Νακόρνο, Γάζα, Κύπρος…

Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα βρίσκονται μπροστά μας. Γάζα σήμερα, Νακόρνο-Καραμπάχ χθες:

1. Στις 10 Νεεμβρίου 2020 «υπεγράφη από τον πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Ι. Αλίεφ, τον πρωθυπουργό της Αρμενίας Ν. Πασινιάν και τον πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντίμιρ Πούτιν. Με «ρυθμιστή» τον Πούτιν, η Αρμενία έχασε το 70% του θύλακα του Νακόρνο-Καραμπάχ που έλεγχε από το 1993. Αρμένιοι πυρπολούν το κτίριο του Κοινοβουλίου στο Ερεβάν. Σήμερα σιωπή. Όλα πέρασαν στο ρυθμό της  συμφωνίας της 10ης Νοεμβρίου.
2. Κατάπαυση του πυρός στις μάχες μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων της «Χαμάς». Οι ΗΠΑ μπλοκάρουν τη διασικασία στο ΣΑ για να μην πει κάτι, η ΕΕ κάνει τηλεδιάσκεψη-ζητά το αυτονόητο- και διαφωνεί η Ουγγαρία! Η Μόσχα όταν έχει μέσα Ισραήλ αλλάζει θέμα.
3. Ο Ν. Αναστασιάδης απαντώντας σε ερώτηση (17/5) αν η Κυπριακή Δημοκρατία θα λάβει κάποια πρωτοβουλία σε σχέση με την εκτόνωση της κρίσης στη Μ. Ανατολή είπε: «προβαίνουμε ήδη σε διαβήματα, χωρίς δημοσιότητα, για να δούμε πώς μπορεί να επιτευχθεί μια κατάπαυση του πυρός». Δηλαδή εδώ που απέτυχαν το ΣΑ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ, ο Αραβικός Σύνδεσμος, μπορεί η Κύπρος με «διαβήματα»! Αντί η κατάσταση στη Γάζα να φέρει τη Λευκωσία πιο κοντά στην πραγματικότητα, ο Ν. Αναστασιάδης δηλώνει πως «η εξωτερική πολιτική της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει αναδείξει τριμερείς, πολυμερείς συνεργασίες, έχει αναδείξει την Κύπρο ως πυλώνα σταθερότητας και ειρήνης, ένα στοιχείο που διασφαλίζει την αξιοπιστία και την ανεξαρτησία της». Ασφαλώς τίποτε από τα πιο πάνω δεν συμβαίνει. Με 37% του εδάφους της υπό κατοχή, η Κύπρος είναι πυλώνας αστάθειας και εκτός Συνθήκης Σένγκεν. Οι «τριμερείς, πολυμερείς συνεργασίες» μαζί με την εγκατάλειψη των διακοινοτικών συνομιλιών, έφεραν την «αοζ μας» κάτω από τον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας. Η εικονική πραγματικότητα, ότι «κερδίζωμεν έδαφος» αφορά την εσωτερική κατανάλωση. Ο Ν. Αναστασιάδης συμπληρώνει λέγοντας «πως η μικρή μας πατρίδα να διαδραματίζει ρόλο σταθερότητας για την ειρήνη, ρόλο συνεργασίας για τους γείτονες χωρίς διακρίσεις, και όχι μόνο». Πίσω από τις «αθώες» αυτές γραμμές, θα δει κανείς να αναπτύσσεται η πραγματική πρόθεση Αναστασιάδη: παντελής αδιαφορία για την ουσία του κυπριακού, με αναφορές που περιγράφουν το σημερινό status quo ως «πυλώνα σταθερότητας». Πίσω από αυτές τις ηχηρές αναφορές, θα δει κανείς έναν πολιτικόν που μάχεται κάθε μέρα να περιορίσει τις πραγματικές δυνατότητές του τόπου, τοποθετώντας τις κάτω από την προσωπική του ατζέντα.
