Μνήμη εξορινή – και σημερινή!
Η Μ. Παρασκευή στον Άγιο Γεώργιο Εξορινό στην Αμμόχωστο στις 10 Απριλίου 2015 αποτελεί τη συνέχεια της περσινής μαζικής εκδήλωσης στον ίδιο χώρο. Τι συμβολίζει αυτή η συνέχεια;
Πρώτο, ότι η προσπάθεια παραμένει, ότι οι δυσκολίες δεν κατεβάζουν τον πήχυ, ότι αποτελούν κίνητρο για περισσότερη δραστηριότητα.
Δεύτερο, τη συνεπή διασύνδεση αυτής της μορφής της θρησκευτικής δράσης με άλλες δραστηριότητες στην κατεχόμενη πόλη, όπως η εκδήλωση για τη γιορτή του πορτοκαλιού στην παραλία της πόλης, ένα μήνα πριν.
Τρίτο, δίνει τη δυνατότητα σε όσους το επιθυμούν να κινητοποιούν συμπολίτες τους με στόχο την επανασύνδεση της μνήμης με τη σημερινή πραγματικότητα και έτσι την ενίσχυση της κεντρικής κατεύθυνσης που συμβάλλει στην επίλυση του κυπριακού.
Τέταρτο, επανασυνδέει τους πολίτες που είχαν προσωπικές αναμνήσεις από την παλαιά πόλη της Αμμοχώστου να αναζωογονήσουν την μνήμη ως μιαν εσωτερική πολιτική διαδικασία που αναπτύσσεται στο σημερινό πλαίσιο.
Πέμπτο, την άσκηση της δημόσιας διπλωματίας μέσα από την οποία εκφράζουν με ανοικτό τρόπο οι πολίτες τη θέση τους για το αύριο της Κύπρου. Αυτή η μορφή διπλωματίας ενισχύει τη δυνατότητα των πολιτών να ακούγεται πιο δυνατά η φωνή τους.
Έξι, την έστω, καθυστερημένη ανάδειξη προσώπων που εμπνέουν σήμερα τους αμμοχωστιανούς πέρα από την ομάδα των προσώπων που κυριαρχούσε σε προηγούμενες εποχές. Βήμα μπροστά γιατί οι δεκαετίες της απραξίας καθήλωσαν πρόσωπα και πιθανές ηγετικές δράσεις.
Επτά, τη δημόσια δράση που διασυνδέει την ιδιαιτερότητα της Αμμοχώστου ως ειδικού τμήματος του συνολικού κυπριακού. Αυτή η διασύνδεση παραμένει ουσιώδης και η αναφορά σε αυτήν κινητοποιεί δυνάμεις για το σύνολο.
Οκτώ, το προσφυγικό κίνημα υπήρξε ο μεγάλος ασθενής στις δεκαετίες μετά την εισβολή. Χωρίς στρατηγική σκέψη, αφέθηκε (κυρίως) στη λογική των παρεμβάσεων σχετικά με τις προσφυγικές κατοικίες και τα προβλήματα στους συνοικισμούς. Χάθηκε η πολιτική του διάσταση, έτσι δεν μπόρεσε να συνεισφέρει ότι του αναλογούσε στη μαζικοποίηση, στις ευρείες συνεργασίες, στην πραγματική πολιτικοποίηση που ζητούσε συναινέσεις και δραστηριότητες με κατεύθυνση την επίλυση. Η εκδήλωση στον Άγιο Γεώργιο τον Εξορινό ανήκε στις λαμπρές εξαιρέσεις αυτού του κανόνα.
Εννέα, κάθε κίνηση, όσο μικρή και να είναι μετρά. Το άνοιγμα σημείων διέλευσης από και προς τα κατεχόμενα προσφέρει μια δυνατότητα: να μεταφέρουμε δραστηριότητες, επαφές, μνήμες επικοινωνία στην κατεχόμενη Κύπρο. Σημαντικό γιατί κινητοποιεί δυνατότητες στους πραγματικούς συσχετισμούς.
Δέκα, τίποτα δεν είναι εύκολο στο κυπριακό. Διλήμματα, εξωτερικές πιέσεις, εσωτερική μάχη. Οι δυσκολίες μπορεί να ξεπεραστούν εφόσον τις εντάσσουμε σε ένα ρεαλιστικό σχέδιο, με συναίνεση, με άσκηση της διπλωματίας των πολιτών, με αυτοπεποίθηση, με κεντρικό στόχο την επίλυση.