Ο Κ.Σημίτης και το νέο ΠΑΣΟΚ
Οι δημοσκοπήσεις είναι υπέρ της Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ είναι πίσω κατά 8%. Η τάση αυτή είναι επίμονη. Άρα όποιος θέλει να αλλάξει τα πράγματα πρέπει να κινηθεί και να κινηθεί τώρα. Έτσι, ο Κ. Σημίτης προχώρησε στις γνωστές δίδυμες κινήσεις (αλλαγή στο ΠΑΣΟΚ, μικρός ανασχηματισμός στην κυβέρνηση). Η συγκυρία ήταν πολύ καλή για τον Πρωθυπουργό. Επιτυχημένη παρουσία στο ευρωπαϊκό πεδίο, υψηλό κύρος στην Ε.Ε., μεγάλη απήχηση στην Ελληνική κοινή γνώμη σε αναντιστοιχία με την πτώση του ΠΑΣΟΚ.
Αν και πολλά είναι συγκοινωνούντα δοχεία υποστηρίζω πως πραγματική επιδίωξη του Κ. Σημίτη ήταν να «απελευθερώσει» δυνάμεις προσώπα, πολιτικές κυρίως μέσα στο κίνημα του ΠΑΣΟΚ. Να αλλάξει τον τρόπο διακυβέρνησης του. Με τρεις στόχους.
– Να υπερβεί τον συγκεντρωτικό ,τον παραδοσιακό τρόπο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από τον Κ.Λαλιώτη. Η προσφορά Λαλιώτη στο ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη αλλά πιο μεγάλη ανάγκη είναι το «ανοικτό» ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι άγνωστο σε πολλούς πως ο Κ. Λαλιώτης οργάνωνε την επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ με βάση την πρόβλεψη ήττας του στις εκλογές. Έτσι, σχεδίαζε νέες ισορροπίες με επίκεντρο το δικό του ρόλο στο ΠΑΣΟΚ της ήττας. Αυτό θέλησε να αλλάξει ο Κ. Σημίτης, να επαναϊσορροπήσει πάνω στη δυναμική του χρόνου έως τον Απρίλη του 2004.
– Ο Μ. Χρυσοχοϊδης, είναι ο νέος γραμματέας της Κ.Ε. Σεμνός, σοβαρός αποτελεσματικός. Εγγύηση η παρουσία του στο Υπ. Εμπορίου και Δημ. Τάξης. Στην εποχή του «δεν περισσεύει κανείς» ο Μ. Χρυσοχοϊδης είναι μια πιο συγκεκριμένη εγγύηση για το συλλογικό ΠΑΣΟΚ, έχει περισσότερες προϋποθέσεις για να απελευθερώσει το «άλλο» ΠΑΣΟΚ.
– Στο νέο Ε.Γ. του ΠΑΣΟΚ. παίζει πρώτο ρόλο το αυτονόητο. Υπουργοί με άπειρες ευθύνες, δεν μπορούν την ίδια στιγμή την πλήρη δράση στο Ε.Γ. Γι’ αυτό και ο Κ. Σημίτης άργησε πολύ να πάρει την σωστή απόφαση (διαχωρισμός του μέλους του Ε.Γ. από την Υπουργική θέση).
Είναι όμως πολύ σημαντικό να υπογραμμιστεί πως στο νέο Ε.Γ. εκφράζεται με μεγάλη επιτυχία το όλο και ενιαίο ΠΑΣΟΚ. Ο πιο «ακραιφνής» εχθρός του Κ. Σημίτη, ο τέως «συγκεντρωσιάρχης» Γ. Παναγιωτοκόπουλος, είναι στο νέο Ε.Γ. ως ένα δυνατό δείγμα γραφής πως έτσι οι μεγάλες αποφάσεις κτίζουν την μέγιστη δυνατή ενότητα σε ένα κόμμα. Τα υπόλοιπα αφορούν μικρούς, συνοικιακούς Προέδρους που μέσα από την δική τους μιζέρια, βλέπουν παντού εχθρούς, ως ένα μέτρο για να «επιβληθεί» η απουσία κανενός σχεδίου για το μέλλον. Τα μικρά και «ελεγχόμενα» κόμματα, δεν είναι η στρατηγική Σημίτη. Το μεγάλο, μαζικό, ενωμένο, πολυφωνικό, ΠΑΣΟΚ κέρδισε πόντους.
Αυτές οι τρεις αλλαγές στοχεύουν στην περισσότερη ενότητα, στην πιο αποτελεσματική δράση. Θα επιτύχει το ρίσκο Σημίτη; Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και ο Απρίλης του 2004 δεν είναι μακριά.
Αυτό που μετρά τώρα είναι η θέληση για αλλαγή, η δράση που δίνει νέες δυνατότητες για την εκλογική μάχη. Και ο Κ. Σημίτης απέδειξε ακόμα μια φορά πως παλεύει τις εξελίξεις, ανοίγει δρόμους, δημιουργεί προϋποθέσεις για να μπει το ΠΑΣΟΚ στον εκλογικό αγώνα με τις πιο σωστές υποδομές.