Σάκκος του μποξ

Η συμφωνία μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ για την ηλεκτρονική επιτήρηση της «Πράσινης Γραμμής» αποτελεί μια κοντόφθαλμη απάντηση στη λάθος κατεύθυνση.

Πρώτο, η συμφωνία παραβιάζει τον «Κανονισμό της Πράσινης Γραμμής»- 29.4.2004. Η πρόνοια του Κανονισμού είναι σαφής: «Οι αλλαγές, προτού τεθούν σε ισχύ, θα πρέπει να γνωστοποιούνται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή».

Δεύτερο, είναι γνωστή η υπόθεση με το ισραηλινό, κατασκοπευτικό ΒΑΝ. Γνωστή και η υπόθεση με το δίκτυο κατασκοπείας από την ισραηλινή εταιρεία NSO Group που διαθέτει εμπορικά το λογισμικό Pegasus- (19.7.21).

Τρίτο, η Αστυνομία ακολουθώντας πολιτικές οδηγίες, εφαρμόζει στα οδοφράγματα, νέες πρακτικές αστυνομικού ελέγχου για τους ε/κ πολίτες που μεταβαίνουν στην κατεχόμενη περιοχή, όπως συμβαίνει σε ένα «εξωτερικό» σύνορο. Η μετατροπή της «Πράσινης Γραμμής» σε «εξωτερικό» σύνορο συντελείται με μαεστρική χυδαιότητα με ανομολόγητο στόχο τις μη συνομιλίες (2017) μέχρι να ολοκληρωθεί η θητεία Αναστασιάδη (2023).

Τέταρτο, επί της ουσίας η προεδρία Ν.  Αναστασιάδη εκχωρεί τομείς που συνδέονται με την κυριαρχία και την ασφάλεια του κράτους, σε μια ξένη εταιρεία πάνω στην οποία δεν είναι σε θέση να έχει την παραμικρή εποπτεία. Η μετατροπή της νήσου σε σάκκο του μποξ ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ μόνο ζημιογόνα μπορεί να είναι. Στο Λευκόνοικο βάση για drones αφορά (κυρίως) το Ισραήλ, ενώ δημοσιεύματα κάνουν λόγο για σχέδια για ναυτική βάση στη βόρεια πλευρά της Καρπασίας, κάτι που συνδέεται με τις κινήσεις επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο ανάμεσα σε Ισραήλ και Τουρκία.

Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον, σε αποκαλυπτικο δημοσίευμα της εφ/δας «Καθημερινή», (8/11) μάθαμε ενδιαφέροντα πράγματα. Ότι  «Η ε/κ  ετοίμασε έγγραφο από έξι σελίδες και που εξηγεί την πρόταση της για την αποκεντρωμένη ομοσπονδία». Ένα έγγραφο που «έχει συνταχθεί τον Απρίλιο του 2021, πριν από τη διάσκεψη στη Γενεύη, καθώς στόχος της κυβέρνησης ήταν να καμφθεί η εντύπωση που έχει καλλιεργηθεί στον διεθνή παράγοντα, ότι η ε/κ πλευρά δεν θέλει λύση. Το έγγραφο έχει ήδη αποσταλεί στα Ηνωμένα Έθνη, στην Ε.Ε αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο για μελέτη»

Ωστόσο, από τον ΓΓ του ΑΚΕΛ Σ. Στεφάνου μάθαμε επίσης ότι στη τελευταία συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου στις 4/10/21, ο Ν. Αναστασιάδης ενημέρωσε τα μέλη πως «είχε ετοιμαστεί ένα έγγραφο εργασίας το οποίο μας είχε δώσει όντως». Η πρόταση περί αποκεντρωμένης έχει τη μικρή της ενδιαφέρουσα ιστορία:

