Γαλλία, ΗΑΕ, Ιορδανία, Ισραήλ), καθώς η Κύπρος δεν διαθέτει ούτε ναυτικό, ούτε αεροπορία. Γιατί να τις κάνουν οι άλλοι για εμάς; Προφανώς επειδή έχουμε το δίκαιον με το μέρος μας. Πού  και πότε έγινε κάτι ανάλογο και  γιατί να γίνει τώρα στα ανοικτά της Κύπρου; Άγνωστον.
2. Αναβίωση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου. Παραβλέπω το γεγονός πως το δόγμα υπήρξε ένα κανονικό story telling από τον Γ. Αρσένη στη μάχη για τη διαδοχή του Α. Παπανδρέου και που αξιοποίησε κανονικά και ο Γ. Κληρίδης στο νησί, ουδείς απαντά το ερώτημα: άλλαξε κάτι στην αμυντική δυνατότητα της Κύπρου με το δόγμα; Προσέθεσε ισχύ; Πότε και πώς; Θυμίζω ότι απλώς παίξαμε με τη φωτιά με τους S300 και ευτυχώς που ο Γ. Κρανιδιώτης εισηγήθηκε να πάνε στην Κρήτη- και ο Κ. Σημίτης τον άκουσε- και έτσι έμεινε ανοικτή η πόρτα για την ενταξιακή διαδικασία…
3. Εσχάτως διάφοροι περίεργοι τύπου ζητούν ενίσχυση των εξοπλιστικών προγραμμάτων και ενδυνάμμωση της ΕΦ. Βέβαια, αποφεύγουν να πουν αν διαθέτει το υπουργείο άμυνας ποσά πέρα από τις τρέχουσες υπηρεσιακές του ανάγκες και αν η αντοχές της οικονομίας μπορούν να ισορροπήσουνν τις επιπτώσεις από τον κορονοϊό. Κουβέντα να γίνεται, μήπως ρωτά και κανένας τι σημαίνει για την Κύπρο να αδιαφορήσει για την πολιτική/διπλωματική διάσταση του κυπριακού και τι θα σημαίνει στροφή στην αμυντική προπαρασκευή;
4. Σε κάθε ανακοίνωση που προκύπτει μια αρνητική δήλωση για την Τουρκία, προβάλλεται μόνο αυτό το σημείο. Έτσι δημιουργείται η ψευδής εικόνα ότι η αποδοκιμασία ισούται με μέτρα, με κυρώσεις, με χαστούκια κλπ. Αν παραγνωρίζουμε τα συμφέροντα που έχουν οι άλλες χώρες, ή, αν υποτιμούμε τις ικανότητες της τουρκικής διπλωματίας, μόνο ένας είναι ο χαμένος. Επιπρόσθετα, ο όγκος της Τουρκίας είναι τόσο μεγάλος που και αν υπάρχουν κάποιες κυρώσεις τις απορροφά μέσα σε μια μέρα. Το αποκορύφωμα της ασταθούς εικόνας. Η προεδρία της ΓΣ του ΟΗΕ πέρασε χωρίς ανθυποψήφιο στον τούρκο διπλωμάτη Βολκάν Μποζκίρ. Ωστόσο, για ορισμένα υποταγμένα Μέσα, η Ελλάδα, η Κύπρος και η Αρμενία έκαναν σπουδαία κίνηση καθώς ζήτησαν ψηφοφορία για να αποτρέψουν τη δια βοής εκλογή Μποζκίρ…
5. Σε επαφές με άλλους ηγέτες, κατά κανόνα δεν βγαίνει κοινή ανακοίνωση. Στα ανακοινωθέντα που προωθεί η προεδρία ή το υπεξ γίνεται αναφορά μόνο στο τι είπαν οι κύπριοι επίσημοι, παραλείπεται κάθε άλλο τμήμα της συζήτησης και έτσι καλλιεργείται η ψευδής εντύπωση ότι όλοι μάς κατανοοούν και ότι «κερδίζωμεν έδαφος», όπως έλεγε συχνά ο Σ. Κυπριανού. Εξαίρεση στον κανόνα. Το ρωσικό  υπεξ σε σχέση με την τηλεφωνική επικοινωνία  Λαβρόφ- Χριστοδουλίδη στις 17/6 δημοσίως σημείωσε ότι “οι δύο υπουργοί είχαν επίσης μια εις βάθος συζήτηση για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο με έμφαση στις ενέργειες για προώθηση της διαδικασίας για διευθέτηση του Κυπριακού, περιλαμβανομένου του ρόλου των ΗΕ σε αυτή τη διαδικασία”. Αντίθετα το κυπριακό υπεξ στην ιστοσελίδα του λέει ότι δύο υπουργοί “συζήτησαν το κυπριακό ζήτημα, περιφερειακές υποθέσεις με έμφαση στις τελευταίες εξελίξεις στην Α. Μεσόγειο και την κατάσταση στη Λιβύη” (!).
