Το δίλημμα των “οκτώ”

Το ζήτημα της εκλογής του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δείχνει να αποκτά άλλη διάσταση ενόψει της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 18-19 Ιουνίου. Έως τώρα φαινόταν ως «τετελεσμένη» η επανεκλογή Μπαρόσο. Τα συντηρητικά κόμματα έχουν ήδη αποφασίσει να τον υποστηρίξουν εκ νέου και το ΕΛΚ στη τελευταία του Σύνοδο διαμόρφωσε θετική γνώμη για την υποψηφιότητά του. Οι σοσιαλιστές δεν διαμόρφωσαν κάποια άποψη. Στη συνέχεια η πρωτοβουλία οκτώ σοσιαλιστών ηγετών άλλαξε τη βάση των συζητήσεων. Οκτώ τέως πρωθυπουργοί ο πορτογάλος Μ. Σοάρες, ο γάλλος Λ. Ζοσπέν, ο γερμανός Γ. Σρέντερ, ο ισπανός Φ. Γκονζάλες, ο τέως πρωθυπουργός της Ελλάδας Κ. Σημίτης, ο Π. φινλανδός Λίπονεν, ο πολωνός Α. Κβασνιέφσκι, και ο αυστριακός Φ. Βρανίσκι απηύθυναν έκκληση στα σοσιαλιστικά κόμματα να παρουσιάσουν έναν δικό τους υποψήφιο απέναντι στην υποψηφιότητα του Χ. Μπαρόζο.

Ο συμπατριώτης του Χ. Μπαρόσο, ο Μάριο Σοάρες, θεωρεί ότι τα σοσιαλιστικά κόμματα χρειάζεται να αντιδράσουν στον επαναδιορισμό του «οικοδεσπότη της συνάντησης των Αζορών» κάνοντας έτσι ευθεία επίθεση στον ρόλο του Μπαρόζο στη σύνοδο των Αζορών με τον Τ. Μπους και τον Τ. Μπλερ, όπου «συναποφασίστηκε» η εισβολή στο Ιράκ. Ο Κ. Σημίτης τοποθετήθηκε επί του θέματος σε συνέντευξή του στην εφημερίδα το ΒΗΜΑ στις 31 Μαίου: «Ο κ. Μπαρόζο είναι εκείνος που οδήγησε την Ένωση σε εκτεταμένη απραξία υποστηρίζοντας ότι πρέπει να υπάρξει ανάπαυλα στις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες. Σε σχέση με την πολιτική του θα έπρεπε να υπάρχει έντονη αντιπαράθεση και όχι συμφωνία».

Δύο σοσιαλιστές πρωθυπουργοί, ο Ζ. Σόκρατες και ο Λ. Θαπατέρο, υποστηρίζουν την επανεκλογή Μπαρόσο όπως επίσης και ο εργατικός Γ. Μπράουν. Σήμερα στο σύνολο των 27, η μεγάλη πλειοψηφία από 21 χώρες έχει κυβερνήσεις συντηρητικές, ή με κύριο εταίρο συντηρητικές κυβερνήσεις. Τα συντηρητικά κόμματα όπως φαίνεται εκτιμούν τον Μπαρόσο ως έναν πολιτικό του «μέσου όρου» και όχι των πρωτοβουλιών που μπορεί να «ενοχλούν». Ήδη ο ίδιος έχει εξασφαλίσει αρκετή υποστήριξη και μένει να δούμε εάν τα σοσιαλιστικά κόμματα προωθήσουν άλλη υποψηφιότητα. Είναι φανερό ότι τα σοσιαλιστικά κόμματα έχουν αργήσει να αναδείξουν τη δύναμη των δικών της προτάσεων και ασφαλώς το πρόσωπο που θα τις εκφράσει. Η καθυστέρηση εμφανώς ωφελεί τον Μπαρόσο. Είναι όμως σημαντικό έστω και τώρα να προβληθεί μια ισχυρή σοσιαλιστική υποψηφιότητα απέναντι σε εκείνη του Μπαρόσο. Αυτή η κίνηση θα δημιουργήσει κινητικότητα, ζυμώσεις, ανανέωση της συζήτησης ή της αντιπαράθεσης γύρω από το ερώτημα ποια ΕΕ θέλουμε. Τα σοσιαλιστικά κόμματα μπορούν να πάρουν την πρωτοβουλία για την αναζωογόνηση της προσπάθειας για την περισσότερη ΕΕ. Οι «οκτώ» έθεσαν το δίλημμα στις πραγματικές του διαστάσεις.