Πολιτική και Συντάξεις

Τι σημαίνει να υπάρχει μια μεγάλη σύνταξη για ένα τέως πρόεδρο της δημοκρατίας ή ένα τέως υπουργό; Απλά ένα ερώτημα θέτω για ένα μάλλον ανύπαρκτο ζήτημα στην κοινωνία μας. Είναι κατά την άποψή μου ένα θέμα για δημόσιο προβληματισμό: κάτω από ποια κριτήρια πρέπει να πάρει σύνταξη ένας υπουργός; Μήπως εκτελεί μια βιοποριστική εργασία για την οποία έχει προσληφθεί; Η έννοια της εργασίας στην περίπτωση αυτή είναι διαφορετική. Ο υπουργός ασκεί πολιτικό λειτούργημα, έχει μια υψηλή αποστολή συνήθως για ένα μικρό χρονικό διάστημα-σε σχέση με την κλασσική μορφή εργασίας.

Συνεπώς η έννοια της πολιτικής ευθύνης, με την ανάληψη και την επιστασία ενός υπουργείου για ορισμένο χρονικό διάστημα, δεν μπορεί να υπακούει στις αρχές της συνταξιοδότησης. Είναι πολιτική ευθύνη που δεν παίρνει σύνταξη γιατί σημαίνει κοινωνική εποπτεία γα πρόσωπα που έχουν ήδη την εργασία της, θα τη συνεχίσουν αμέσως μετά, συνεπώς το ζήτημα της σύνταξης το έχουν ήδη λύσει. Η ανάληψη της ευθύνης ενός υπουργείου δεν μπορεί να συνδέεται με πρόσθετα ζητήματα συντάξεων: ο σεβασμός στα δημόσια οικονομικά, και κυρίως η αίσθηση της κοινωνικής προσφοράς είναι δύο έννοιες που πρέπει να κυριαρχούν σε πρόσωπα που επιθυμούν να προσφέρουν στον τομέα αυτής της συλλογικής λειτουργίας μιας κοινωνίας.

Δεν πας εκεί για να μεγαλώσεις την όποια σύνταξη αλλά για να προσφέρεις ορισμένο έργο ως κοινωνική ευθύνη. Άλλο τα ταμεία συντάξεων του άλφα ή βήτα οργανισμού και άλλο ζήτημα η υπουργική θητεία. Οι πολίτες εκτιμούν αυτό το διαχωρισμό ανάμεσα στη συνήθη σύνταξη και την πολιτική λειτουργία. Εκτιμούν την αίσθηση της κοινωνικής ευθύνης που κάθε φορά επιδεικνύουν τα δημόσια πρόσωπα και με κάθε ευκαιρία το εκδηλώνουν.