Οπτασίες διά της τεθλασμένης

Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Με σειρά από ρεπορτάζ, από δηλώσεις ή αρθρογραφία προβάλλεται η ανάγκη να αξιοποιήσουμε τα νέα δεδομένα στην περιοχή και έτσι να αποκτήσουμε ισχύ, να έχουμε ρόλο- κλειδί στις εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο.

Αυτό το έργο προβάλλεται ως η «άλλη» απάντηση στις (όποιες) κινήσεις απέμειναν για επίλυση του κυπριακού μέσα από τη δραστηριότητα του ΟΗΕ. Αυτή η «νέα στρατηγική» στηρίζεται σε ορισμένες εξελίξεις που επιχειρούν να αντικαστατήσουν την κοινή λογική με οπτασίες μόνο και μόνο για μην προχωρήσει η διαπραγμάτευση για τη συνολική επίλυση του κυπριακού ή και, αν προχωρήσει κάτι, να μπορούν να «ακινητοποιήσουν» τη διαδικασία.

Οπτασία α: Υπάρχουν προβλήματα στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας -κυρώσεις από τις ΗΠΑ εξ αφορμής του πάστορα, πτώση της αξίας της τουρκικής λίρας έναντι του δολαρίου, διαφωνίες ΗΠΑ για την προσέγγιση Ρωσίας-Τουρκίας-S300, μη παράδοση F-35, διαφωνίες στο συριακό. Έτσι ορισμένοι στην Κύπρο και την Ελλάδα αίφνης ανακάλυψαν σημαντικό γεωπολιτικό κενό (κόντρα Τουρκίας-ΗΠΑ), το οποίο ανοίγει δρόμους «στρατηγικής» συνεργασίας Κύπρου- ΗΠΑ! Σύμφωνα με την ανάλυση αυτή η Κύπρος θα αξιοποιήσει, κατ’ ακρίβειαν θα αναπληρώσει το κενό, αποκτώντας νέο γεωπολιτικό ρόλο στην περιοχή.

Οπτασία β: εσχάτως το φυσικο αέριο εξελίσσεται σε μαύρη κωμωδία. Η Κύπρος, κατά την οπτασία αυτή, θα καταστεί ενεργειακό κέντρο σε τρεις Ηπείρους. Πώς; Μιλούμε για τον East Med (φυσικό αέριο από την Α. Μεσόγειο στην Ευρώπη) αλλά δεν γνωρίζουμε ποιος θα δώσει τα τρελλά δις για να αρχίσει, ποια εταιρεία θα τον κατασκευάσει, και, κυρίως, ποιος θα αγοράσει στην Ευρώπη αυτές τις ποσότητες όταν το ρωσικό είναι εμφανώς φθηνότερο.

Οπτασία γ: γίνεται αρκετός λόγος για μεγαλες δυνατότητες συνεργασίας με το Ισραήλ. Οι πάντες γνωρίζουν ότι το Ισραήλ εμπιστεύεται μόνο τον εαυτό του και η πιο καλή απόδειξη γι’ αυτό είναι η αδιάλλακτη στάση στο ζήτημα της εξεύρεσης κοινά αποδεκτής λύσης στο θαλάσσιο μέρος που «συγκατοικεί» ανάμεσα στον κυπριακή και την ισραηλινή ΑΟΖ. Όλοι γνωρίζουν επίσης ότι το Ισραήλ κάνει εκτιμήσεις πολύ μακριά από τις οπτασίες, γι’ αυτό ερωτά να μάθει «πόσα πολεμικά αεροπλάνα διαθέτει η Κύπρος» και ύστερα παίρνει αποφάσεις.

