Ο λύκος πίσω από την κάλπη…
Ο εκλογικός πυρετός στην Τουρκία έχει ανέβει στα ύψη. Αυτό δεν είναι ασύνηθες για μια χώρα που διαθέτει αρκετές ιδιαιτερότητες, ικανές να αλλάζουν κάθε φορά το σκηνικό και τους πρωταγωνιστές του. Σήμερα το κεντρικό σήμα αφορά την αγωνιώδη προσπάθεια του κεμαλικού κατεστημένου να μειώσει την επιρροή του του Κόμματος Ανάπτυξης και Δικαιοσύνης (ΚΑΔ) του Τ. Ερνογάν. Αυτή η προσπάθεια παίρνει ολοένα και πιο επιθετικές διαστάσεις σε διάφορα επίπεδα:
Α Οργανωμένες και σε όλη την επικράτεια διαδηλώσεις με στόχο να προβληθεί το δίλημμα «Ισλάμ ή Κεμάλ». Έτσι το κεμαλικό κατεστημένο εν ονόματι του Κεμάλ εμφανίζει τον Ερντογάν ως υπονομευτή του κοσμικού χαρακτήρα του κράτους, ενώ ο Ν. Μπαϊκάλ βρίσκει μικρόφωνο ως ο υπερασπιστής της κοσμικότητας…
Β Το εκλογικό σύστημα προβλέπει 10% όριο για την είσοδο στη βουλή. Αυτή η ρύθμιση έγινε από τα παλαιά κόμματα για να εμποδίσουν το κόμμα Ερνογάν να μπει στη βουλή. Σήμερα ο Ερντογάν διατηρεί αυτό το απαράδεκτα υψηλό όριο, για να κρατήσει εκτός βουλής αρκετές μικρομεσαίες δυνάμεις. Κάτω από αυτό το δεδομένο τα κόμματα πέρα από το ΚΑΔ συνεργάζονται, κατεβαίνουν στις εκλογές της 22ας Ιουλίου με ενιαία ψηφοδέλτια όπως βεβαιώνει η εκλογική συνεργασία του Λαϊκού Ρεπουπλικανικού Κόμματος του Ν. Μπαϊκάλ με το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστερά του Ζ. Σεζέρ, διαδόχου του Μ. Ετσεβίτ.
Γ Οι βομβιστικές επιθέσεις σε διάφορες περιοχές της Τουρκίας. Στο ερώτημα ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από αυτό το κοκτέιλ του τρόμου, είναι βέβαιο ότι χάνει ο Ερτνογάν. Ποιος λοιπόν συντονίζει αυτή την αόρατη κίνηση με τις βομβιστικές επιθέσεις σε μια τόσο ευαίσθητη συγκυρία;
Δ Ο πρόεδρος Α. Σεζέρ άσκησε βέτο στο πακέτο των συνταγματικών αλλαγών που φιλοδοξεί να περάσει το κόμμα του Ερντογάν και έτσι μένει στον δεύτερο μόνο η πρόθεση. Ο Τ. Ερντογάν στη βιασύνη του να τα κάνει όλα τώρα, υποπίπτει σε λάθη και αυτά δίνουν όπλα στον Σεζέρ να κάνει το τελευταίο του κεμαλικό παιχνίδι. Μέχρι τις 22 Ιουλίου όλα θα τα εμποδίσει ο αναχωρών πρόεδρος Σεζέρ, συνεπώς η αναθεώρηση αναβάλλεται.
Ε Πλήρης αξιοποίηση από τα κεμαλικά κόμματα των θέσεων Ν. Σαρκοζί ότι η Τουρκία δεν μπορεί να γίνει μέλος της ΕΕ. Με άλλα λόγια οι κεμαλιστές κατηγορούν τον Ερτνογάν ότι η ευρωπαϊκή πορεία που προώθησε είναι στον αέρα μια και η Γαλλία θα είναι μέγα εμπόδιο.
Στο βάθος της σκέψης του κεμαλικού κατεστημένου είναι να μειώσουν την επιρροή του ΚΑΔ και είτε να χάσει την εξουσία με απώλεια της αυτοδυναμίας του, είτε να υποχρεωθεί να συνεργαστεί με ένα τουλάχιστον κεμαλικό κόμμα για να μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Σήμερα στον αγώνα για να ηττηθεί ο Ερτνογάν όλα γίνονται πιο εκρηκτικά. Άμεσος στόχος του στρατιωτικού κατεστημένου είναι όπως αναδειχθεί στην κοινή γνώμη με κάθε μέσο ότι ο Ερτνογάν είναι το πρόσωπο που οδηγεί το σύστημα σε κρίση και την Τουρκία σε περιπέτειες.
Αυτή η προσπάθεια μέχρι τώρα δεν φαίνεται να έχει πλήξει εκλογικά το ΚΑΔ. Όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις το ΚΑΔ αντέχει και είναι σε θέση να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Οι στρατηγοί προβληματίζονται γιατί γνωρίζουν από το παρελθόν ότι εάν μείνουν απαθείς θα νικήσει ο Ερντογάν και εάν παρέμβουν πιο ανοικτά θα δώσουν κέρδη στον Ερτνογάν από την πίσω πόρτα. Άλλωστε γνωρίζουν ότι ο Ερτνογάν μπορεί να παίξει με επιτυχία το χαρτί του αδικημένου…