Ποιος έχει την ευθύνη…

Τι κοινό συνδέει τις Κυπριακές Αερογραμμές, τον αφθώδη πυρετό και τις Βρυξέλλες; Στην κυπριακή πραγματικότητα μάλλον τίποτα δεν τα συνδέει. Στην κοινοτική πρακτική, όμως, όλα είναι ένα πακέτο. Η Κτηνιατρική Υπηρεσία της ΕΕ διατύπωσε την επιστημονική της άποψη και έδωσε λύσεις ώστε να προληφθεί η επέκταση της ασθένειας. Οι κυπριακές κτηνιατρικές υπηρεσίες συνεργάστηκαν και έχουμε σήμερα ουσιώδη μείωση του κινδύνου. Τι πέρασε όμως στην κοινή γνώμη; Τι είπαν άλλοι;

Ορισμένοι είπαν το ανάποδο: τίποτα σημαντικό δεν υπήρξε, η ασθένεια ήταν προϊόν πλάνης. Το «απέδειξαν» αυτό με τη διατύπωση ενός ερωτήματος, όχι επιχειρήματος. Γιατί δεν πήραμε δείγματα για εξέταση και σε άλλα 2-3 εργαστήρια; Όμως, για να πάμε και σε άλλα εργαστήρια σημαίνει ότι το πρώτο έκανε λάθος. Πώς έγινε αυτό; Μήπως ένα εργαστήριο «συνωμότησε» κατά των κυπρίων κτηνοτρόφων; Εάν αργότερα το Υπουργείο Γεωργίας έκανε λάθη στον υπολογισμό της ανά σφαγιασθέν ζώο αποζημίωσης είναι άλλο θέμα. Μάλλον κυπριακό: ανακοινώνουμε μεγαλύτερη αποζημίωση όταν οι κάμερες παρακολουθούν το θέμα και τις μειώνουμε όταν το θέμα περάσει από την πρώτη σελίδα στις εσωτερικές σκόρπιες ειδήσεις.

Το παράδειγμα των Κυπριακών Αερογραμμών παραμένει χαρακτηριστικό. Εξακολουθεί να είναι μια προβληματική εταιρεία, ένας οργανισμός που ζει με την κρατική υποστήριξη κατά παράβαση (όχι μόνο κάποιας κοινοτικής πρακτικής) αλλά κυρίως της αρχής της αλληλεγγύης σε μια χώρα που θέλει(;)ν να χρησιμοποιεί με δικαιοσύνη το δημόσιο χρήμα. Πώς άλλοι ημικρατικοί οργανισμοί πέτυχαν αυτόνομη ανάπτυξη και είχαν επιτυχίες (λ.χ. ΑΤΗΚ,ΑΗΚ), ενώ άλλοι έμειναν στην εποχή της στασιμότητας, επιζώντας με δάνεια ή χορηγίες από την εκάστοτε κυβέρνηση;

Τα θέματα υγείας, όπως η περίπτωση του αφθώδους πυρετού και οι Κυπριακές Αερογραμμές σήμερα εποπτεύονται από τις κοινοτικές πρακτικές. Αυτά είναι γνωστά και προκύπτουν με τη δική μας συγκατάθεση. Δεν μπορούμε πλέον να λέμε απροβλημάτιστα ή δημοκοπικά ότι οι Βρυξέλλες ευθύνονται για όλα τα στραβά μας, αλλά να μας αρέσουν εάν καταφέρουμε να πάρουμε ένα πρόγραμμα για την αναπαλαίωση της πλατείας του χωριού μας ή την αναστήλωση του ναού μας.

Αυτά χαρακτηρίζουν πολιτικές πρακτικές που απλώς συσκοτίζουν, επιχειρούν να κάνουν εξαγωγή της δικής μας ευθύνης. Οπωσδήποτε όμως, δεν επιλύουν προβλήματα. Είναι δική μας ευθύνη να δημιουργούμε υπεύθυνες στάσεις και συμπεριφορές, ως μια βασική προϋπόθεση για να αντιμετωπίσουμε τα ουσιώδη.