Τι τρέχει στα φώτα του ΑΠΟΕΛ;

Η υπόθεση με τις επιθέσεις κατά αυτοκινήτων με τ/κ πινακίδες κοντά στο χώρο που βρίσκεται στο οίκημα του ΑΠΟΕΛ, φαίνεται να διατηρεί τη σταθερότητά της. Τι τρέχει, λοιπόν; Ομάδα φιλάθλων με αρρωστημένες νοοτροπίες κτυπούν αυτοκίνητα με τ/κ οδηγούς και εξαφανίζονται ως να έκαναν κάτι «αντικατοχικό». Από όσα βλέπουν τα φως της δημοσιότητας, οι εξής πέντε παρατηρήσεις:

Α. Η διοίκηση του ΑΠΟΕΛ σιωπά. Δεν θα έπρεπε να πάρουν το λόγο φίλαθλοι του ΑΠΟΕΛ με κανονική σκέψη; Είναι δυνατόν μικρές ακραίες ομάδες να εκφράζουν τη γενική τάση μέσα στο σωματείο αυτό; Αυτό το σημείο μού φαίνεται παράλογο καθ’ ότι σε ένα μεγάλο σωματείο υπάρχουν ασφαλώς και άλλες απόψεις. Είναι, για παράδειγμα, χαρακτηριστικό δείγμα γραφής ότι ο προηγούμενος πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ Φ. Ερωτοκρίτου κέρδισε με τη σοβαρότητά του την επιδοκιμασία σχεδόν όλων των φιλάθλων όλων των ομάδων στη νήσο για την συνετή ηγεσία που ασκησε στο σωματείο της πρωτεύουσας.

Β. Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης γράφει μηδέν αποτέλεσμα στο συγκεκριμένο ζήτημα. Δεν χρειάζονται ούτε λόγια, ούτε υποσχέσεις. Μόνο θέληση και σχεδόν αυτομάτως επιλύεται ένα απλό ζήτημα. Η προειδοποίηση δεν αρκεί, αυτό το ζήτημα, δυστυχώς, έχει πάψει προ πολλού να είναι ζήτημα λογικής και επιχειρημάτων. Χρειάζεται αστυνομική δραστηριότητα για να σταματήσει αυτή η παράλογη πρακτική.

Γ. Οι προεκτάσεις από τη συστηματική επανάληψη αυτής της ιστορίας έχουν αντίκτυπο σε βαθμό που τ/κ να λένε μεταξύ τους «παρακαλώ όταν περνώ από τα φώτα του ΑΠΟΕΛ τα φώτα να είναι στο πράσινο!». Η συνέχει είναι γνωστή: οι ειδήσεις αυτές κυκλοφορούν στον τ/κ τύπο και αυτό που τελικά μένει είναι η υπονόμευση της αναγκαίας επικοινωνίας ανάμεσα στις δύο κοινότητες, η ενίσχυση ή διατήρηση ενός κλίματος καχυποψίας και έτσι να τίθενται ερωτηματικά για το κλίμα συνεργασίας ανάμεσα στους απλούς πολίτες.

Δ. Στις διακοινοτικές συνομιλίες συζητείται αυτή την περίοδο το ζήτημα της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Σε ένα τόσο λεπτό και πολύπλοκο ζήτημα οι φανατισμού αυτού του τύπου στα φώτα του ΑΠΟΕΛ, αν και μικρής κλίμακας υπόθεση σε σχέση με το συνολικό ζήτημα, συμβάλλουν, έστω σε περιορισμένο βαθμό, στην αναπαραγωγή ενός αριθμού από στερεότυπα που έχουν καλλιεργηθεί σε περασμένες δεκαετίες, φέρουν στη μνήμη εικόνες που έχουν ξεχαστεί, αλλά όχι λησμονηθεί. Αυτές οι εκδηλώσεις ενέχουν έναν αρνητικό πολιτικό συμβολισμό και περιπλέκουν εν τινι μέτρω την διαπραγματευτική διαδικασία προς το αρνητικότερο.

5. Κάθε λαός δρα, αντιδρά, διαθέτει τη δική του αντίληψη στα πράγματα και, κατά περίπτωση, λαμβάνει αποφάσεις. Λοιπόν, όποιος αισθάνεται την αδικία από την εισβολή μπορεί λ.χ. να πάει στο Λήδρα Πάλας να πει τη διαμαρτυρία του και να εκδηλώσει την οργή του. Αν κάποιοι ενδιαφέρονται πράγματι για την κατοχή και την επίλυση θα μπορούσαν να είχαν οργανώσει διαδηλώσεις κατά της, και όχι να κρύβονται πίσω από τα φώτα για να σπάσουν τζάμια αυτοκινήτων ή να τρυπήσουν λάστιχα, με μόνο στόχο την πρόκληση φόβου και αρνητικών αισθημάτων!