1. Επί προεδρίας Δ. Χριστόφια οι αρμοδιότητες της κεντρικής κυβέρνησης συμφωνήθηκε με τον τότε τ/κ ηγέτη Μ Α. Ταλάτ να είναι 18. Ο Ν. Αναστασιάδης τις ανέβασε στις 28. Αφού αποδέχθηκε τις 28, μετά ανακάλυψε πως ήταν «πολλές».
2. Ας υποθέσουμε πως στη συνέχεια αναθεώρησε τις απόψεις του. Τι πιο απλό να συζητήσει με τον Μ. Ακιντζί (χωρίς δημοσιότητα) τη μέθοδο του περιορισμού τους, για να γίνουν λ.χ. 20 ή 17. Αν ήταν μια ειλικρινής αναθεώρηση, η συμφωνία θα έκλεινε σε μια μέρα. Τι λόγους θα είχε ο Ακιντζί να διαφωνήσει;
3. Τώρα, (σύνταξη του εγγράφου, Απρίλιος του 2021) η Ε/Κ πλευρά υποβάλλει πρόταση για «αποκεντρωμένη», γνωρίζοντας με βεβαιότητα το (αρνητικό) αποτέλεσμα, καθώς είναι πολύ καλά οι απόψεις του (ντενκτασικού) Ε. Τατάρ!
4. Στόχος του εγγράφου δεν ήταν η ουσία, αλλά οι εντυπώσεις, ως συνήθως.

Πρώτο, σύμφωνα με το δημοσίευμα της «Καθημερινής» στόχος της κυβέρνησης ήταν «να καμφθεί η εντύπωση που έχει καλλιεργηθεί στον διεθνή παράγοντα, ότι η ε/κ πλευρά δεν θέλει λύση».

Δεύτερο, η διακίνησή του εγγράφου να δώσει την εντύπωση σε μέρος της κοινής γνώμης πως «δεν είναι όλα ακίνητα, κάτι κινείται και ιδού η απόδειξη-και αν δεν προχωρούν τα πράματα, δεν ευθύνεται ο ίδιος».

Τρίτο, κάθε κίνηση εξελίσσεται σε ένα χρονικό πλαίσιο, κινείται, ή όχι, αν διαβάζεις σωστά πρόσωπα, πολιτικές και συσχετισμούς. Αν δεν τα διαβάζεις, επίσης είναι πολιτική-πετυγχαίνεις το στόχο των μη συνομιλιών με άλλα μέσα.

Τέταρτο, εν τέλει είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί  πως με Ακιντζί ο Ν. Αναναστασιάδης ανακοίνωσε ότι ήθελε αποκεντρωμένη, αλλά πρόταση έδωσε μόνο επί Τατάρ!

Ταυτόχρονα ο υπεξ Ν. Χριστοδουλίδης  επιδίδεται σε ένα κρεσέντο παρεμβάσεων που ουδείς κύπριος υπεξ εμφάνισε για πολλά χρόνια. Mίλησε ξανά (1/11) για την Κύπρο που την βλέπει ως παράγοντα «σταθερότητας» και «ασφάλειας» σε αποσύνδεση με την επίλυση. Υπάρχει όμως «σταθερότητα» με άλυτο το κυπριακό; Υπάρχει «ασφάλεια» στο 63% της νήσου;  Η κατοχή ειναι ο κυριότερος παράγοντας αποσταθεροποίησης και η σταθερότητα ταυτίζεται με την επίλυση μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο

Εξωτερική πολιτική σημαίνει μετρήσιμο αποτέλεσμα: Πού ήταν το κυπριακό το 2017; Πού είναι σήμερα; Ποια ήταν η συμβολή του Υπεξ στην πορεία προς την κατρακύλα; Ποιος εμφάνιζε πλήρη ταύτιση απόψεων με κάθε απόφαση  Αναστασιάδη για διάλυση του διαπραγματευτικού τοπίου; Ο υπεξ  μίλησε ξανά για «περιφερειακές συμμαχίες», ενώ αποφεύγει να πει  σε ποιον τομέα κερδίσαμε, έστω, μισό πόντο ισχύος και πού ακριβώς βελτίωσε η Κύπρος τη διαπραγματευτική της θεση.

Επί προεδρίας Αναστασιάδη και επί υπουργίας Χριστοδουλίδη, το κυπριακό έφτασε στη  χειρότερη στιγμή του από την εισβολή. Και οι δύο μαζί αφού διέλυσαν το διαπραγματευτικό τοπίο επί τριετίαν (2017-2020), μετέτρεψαν την ΕΕ σε κουτί παραπόνων και ανέδειξαν τις «τριμερείς συναντήσεις» σε κυρίαρχο εργαλείο παραπλάνησης της κοινής γνώμης σε βάρος των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της νήσου.

Λάρκος Λάρκου