Νέα αρχή με ισχυρές πλάτες.

Το αποτέλεσμα της προεδρικής αναμέτρησης στις 17 και 24 Φεβρουαρίου αποτελεί κρίσιμο στοιχείο στην παραπέρα προσπάθεια για να βγει το κυπριακό από το απέραντο τέλμα. Δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε αυτονόητο. Η στρέβλωση που επήλθε στην ουσία του κυπριακού ως αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολούθησε ο πρόεδρος Παπαδόπουλος, αποτελεί πολύ σημαντικό αρνητικό στοιχείο στις προσπάθειες που θα καταβάλει ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.Το κενό στην πολιτική Παπαδόπουλου συνίσταται στη λέξη «πρόταση». Στην εποχή ΕΕ, χωρίς θετική, ευρωπαϊκή πρόταση για την επίλυση του κυπριακού, χωρίς να διατυπώνεις εφικτές ευρωπαϊκές εισηγήσεις, δεν στέκεσαι πουθενά. Θέτεις τη χώρα σου στην κατηγορία του προβληματικού εταίρου, προκαλείς ερωτηματικά και απορίες για το τι ακριβώς επιδιώκεις. Αυτή ακριβώς η αδυναμία προσαρμογής Παπαδόπουλου στην ευρωπαϊκή πρακτική της θετικής πρότασης επέτρεψε στην κατοχική δύναμη να ελιχθεί, να δημιουργήσει ένα κλίμα σε ευρωπαϊκές χώρες ότι δεν έχει, έστω την κύρια ευθύνη, για το σημερινό αδιέξοδο. Δυστυχώς το κλίμα που δημιούργησε στην ΕΕ η πολιτική Παπαδόπουλου αφαίρεσε συμμαχίες για τους ε/κ, προκάλεσε απόσυρση ενδιαφέροντος και κυριολεκτικά αφαίρεσε εθνική ισχύ.

Είναι κλειδί για πιθανές εξελίξεις μέσα στο 2008 να φύγουμε από την εποχή της αντιπαράθεσης και της καχυποψίας απέναντι σε όλους και για όλα. Συνεπώς είναι επωφελές για την επόμενη μέρα στο κυπριακό να δημιουργηθεί μια νέα κινητικότητα χωρίς τις επιπλοκές ή τα ερωτηματικά που κουβαλά η προεδρία Παπαδόπουλου στο κυπριακό. Χρειάζεται μια «νέα αρχή», μια νέα δυναμική, μια νέα ατμόσφαιρα. Μόνο έτσι μπορεί να αξιοποιηθεί το διεθνές και κυρίως το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον. Μπορούμε να δουλέψουμε πάνω σε μια διαφορετική αντίληψη: με καθαρές συνεννοήσεις με την ΕΕ, με σαφή στόχευση, με έντιμη διαβούλευση με τους εταίρους μας- Επιτροπή και Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ και συνεννόηση με τον ΟΗΕ. Καμμία κινητικότητα στο διεθνές πεδίο δεν μπορεί να δουλέψει με αυτό που βλέπουμε να είναι σήμερα το εσωτερικό μας μέτωπο. Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται μια δημιουργική ανατροπή στο εσωτερικό μας μέτωπο-ήρεμο κλίμα, περισσότερη ενότητα, μεταρρύθμιση του Εθνικού Συμβουλίου, συλλογική δράση, κοινή στόχευση.

Σε κάθε περίπτωση είναι ωφέλιμη η ad hoc συνεργασία ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων στο κυπριακό με δυνατότητες σύγκλισης στα μείζονα όπως η μορφή και το περιεχόμενο της λύσης, η επικοινωνία και η διαβούλευση με δυνάμεις στην τ/κ κοινότητα και η άσκηση επιρροής στον ευρωπαϊκό χώρο. Η ιστορική διάκριση δεξιάς-αριστεράς αποκτά νέα, πιο ποιοτικά περιεχόμενα από τη στιγμή που η επίλυση του κυπριακού απαιτεί ευρύτερες συναινέσεις, ευρύτατες συγκλίσεις, πλάτες με στέρεα πόδια «δεξιά» και «αριστερά» του πολιτικού συστήματος. Από την ικανότητα αυτών των δυνάμεων να εμπνευσθούν από την παιδεία της εθνικής συνεννόησης, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό η προσπάθεια για αποτροπή της διχοτόμησης και η δημιουργία προϋποθέσεων για δίκαιη επίλυση του κυπριακού.