Οι διαδηλώσεις, τα κεκτημένα και η επίλυση…

Καθώς εντείνονται οι συζητήσεις ανάμεσα στους ε/κ σχετικά με το γιατί οι τ/κ κάνουν διαδηλώσεις, εκτιμώ ότι υπάρχει υλικό για συνέχεια στο προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Το Ψάρι και οι Προβοκάτορες». Με αρίθμηση:

1. Η σύγκρουση ανάμεσα στον Ερτογάν και το τ/κ συντεχνιακό κίνημα αφορά το μοντέλο ανάπτυξης στο ψευδοκράτος. Ο Ερτογάν το θεωρεί ξεπερασμένο και επιθυμεί να επιβάλει το δικό του γιατί το θεωρεί επιτυχημένο, ενώ οι τ/κ συντεχνιακοί δεν έχουν διατυπώσει καμμιά σοβαρή πρόταση έως τώρα. Η αποφασιστικότητα της τουρκικής κυβέρνησης ως προς αυτό εκδηλώθηκε και με την αντικατάσταση του «πρεσβευτή» της στα κατεχόμενα με το διορισμό νέου, που είναι οπαδός της οικονομικής θεωρίας του ΚΑΔ.

2. Δεν είναι σαφές τι κυριαρχεί στις διεκδικήσεις των τ/κ συνδικαλιστικών ενώσεων. Ασφαλώς θέλουν να διατηρήσουν τα «κεκτημένα», όχι την επίλυση του κυριακού όπως ήταν το αίτημα των διαδηλώσεων το 2003. Σήμερα υπάρχει θυμός και καταγγελία για την οικονομική τους κατάσταση. Δεν υπάρχει κάποια αξιόλογη ανάλυση που να συνδέεει την συντεχνιακή πρακτική με την επίλυση του κυπριακού.

3. Αναμφίβολα σε αυτό το διάστημα έχασε κύρος ο Ερτογάν. Αμετρεοεπής και επιθετικός κατάφερε να δημιουρήσει νέους αντιπάλους. Η ουσία, κατά τη γνώμη μου, είναι η εξής: η οικονομική κρίση πιέζει και τους τ/κ για αλλαγές, μείωση ελλειμμάτων, συμμάζεμα της οικονομίας. Η Τουρκία επέλεξε έναν δρόμο. Η τ/κ πολιτική ηγεσία στέκεται αμήχανη ως προς αυτό και ο Ερτογάν –έχοντας τη βεβαιότητα της επιτυχίας του δικού πειράματος- πολιτεύεται απέναντι στους τ/κ με επιθετικότητα.

4. Με τις εκδηλώσεις των τ/κ καταλαβαίνει κανείς πόσο ρηχή εξακολουθεί να παραμένει η κυρίαρχη ανάλυση ανάμεσα στους ε/κ. Η ε/κ ανάλυση παραμένει γραμμική, ξεπερασμένη από τις εξελίξεις. Οι κουβέντες του ποδαριού δεν προσθέτουν κάτι.

5. Θεωρώ τη συζήτηση για το ποια κατεύθυνση θα πάρει η οικονομική κατάσταση του ψευδοκράτους ως πολύ σοβαρή Αυτό το ερώτημα, αν και ουσιώδες, δεν νομίζω να είναι η ουσία του πράγματος. Κατά την άποψή μου, η ουσία είναι η επίλυση του κυπριακού. Χωρίς επίλυση του πολιτικού προβλήματος, οι τ/κ θα παραμείνουν στο περιθώριο. Λίγα μπορεί να αλλάξουν, έστω και με τη μέθοδο Ερτογάν. Πραγματική ανάπτυξη μπορεί να προκύψει με την επίλυση του κυπριακού: συνέργειες με το ε/κ κεφάλαιο, συνέργειες με την ΕΕ και την προηγμένη τεχνογνωσία της -προγράμματα, τεχνική υποστήριξη, εμπειρίες, επαφή με τον έξω κόσμο κλπ. Σήμερα βλέπω να κυριαρχούν καταγελίες και αρνήσεις. Αυτά ενισχύουν τον φαύλο κύκλο της στασιμότητας. Η επίλυση του κυπριακού με τη σφραγίδα της ΕΕ θα συμβάλει στην αλλαγή του αναπτυξιακού προτύπου μέσα σε συνθήκες ασφαλείας που προσφέρει στην Κύπρο η συμμετοχή μας στο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο.