Οι αυξήσεις και η έξοδος απο την κρίση

Η είδηση διαθέτει βάθος, καθώς σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου Οικονομικών για τις εξελίξεις 2015 και τις προοπτικές 2016-2018 η κυβέρνηση προτίθεται να παραχωρήσει από την 1η Ιανουαρίου του 2016 αυξήσεις σε όσους προάγονται στο δημόσιο. Ο Υπουργός Οικονομικών Χ. Γεωργιάδης δήλωσε ότι η απόφαση αυτή «αποτελεί ένα πρώτο λογικό βήμα», ενώ ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Α. Νεοφύτου δήλωσε ότι ο ΔΗΣΥ δεν πρόκειται να ψηφίσει νομοσχέδιο το οποίο θα επιβαρύνεται το κρατικό μισθολόγιο πριν από το τέλος του 2016, με το εξής σκεπτικό: «Κατανοούμε τα προβλήματα αυτών που έχουν προαχθεί ή πρόκειται να προαχθούν. Ας περιμένουν όπως περιμένουν χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι του δημόσιου και ημιδημόσιου τομέα μέχρι το τέλος του 2016 για να υπάρξει μία καθολική μεταχείριση όλων των εργαζομένων».

Θεωρώ την απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών παντελώς αχρείαστη, που υπηρετεί μια μικρή, στενά συντεχνιακή ομάδα, λιγότερη από τα χίλια άτομα που επηρεάστηκαν από την κρίση στο μικρότερο δυνατό βαθμό. Η απόφαση αποτελεί μια χαρακτηριστική απόδειξη ότι δεν μάθαμε πολλά από την κρίση, ότι επαναλαμβάνουμε πρακτικές του παρελθόντος που συνέβαλαν σημαντικά στον εκτροχιασμό της κυπριακής οικονομίας. Η έξοδος από το μνημόνιο φαίνεται να πλησιάζει, αλλά η έξοδος από την κρίση παραμένει κρίσιμης σημασίας στόχος. Οι αριθμοί της ανεργίας, ειδικά στο χώρο της νέας γενιάς, η υποαπασχόληση, ο εκπατρισμός εξαιτίας της κρίσης, οι τεράστιες ανισότητες που μεγάλωσαν στα χρόνια της κρίσης, δεν ξεπερνιούνται με αποφάσεις όπως αυτή του Υπουργείου Οικονομικών. Χρειάζεται ανάλυση της μεγάλης εικόνας, αξιολόγηση και ιεράρχηση προτεραιοτήτων, κατανόηση πως αν δεν βγούμε από την κρίση σοφότεροι, δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι.

Σήμερα το διπλό στοίχημα είναι να μειώσουμε τις κοινωνικές αδικίες και όχι να τις συντηρήσουμε, να οργανώσουμε την κοινωνία μας με βάση νέα κοινωνικά κριτήρια, με αναδιανομή μισθών πάνω σε συμφωνημένα, ορθολογικά κριτήρια, με θεσμοθετημένες διαδικασίες και κατευθύνσεις. Όσοι ενδιαφέρονται να προωθήσουμε μια πολιτική με κανόνες, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στο μέλλον της εργασίας στην Κύπρο οφείλουν να εργαστούν για ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο», που θα θέσει τις προϋποθέσεις για μια διαφορετική κατεύθυνση από εκείνην που εισηγείται το Υπουργείο Οικονομικών.

Το κράτος και τα κοινωνικά ρεύματα που πραγματικά ενδιαφέρονται για την κοινωνική δικαιοσύνη θέτουν πλαίσια, κανόνες, καταπολεμούν τις αιτίες που δημιουργούν τις ανισότητες, ρυθμίζουν τις πολιτικές με βάση την αρχή της κοινωνικής δικαιοσύνης και της πρόσβασης των πολιτών στις βασικές τους ανάγκες και τη στήριξη στα πραγματικά εισοδήματά τους. Έστω και τώρα, είναι σημαντικό το κράτος, τα κόμματα και οι κοινωνικοί εταίροι να αναπτύξουν μια κουλτούρα ευθύνης απέναντι στις πραγματικές δυνατότητες του κυπριακού κράτους, να διαγράψουν ένα πλαίσιο που να ορίζει τις ευθύνες, τι δικαιούται και πόσο κάθε διαφορετικός κλάδος, και με ποιον τρόπο μπορούμε να πετύχουμε ένα πιο δίκαιο τρόπο στις αμοιβές, μέσα σε ένα πιο δίκαιο κοινωνικό περιβάλλον, σε μια ανοικτή και ανταγωνιστική κοινωνική οργάνωση. Το κοινωνικό κράτος σε συνθήκες κρίσης αποτελεί την απάντηση που υπηρετεί τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων και στηρίζει την προσπάθεια για να βγει η οικονομία από τις σημερινές ασφυκτικές συνθήκες.