Μπαρμπαρός χωρίς μια γροθιά

Το τουρκικό σεισμογραφικό σκάφος Barbaros με Navtex δέσμευσε περιοχή στα όρια των τεμαχίων 4 και 5 της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης για σκοπούς έρευνας στις 18 Οκτωβρίου.

Σύμφωνα με το ηλ. «Βήμα» «τουρκικά ΜΜΕ υποστηρίζουν ότι παράγοντες του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού εμπόδισαν πριν από λίγη ώρα φρεγάτα του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού που βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Το τουρκικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων ισχυρίζεται ότι η ελληνική φρεγάτα «Νικηφόρος Φωκάς» που ακολουθεί το ερευνητικό σκάφος, επιχείρησε να το «παρενοχλήσει».Από την πλευρά του, το CNNTURK μεταδίδει ότι η Άγκυρα στέλνει ενισχύσεις στην περιοχή».

Το τουρκικό ΥΠΕΞ λέει ότι «εκκινούμενη από το διεθνές δίκαιο η Τουρκία θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τα κυριαρχικά δικαιώματα και τις εξουσίες που απορρέουν από την ηπειρωτική μας υφαλοκρηπίδα. Στο πλαίσιο αυτό σας συμβουλεύουμε (το ελληνικό Υπεξ) να παραμείνετε μακριά από τις συμπεριφορές που μπορεί να προκαλέσουν κλιμάκωση στην περιοχή».

Η υπόθεση αυτή επαναφέρει στην επικαιρότητα καίρια ζητήματα άσκησης πολιτικής στην Α. Μεσόγειο.

Πρώτο, η Λευκωσία επικαλείται τα κυριαρχικά μας δικαιώματα για να εκφράσει τη θέλησή της να συνεχίσει τα ερευνηνικό πρόγραμμα στην ΑΟΖ της Κύπρου. Αναδεικνύει δηλώσεις που δείχνουν στήριξη σε αυτό το δικαίωμα, όπως οι δηλώσεις αμερικανών διπλωματών. Λάθος ερμηνεία. Το δικαίωμα, η έκταση και η ένταση της άσκησής του προκύπτουν και εφαρμόζονται σε συνάρτηση με την πολιτική, τη στρατιωτική και την οικονομική ισχύ κάθε χώρας. Προκύπτουν από την εφαρμογή μιας απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, εφόσον δύο χώρες προσφύγουν από κοινού σε αυτό.

Δεύτερο, οι τριμερείς (με διαφορετικές συνθέσεις) συναντήσεις ανάμεσα σε Κύπρο, Ισραήλ, Ελλάδα και Αίγυπτο είναι χρήσιμες εφόσον θέτουν ρεαλιστικούς στόχους και εφικτές επιδιώξεις. Οι έως τώρα πυκνές διακηρύξεις ότι οι «τριμερείς» θα θέσουν «ομπρέλα ασφαλείας» πάνω από την Κύπρο και την ΑΟΖ μας, δεν επιβεβαιώνεται από τα πράγματα. Μπορεί ο συντάκτης του ΡΙΚ να έβλέπε από την Ελούντα ότι οι τρεις (Κύπρος, Ελλάδα, Αίγυπτος) θα ενεργήσουν «ως μια γροθιά» για να προστατέψουν την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά ήρθε το Barbaros με τη δική του Navtex να δεσμεύσει περιοχή στα όρια των τεμαχίων 4 και 5 της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και ουδεμία αντίδραση υπήρξε.

Τρίτο, όσοι θεωρούν ότι η Κύπρος με την γνωστή αμυντική δυνατότητα, θα κάνει τέτοιες συμμαχίες που θα αποκλείσουν την Τουρκία από την γενικότερη ενεργειακή πολιτική στην Α. Μεσόγειο, βρίσκονται στον αστερισμό της ουτοπίας. Πρώτο, η Τουρκία δεν θα το αποδεχθεί και έχει τα μέσα να αλλάξει την ατζέντα στις εξορύξεις, δεύτερο, καμμιά άλλη χώρα δεν θα την παρεμποδίσει να κάνει έρευνες και σε τμήματα της κυπριακής ΑΟΖ, και τρίτο, το Ισραήλ βάζει όλα τα αυγά του στο καλάθι της δικής του ασφάλειας- και ψηφίζει αποχή ακόμα και στη μάχη κατά του ISIS η οποία εξελίσσεται στην αυλή του.

Τέταρτο, η κοινή λογική λέει ότι με άλυτο το κυπριακό όλα θα κινούνται ανάμεσα στην ακροβασία και το απρόοπτο. Η Κύπρος χρειάζεται πολιτικές που να οδηγούν στη σταθερότητα και αυτή με τη σειρά της να διευκολύνει τις εταιρείες να επενδύσουν στα επόμενα βήματα. Η σταθερότητα δεν οικοδομείται πάνω στη διαιρεμένη, μισή Κύπρο. Σταθερότητα σημαίνει επίλυση, μία Κύπρος χωρίς κατοχικό στρατό, επενδύσεις από εταιρείες-κολοσσούς μέσα σε συνθήκες ασφάλειας με τη σφραγίδα της συμμετοχής στην ΕΕ.

Πέμπτο, είναι πολύ εύκολο όταν ελέγχει κάποιος το τηλεοπτικό τοπίο να καλλιεργεί αυταπάτες και να ωθεί την κοινή γνώμη σε λανθασμένους υπολογισμούς. Η κυπριακή ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα. Η χρυσόσκονη δείχνει λάθος τόξο. Η κοινή γνώμη εύκολα παγιδεύεται στο εύηχον, το οποίο συχνά δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα. Είναι ευθύνη κάθε εκλεγμένης ηγεσίας να γνωρίζει πού πατά, να γνωρίζει πώς να ενεργεί, να προλαμβάνει κρίσεις, να οικοδομεί ευκαιρίες και να επιλύει προβλήματα.

Λάρκος Λάρκου