4. Μεσα στην ίδια κατεύθυνση εντάσσεται και η είδηση (Philenews 10/5) ότι «ο κατάπλους του αεροπλανοφόρου «Charles de Gaulle» στη Λεμεσό αναδεικνύει τους ιδιαίτερους δεσμούς και το εξαίρετο επίπεδο συνεργασίας μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Γαλλίας. Το πρωί το πλοίο «Ιωαννίδης» της Εθνικής Φρουράς…συνενώθηκε με τη Ναυτική Δύναμη Κρούσης» (CTF 473). Στη συνέχεια, συνόδευσε το Γαλλικό Αεροπλανοφόρο μέχρι τον κατάπλου του στον λιμένα Λεμεσού». Λεκτικές «φωτογραφίες» που δείχνουν πως η ΕΦ έχει προγραμματίσει αεροναυτικές ασκήσεις ανάμεσα σε δύο θαλάσσιες «υπερδυνάμεις» της ευρύτερης Μεσογειακής λεκάνης. Αναπληρώνουμε τα ουσιώδη με παραπλανητικές, ωραιομένες εκφράσεις για να καλύψουμε αυτό που δεν είμαστε. Αλλάζουμε τη σημασία των λέξεων με την ευχή το «Ιωαννίδης» να εξελιχθεί σε «Charles de Gaulle». Με παραμορφωτικές ειδήσεις, αρνούμαστε να κατανοήσουμε την έκταση των ορίων μας και να σχεδιάσουμε εφικτές αλλαγές. Παραπαίουμε ανάμεσα στην σκληρή πραγματικότητα και τη λύπη καθώς το αεροπλανοφόρο «Charles de Gaulle» θα αποπλέει για άλλους προορισμούς.
5. Η μέθοδος της «στρουθοκαμήλου» δεν είναι η πιο κατάλληλη για να βγούμε από τα αδιέξοδα. Όλα έχουν ιδιαίτερη σημασία μετά το πλήρες αδιέξοδο στη Γενεύη. Η ανάλυση λ.χ. ότι η Κύπρος ή η Ελλάδα σε συνεργασία με το Ισραήλ θα αναπληρώσουν το κενό από μια ρήξη στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, είναι ακόμα μια προφητεία όπως τόσες άλλες που ταλαιπωρούν τη νήσο μας συχνά πυκνά. Η Κύπρος μόνο με αξιοποίηση του πλεονεκτήματος της συμμετοχής της στην ΕΕ μπορεί να πολλαπλασιάσει την γεωπολιτική της βαρύτητα. Με προηγούμενη επίλυση του κυπριακού, που θα την καταστήσει παράγοντα ειρήνης, συνεργασίας και σταθερότητας στην περιοχή.
6. Όσο μιλούμε μεταξύ μας με δύο γλώσσες, όσο λέμε άλλα στον αρχιεπίσκοπο και άλλα στη δημόσια σφαίρα, άλλα στη ΓΣ του ΟΗΕ και άλλα σε κομματικά συνέδρια, δεν θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Αν μιλούμε με δύο γλώσσες, τότε δεν πάμε πουθενά. Ούτε οι προφητείες, ούτε ο έλεγχος των ειδήσεων είναι σε θέση να μάς διασώσουν. Η στασιμότητα είναι «διασφαλισμένη».
7. Νακόρνο, Γάζα, Κύπρος: τι μαθαίνουμε από τα πιο πάνω στο νησί μας; Συνήθως αναμένουμε από τη «διεθνή κοινότητα» να κάνει αυτό ή εκείνο-αλλά «διεθνής κοινότητα» που προσφέρει τις λύσεις υπάρχει μόνο στη φαντασία μας. Αναβαθμίζουμε τη σημασία ενός ψηφίσματος, κατασκευάζουμε εικονικούς φίλους για να μην δούμε την αυτονόητη αλήθεια: ότι μόνος σου έχεις την ευθύνη να δεις όλα όσα γίνονται γύρω σου, μόνος σου να ζυγίσεις τα δεδόμενα και να επιδιώκεις λύσεις που να καλύπτουν, το μέγιστο δυνατό, υπό τις περιστάσεις, όφελος για σένα. Κανένας δεν θα υποκαταστήσει τις δικές σου ευθύνες να σχεδιάσεις πώς θα βγεις από τον φαύλο κύκλο της κατοχής και της αστάθειας. Η ΕΕ μπορεί, μόνο αν εσύ αποδείξεις ότι θέλεις (και μπορείς) να παιξεις με τους κανόνες του ευρωπαϊκού παιχνιδιού.

Λάρκος Λάρκου