Σενάρια χωρίς δάσος…

Ασφαλώς κάθε κόμμα δικαιούται να σκέφτεται ότι εκείνο θέλει. Ορισμένα κάνουν από τώρα σενάρια και σκέφτονται τις προεδρικές εκλογές του 2013, άλλα ανακοινώνουν το πώς θα πάνε στις βουλευτικές εκλογές του 2011. Ως εδώ μπορεί να ακούγονται «φυσιολογικά», στην Κύπρο άλλωστε ουδείς απαγορεύει τη σεναριολογία. Αυτή η κατάσταση που βλέπει στατικά το 2011 και το 2013, εκτιμώ ότι δεν βλέπει μακριά και εν πάση περιπτώσει δεν βοηθά επί της ουσίας. Το κυπριακό βρίσκεται πράγματι, και όχι λεκτικά, σε μια σημαντική φάση, οι δύο ηγέτες, ο Δ. Χριστόφιας και ο Μ. Ταλάτ επεξεργάζονται όλους τους φακέλους και είναι έτοιμοι για έναν τελικό γύρο διαπραγμάτευσης που θα διαρκέσει μάλλον έξι με επτά μήνες. Συνεπώς αυτό που μετρά για όσους ενδιαφέρονται για την πραγματική πολιτική ατζέντα της Κύπρου είναι η υποστήριξη στην προσπάθεια αυτή, η δημιουργική συμβολή τους σε όσα χρειάζονται ανοικτή πολιτική δράση.

Είναι πραγματικά εξοργιστικό σε αυτή την περίοδο ορισμένοι να βλέπουν το εαυτό τους έξω από το κάδρο του κυπριακού, «επωφελούμενοι» της ρευστότητας του σκηνικού. Είναι γνωστό ότι παρόμοιες συμπεριφορές είχαμε πολλές φορές στο παρελθόν και αυτό το πλήρωσε η Κύπρος με πολλούς τρόπους. Είναι σαφές ότι η προσπάθεια που καταβάλλει ο πρόεδρος Χριστόφιας θα ολοκληρώσει τον κύκλο της μέχρι της αρχές του 2010. Τότε όλα θα είναι διαφορετικά: εάν έχουμε λύση όλα θα δουλέψουν πάνω σε νέα βάση, και εάν έχουμε αδιέξοδο όλα θα κινούνται πάνω σε διαφορετική τροχιά. Συνεπώς κάθε ένας που ενδιαφέρεται για μια συνεισφορά στη μεγάλη πολιτική, μπορεί να στηρίξει το πρώτο σενάριο και να περιμένει το συνολικό/τελικό αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης έως τις αρχές του 2010. Χωρίς την πλήρη γνώση των όσων θα περιέχει το κάδρο, δεν μπορείς να πάρεις αποφάσεις. Το να παίζει κάποιος με σενάρια ερήμην του κυπριακού, απλώς δείχνει ότι βάζει τις προσωπικές ή μικροκομματικές του στοχεύσεις πάνω από την ουσία. Βλέπει το δέντρο αλλά αγνοεί ότι το δάσος είναι εκείνο που καλύπτει όλους….