Οδοφράγματα και επίλυση.

Η διάνοιξη οδοφραγμάτων στην κατοχική γραμμή εμπεριέχει το στοιχείο της προσωρινότητας, «ρυθμίσεις» μέχρι τη συνολική επίλυση. Συχνά αναπτύσσεται μια παρεξήγηση. Η ουσία είναι η επίλυση του κυπριακού και επιμέρους κινήσεις είναι πιθανά ανοίγματα οδοφραγμάτων. Είναι λογικό το αίτημα των κατοίκων του Πύργου Τηλλυρίας για διάνοιξη του οδοφράγματος του Λιμνήτη. Η περιοχή Τηλλυρίας είναι εγκλωβισμένη για 45 χρόνια και η περιπέτειά της πρέπει να πάρει τέλος. Η τεχνική πλευρά του θέματος δικαιώνει την κοινότητα Κάτω Πύργου αφού βασίζεται στη συμφωνία Χριστόφια-Ταλάτ στις 21 Μαρτίου 2008. Ωστόσο, χρειάζεται να υπογραμμίσουμε ότι οι κάτοικοι του Κ. Πύργου, όπως οι κάτοικοι άλλων περιοχών που είχαν αντίστοιχα αιτήματα, θα μπορούσαν να αναδείξουν την επίλυση του κυπριακού ως κυρίαρχο θέμα, και μέσω αυτής την συνολική επίλυση στα ειδικότερα προβλήματα της περιοχής. Αυτό που γίνεται τώρα μετατρέπει το έλασσον σε πρωτεύον και οι συζητήσεις οδηγούν στο ανάποδο. Η πολιτική διάσταση της συγκυρίας σημαίνει άλλα πράγματα: ανάπτυξη της διπλωματίας των πολιτών για να υποστηριχθεί η πολιτική διάσταση της προσπάθειας για συνολική λύση. Το ζήτημα της επίλυσης να αποτελέσει θέμα στις συλλογικές διεκδικήσεις, η δημόσια διπλωματία να συμβάλλει στο δικό της μέτρο στην ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της ε/κ πλευράς.

Σε μια κοινωνία στην οποία συνήθως απουσιάζει η συνολική οπτική, ενώ η συλλογική δράση αφορά συχνά το «δικό» μας, είναι επόμενο να εμφανίζεται ως μείζον θέμα η διεκδίκηση του επιμέρους, του τοπικού, του ατομικού. Έτσι και τώρα: η διεκδίκηση των κατοίκων θα μπορούσε να οδηγεί στην υποστήριξη της προσπάθειας των δύο ηγετών για επίτευξη λύσης και δι’ αυτής στη συνολική διευθέτηση του κυπριακού. Άλλωστε όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτή η προσπάθεια των δύο ηγετών θα οδηγηθεί σε συνολικό αποτέλεσμα (επιτυχία ή αδιέξοδο) μέσα σε λίγους μήνες. Η επικέντρωση σε αυτό είναι το πιο δημιουργικό σημείο για όλους.