Τα διαβατήρια και η ΠΑΣΥΔΥ
Στις 16 Ιουλίου ήταν η τελευταία μέρα που οι Δημόσιοι Υπάλληλοι μπορούσαν να εκδώσουν δωρεάν διαβατήριο. Στις 8 Ιουλίου, με τον περί Αρχείου Πληθυσμού Τροποποιητικό Νόμο του 2010, καταργήθηκε η δωρεάν έκδοση διαβατηρίου για τους δημόσιους υπαλλήλους. Έτσι οι ΔΥ θα πληρώνουν όπως και όλοι οι άλλοι πολίτες το ποσό των €70 για την απόκτηση διαβατηρίου. Η ΠΑΣΥΔΥ έχει διαφορετική άποψη επί του θέματος. Θεωρεί ότι «ένα δημοσιονομικά ασήμαντο «προνόμιο» των δημοσίων υπαλλήλων αποφάσισε να καταργήσει η Βουλή στην προσπάθεια να αποπροσανατολισθεί η κοινή γνώμη από την ταύτιση πολιτικών κομμάτων με τις θέσεις των εργοδοτών-επιχειρηματιών. Η κατάργηση ενός οικονομικά σχεδόν ανύπαρκτου δικαιώματος των δημοσίων υπαλλήλων χρησιμοποιήθηκε ως προπέτασμα καπνού για να καλυφθεί η απόρριψη από το Κοινοβούλιο μέτρων συμμετοχής του πλούτου και του μεγάλου κεφαλαίου στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικονομίας. Ο στόχος του μέτρου που υιοθέτησε η Βουλή είναι εμφανέστατος. Να χαρακτηρισθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι ως οι «προνομιούχοι» και ως η αιτία για τα κακά των δημόσιων οικονομικών. Και η κοινή γνώμη να στραφεί εναντίον τους και να στηριχθεί η θέση των εργοδοτών και επιχειρηματιών ότι πρέπει να μειωθούν και να παγοποιηθούν δικαιώματα και οφέλη των κρατικών υπαλλήλων και να μη ζητείται από τους έχοντες και κατέχοντες να επωμισθούν οποιοδήποτε κόστος» ( εφημερίδα, Ο Φιλελεύθερος, 15/7).
Η θέση αυτή της ΠΑΣΥΔΥ δεν προξενεί εντύπωση. Εκφράζει μια παγιωμένη αντίληψη στο συντεχνιακό κίνημα ότι τα «κεκτημένα» αποτελούν ιστορικό δικαίωμα που ουδείς μπορεί να ακουμπήσει. Το ζήτημα ασφαλώς δεν αφορά μόνο την ΠΑΣΥΔΥ, αν και προξενεί εντύπωση η επιθετικά μαρξιστική της προσέγγιση. Το ζήτημα απλώνεται και σε ορισμένους ημικρατικούς οργανισμούς όπου ορισμένα προνόμια βρίσκονται έξω από κάθε όριο συνδικαλιστικής πρακτικής. Για παράδειγμα τα δωρεάν ή μειωμένα εισιτήρια σε συγγενείς υπαλλήλων στις Κυπριακές Αερογραμμές. Οι λεγόμενες κυβερνητικές- εξοχικές κατοικίες που παρεχονται μόνο σε δημοσίους υπαλλήλους στα ορεινά θέρετρα αποτελούν, κατά την άποψή μου, ένα επίσης κορυφαίο συντεχνιακό απροσδόκητο. Η Βουλή νομοθέτησε σωστά σε σχέση με τα διαβατήρια των ΔΥ, αλλά όχι πλήρως. Μια σειρά από συντεχνιακά προνόμια αποτελούν ένα ξεπερασμένο πλέγμα παροχών που αντίκεινται στην αρχή της ισοπολιτείας. Χρειάζεται να καταργηθούν. Προνόμια σκανδαλώδη, που προέκυψαν από μια χωρίς αρχές πολιτική παροχών που έκανε το κυπριακό κράτος, υποκύπτοντας σε εκβιαστικές πρακτικές από ορισμένες συντεχνίες. Το συνδικαλιστικό κίνημα χρειάζεται να έχει ανοικτούς ορίζοντες, να βλέπει το γενικότερο συμφέρον και να διεκδικεί τα πραγματικά συμφέροντα των μελών του. Τα επιμέρους-και σκανδαλώδη- προνόμια δεν ωφελούν τα συμφέροντα του συνόλου, άρα το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα θα μπορούσε να ζητήσει την κατάργησή τους. Ασφαλώς η ανακοίνωση της ΠΑΣΥΔΥ προσγείωσε όσους θα παρέμεναν κάτι διαφορετικό: οι κλειστές συντεχνίες δεν θα αλλάξουν άποψη. Έτσι «έμαθαν». Η σύγχρονη συνδικαλιστική πρακτική, τα «μαθήματα» από την οικονομική κρίση, ορισμένες ελλαδικές πρακτικές, δείχνουν ότι τα πράγματα αλλάζουν. Αν τα αλλάξουμε, ακόμα καλύτερα.