6. Κυριαρχεί η μονομέρεια και βέβαια η συσκότιση επί των αποτελεσμάτων της κυπριακής προσπάθειας για απομόνωση της Τουρκίας στα διεθνή φόρα. Η κυπριακή διπλωματία για κανένα άλλο θέμα δεν ενδιαφέρεται, πλήν της καταδίκης της Τουρκίας. Στην πολιτική, ωστόσο, μετρά μόνο το αποτέλεσμα, ποτέ οι προθέσεις, ή οι δηλώσεις ή τα επίθετα. Το αποτέλεσμα είναι πως σήμερα μόνο τουρκικά ερευνητικά κινούνται στην κυπριακή ΑΟΖ. Κινούνται ως αποτέλεσμα μιας επιλογής: αντικατάσταση της διαδικασίας επίλυσης (μη συνομιλίες για τρία χρόνια) και τριμερείς περιοδείες για να απομονωθεί η Τουρκία στα ζητήματα ενέργειεας. Να το αποτέλεσμα!
7. Όσο περισσότερες δυσκολίες συναντούμε εκτός, άλλο τόσο μεγαλώνουν τα επίθετα εντός: παραβατικές, έκνομες, πειρατικές, προκλητικές κλπ ενέργειες της Τουρκίας. Στην πολιτική, όμως, μετρά μόνο το ουσιώδες, δηλαδή αν αυτά τα απέτρεψες με τις δικές σου επιλογές, όχι αν τα καταδίκασες.
8. Όλα μαζί τα πιο πάνω έδωσαν ώθηση στη μισαλλόδοξη ρητορία, στην εθνικολαϊκίστικη συνθηματολογία περί της υπεροχής του ε/κ έναντι κάθε άλλου κύπριου «μουλλά», που κακώς κατοικεί στο νησί και τυγχαίνει να ανήκει σε άλλο εθνοφυλετικό κλίμα. Καθόλου τυχαίο που μόνο στην Κύπρο δεν κουνήθηκε φύλλο για τον Τ. Φλόιντ.
9. Έχουν περάσει ακριβώς τρια χρόνια χωρίς συνομιλίες με απέναντι τον μακράν πιο ορθολογικό τ/κ πολιτικό, τον Μ. Ακιντζί. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του ε/κ ανορθολισμού, τότε οι έννοιες έχουν χάσει το νόημα τους. Ερμηνεύοντας τον Θουκυδίδη κατανοούμε τι έκανε η ε/κ ηγεσία στα τρία τελευταία χρόνια: «Άλλαξε την καθιερωμένη σημασία των λέξεων, ώστε να ταιριάζει με τις πράξεις της». Η παραπλάνηση αντικατάστηκε τη λογική, το συλλογικό συμφέρον παραμερίστηκε, η ιδιοτέλεια πήρε τα ύψη, το πρόσκαιρο θεωρήθηκε ως μόνιμο,  το μέλλον θυσιάζεται στην τυφλή πολιτική  που μάς οδηγεί πιο βαθειά στο βάλτο της ακήρυκτης διχοτόμησης.

Λάρκος Λάρκου