Οι πέντε πληγές.

Καθώς κορυφώνεται η δημόσια συζήτηση γύρω από την υπόθεση Κίτα με τις αποφάσεις της Γενικής Εισαγγελίας στις 19 Ιουνίου, το μείζον θέμα εξακολουθεί να είναι η κατάσταση στο αστυνομικό σώμα. Η υπόθεση Κίτα ανέδειξε χρόνιες ανεπάρκειες του σώματος και προσέθεσε καινούριες: το κύρος της έχει τραυματιστεί αφού μέσα από το δαίδαλο των ανακρίσεων υπέβαλε την παραίτησή του ο ίδιος ο αρχηγός του σώματος Ι. Παπακώστας. Οι πληγές του σώματος είναι πολλές, οι επόμενες πέντε αρκούν για να δώσουν και την κατεύθυνση στην αναζήτησης της λύσης.

1 Ο κομματισμός του σώματος. Οι κομματικές παρεμβάσεις, οι τοποθετήσεις/προαγωγές με κομματικές ζυμώσεις, οι ποσοστώσεις. Αυτή η πληγή έχει μακρά παράδοση αλλά ο τερματισμός της προδιαγράφει καλή βάση για το μέλλον.

2 Η συνεχής επιμόρφωση, η αξιοποίηση των εμπειριών από άλλα κράτη, η βελτίωση της ατομικής/συλλογικής ικανότητας της αστυνομικής δύναμης.

3 Η επιλογή ικανών Υπουργών στο χώρο ευθύνης του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Σπάνια μπορεί να βρει κανείς Υπουργούς που να είχαν υπόψη τους από πριν ένα σχέδιο, να δούλεψαν γι’ αυτό και να άφησαν κάποιο έργο πίσω τους.

4 Οι διακριτοί ρόλοι και οι ξεκάθαροι χώροι ευθύνης ανάμεσα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και το Αρχηγείο της Αστυνομίας. Ο Υπουργός ασκεί «στρατηγική» εποπτεία, δεν είναι εκπρόσωπος τύπου της Αστυνομίας ούτε συμμετέχει στην καθημερινή της δραστηριότητα. Ο Υπουργός θέτει πλαίσια, κατευθύνσεις, δεν αποτελεί μέρος της αστυνομικής ευθύνης.

5 Συνεπής συνεργασία με άλλα Υπουργεία με στόχο να παράγεται καλύτερο αποτέλεσμα σε τομείς με «συναρμόδια» δεδομένα όπως η παιδεία και η τοπική αυτοδιοίκηση.

Είναι βέβαιον ότι πολλά πράγματα που δεν άλλαξαν στον κατάλληλο χρόνο, στην πορεία φαίνεται ότι σάπισαν. Συνεπώς όλα έγιναν πιο πολύπλοκα όπως βεβαιώνει η πολύκροτη υπόθεση με την παραμονή του κατάδικου «Αλ Καπόνε» στο Απολλόνειο Νοσοκομείο. Είναι στην ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας να αναλάβει πιο αποφασιστικές δράσεις για να βελτιωθεί η κατάσταση. Η κοινή γνώμη το επιθυμεί και η κυβέρνηση το υπόσχεται.