Οπτασία δ: Εσχάτως Κύπρος-Αιγύπτου υπέγραψαν «Μνημόνιο Συναντίληψης» (MOU) σχετικά με την μεταφορά φυσικού αερίου από την κυπριακή ΑΟΖ σε εγκαταστάσεις στην Αίγυπτο. Ως γνωστόν οι κυβερνήσεις υπογράφουν μνημόνια, αλλά οι εταιρείες κάνουν τη δουλειά- αν έχουν κέρδος, αν οι συνθήκες προσφέρουν σταθερότητα. Ποια εταιρεία θα κάνει αυτό που προβλέπει το MOU; Όλοι γνωρίζουν ότι η «Αφροδίτη» διαθέτει μη επαρκείς ποσότητες προς αξιοποίηση, και πως και η δεύτερη γεώτρηση δεν προσέθεσε τις απαραίτητες ποσότητες στην πρώτη. Έκτοτε (2013) έχουμε μηδεν εξορύξεις. Ποια εξήγηση υπάρχει γι’ αυτό;

Τα πιο πάνω έχουν μια ρεαλιστική εξήγηση για τις πολιτικές της οπτασίας: να κάνουμε οτιδήποτε προσφέρει βόλτες γύρω από το ουσιώδες, να κάνουμε οτιδήποτε περνά από το χέρι (τους) φτάνει να αποφύγουμε το κρίσιμο ζήτημα, την επίλυση. Ενώνουν δυνάμεις με έναν και μόνο στόχο: να εφευρίσκουν οπτασίες, να πουλούν στην κοινή γνώμη φύκια για μεταξωτές κορδέλες, φτάνει να υπόσχονται την αλλαγή των συσχετισμών μέσα στο χρόνο και την επιδίωξη (πάντα αργότερα) κάποιας «ιδανικής» λύσης.

Μόλις πριν λίγια χρόνια ο Γ. Κληρίδης και ο Γ. Αρσένης μιλούσαν για το «ενιαίο αμυντικό δόγμα». Τι προσέθεσε το δόγμα στην αμυντική ενίσχυση της της νήσου; Απολύτως τίποτα. Μόνο βεβαιωμένες μίζες (Ντ. Μιχαηλίδης και υιός) και σίγουρα εσωτερική κατανάλωση για να επιχειρήσει να γίνει ο Γ. Αρσένης πρωθυπουργός της Ελλάδας και να διεκδικήσει ο Γ. Κληρίδης δεύτερη προεδρική θητεία από πλεονεκτική/δημαγωγική θέση. Γι’ αυτό και ο Γ. Κληρίδης είπε το γνωστό «όποιος τα έχει 400, θα φέρει τους S300». Όταν οι πύραυλοι πήγαν Κρήτη, δεν μάθαμε αν άλλαξε κάτι από το σλόγκαν, πέρα από την τελική του θέση να έρθουν στην Κύπρο και να μείνουν στις «κάσιες»…

Σε έναν λαό που έχει εκπαιδευτεί, επί μακρόν, στις οπτασίες, η παραμυθία που αυτές χορηγούν, ενίοτε λειτουργεί ως αντίδοτο απέναντι στις δυσκολίες της πραγματικότητας. Γι’ αυτό και κάθε τόσο, ολοένα και κάποιος Παϊσιος, είτε με την μορφή πανεπιστημιακού «καθοδηγητή», είτε με τη μορφή της δημοσιογραφικής «αγωνίας» θα προτείνει «μην πάτε σε συνομιλίες, αναμονή, όχι τώρα, του χρόνου, του άλλου χρόνου» γιατί τις συνομιλίες τις θέλουν οι ξένοι και όχι οι ε/κ που υφίστανται τις συνέπειες της εισβολής.

Κανένας από αυτούς δεν νοιάζεται για την Κύπρο. Κανένας από αυτούς δεν έχει πάει σε έναν προσφυγικό συνοικισμό να δει και να ακούσει τι τρέχει στην πραγματική ζωή. Κανένας από αυτούς δεν είναι σε θέση να σκεφθεί με παγκύπριο τρόπο.

Με μεσημβρινές οπτασίες εισηγούνται τη σταδιακή διολίσθηση στη διχοτόμηση. Με το παιχνίδι με το χρόνο, εκφράζουν μιαν αναχρονιστική ψευδοϊδεολογία, γεμάτη αντιευρωπαϊσμό, γιατί είναι οπαδοί της κλειστής κοινωνίας, αυτής που αρνείται τις θεμελειώδεις αξίες πάνω στις οποίες έχει οικοδομηθεί η ΕΕ.

Λάρκος Λάρκου