Οι εκατό και οι τριάντα ψήφοι

Εκατό χώρες στις 27 Μαρτίου στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ψήφισαν «τη δέσμευση στην κυριαρχία, πολιτική ανεξαρτησία, ενότητα και εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της». Από τις 193 χώρες-μέλη του ΟΗΕ 11 το καταψήφισαν και 58 απείχαν. Οι υπόλοιπες δεν παρέστησαν στη συνεδρίαση. Σύμφωνα με την ανταπόκριση του ΚΥΠΕ «ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου, πρέσβης Νίκος Αιμιλίου, αφού είπε ότι συντάσσεται με τη δήλωση της Ε.Ε. καθώς και τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 20 Μαρτίου η Κύπρος τονίζει τη σημασία της τήρησης των θεμελιωδών αρχών του σεβασμού της κυριαρχίας, εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας όλων των κρατών, συμπεριλαμβανομένης και της Ουκρανίας. Πιστεύουμε μια πολιτική λύση βασισμένη στον πλήρη σεβασμό των αρχών και υποχρεώσεων υπό το διεθνές δίκαιο, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις σχετικές παραμέτρους, είναι δυνατή και πρέπει να προωθηθεί από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Η λύση στην κρίση πρέπει να βρεθεί μέσω διαλόγου, ενώ παράλληλα ενθάρρυνε αυτοσυγκράτηση και συναινετική προσέγγιση, επαναβεβαιώνοντας τη σημασία της αποπυροδότησης της κατάστασης μέσω διπλωματικών μέσων. Αναφερόμενος στις στενές σχέσεις της Κύπρου και με την Ουκρανία και με τη Ρωσία, ενθάρρυνε τις ουκρανικές Αρχές «να απευθυνθούν σε όλες τις περιφέρειες και ομάδες πληθυσμού και να διασφαλίσουν την πλήρη προστασία των δικαιωμάτων του λαού που ανήκει σε διαφορετικές εθνότητες. Η νέα κυβέρνηση πρέπει να είναι αντιπρόσωπος όλων των Ουκρανών πολιτών και των οραμάτων τους. Ενθάρρυνε επίσης τις ουκρανικές Αρχές να διερευνήσουν όλες τις πράξεις βίας και τη Ρωσία να δεσμευτεί σε διπλωματική λύση και να συμβάλει στην αποκλιμάκωση των εντάσεων».

Την ίδια ημέρα στη Λευκωσία η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε, κατά πλειοψηφία, άλλη πολιτική προσέγγιση ως εξής: «Επειδή η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών προωθεί την έγκριση ψηφίσματος για τις εξελίξεις στην Κριμαία, η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπενθυμίζοντας ότι η Ρωσία υπήρξε παραδοσιακός υποστηρικτής των δικαίων του κυπριακού λαού και συμπαραστάτης της Κυπριακής Δημοκρατίας σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας της, επισημαίνοντας ότι ενδεχόμενη στήριξη από πλευράς της κυπριακής Κυβέρνησης του πιο πάνω ψηφίσματος της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών επηρεάζει ζωτικά συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας και θέτει σε κίνδυνο τις πολύτιμες σχέσεις της Κύπρου με τη Ρωσική Ομοσπονδία, με ψήφισμά της καλεί την εκτελεστική εξουσία να μην προβεί σε ενέργειες, περιλαμβανομένων και ενεργειών σε διεθνείς οργανισμούς, που θα διασαλεύσουν τις σχέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη Ρωσική Ομοσπονδία». Το ψήφισμα υποστήριξαν 30 παρόντες Βουλευτές από το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ, το ΚΣ ΕΔΕΚ, το ΕΥΡΩΚΟ, του Κινήματος Οικολόγων και της Συμμαχίας Πολιτών. Εναντίον ψήφισε ένας βουλευτής του ΔΗΣΥ, ενώ οι υπόλοιποι 15 βουλευτές του ΔΗΣΥ τήρησαν αποχή.

Το ζήτημα είναι αυταπόδεικτα ενδιαφέρον. Ποια από τις δύο προσεγγίσεις είναι πιο σημαντική; Θεωρώ ότι η Κύπρος είναι πολύ μικρή για να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει τι έγινε στην Κριμαία, να αντιλαμβάνεται ότι δεν αλλάζουν έτσι τα σύνορα ανάμεσα σε γειτονικά κράτη, ότι ο διάλογος είναι η καλύτερη οδός στην αναζήτηση λύσεων και όχι η χρήση στρατιωτικής βίας είτε συγκαλυμμένης, είτε ασυγκάλυπτης. Ο ΟΗΕ αποτελεί ένα πραγματικό φόρουμ για συνεννοήσεις για να αναζητούνται πραγματικοί συμβιβασμοί για πραγματικά προβλήματα όπως λ.χ το αίτημα που σχετίζεται με την αυτονομία και το σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Ουκρανία. Η αντίληψη ότι ένα κράτος με το οποίο συνεργάζεται η Κύπρος, είναι υπεράνω κριτικής ή διαφωνίας εάν για κάποιο θέμα έχουμε διαφορετικές απόψεις, δεν είναι ιδιαιτέρως παραγωγική για την εξωτερική πολιτική της νήσου. Αυτό κάνει κάθε κράτος, ζυγίζει τα δεδομένα και προωθεί τη δική του πολιτική αξιολογώντας ποιο είναι πιο ωφέλιμο, ποιο είναι μη ωφέλιμο και ποιο είναι το κρίσιμο σημείο για μια οριστική απόφαση.

Η Κύπρος έχει ειδικό καθήκον να συνεργάζεται με πληρότητα με τον ΟΗΕ και να ευθυγραμμίζεται με τις συλλογικές αποφάσεις του και ως ένα παράδειγμα κράτους που υφίσταται τις συνέπειες από την τουρκική εισβολή. Έτσι η Κύπρος δείχνει με έργα τι σημαίνει παράβαση του διεθνούς δικαίου, αυθαιρεσία στην ερμηνεία συνθηκών και κανόνων διεθνούς συμπεριφοράς, ανατροπή της κατάστασης πραγμάτων με τη χρήση στρατιωτικής βίας.

Ας το δούμε αλλιώς: η Κύπρος που για δεκαετίες στηρίζει και στηρίζεται από τα κείμενα του ΟΗΕ για την επίλυση του κυπριακού, σε ένα άλλο, παρόμοιας φύσης ζήτημα όπως αυτό που ψήφισαν οι 100, η Κύπρος δεν γυρίζει την πλάτη στην μεγάλη πλειοψηφία των κρατών μελών του ΟΗΕ! Η αξιοπιστία ενός μικρού κράτους στη διεθνή σκηνή κρίνεται και από το πώς θα ζυγίσει τα συμφέροντά του και το πώς θα ψηφίσει κρατώντας ψηλά τη δική του προτεραιότητα για την επίλυση του κυπριακού και την προστασία της αξιοπιστίας του στο διεθνή στίβο.