Το εκκρεμές της επικοινωνίας

Είναι γνωστό ότι οι συνομιλίες για την επίλυση του κυπριακού δεν προχωρούν με το ρυθμό που αναμενόταν, υπάρχουν διαφωνίες κάτι που επιβεβαιώνουν οι δύο ηγέτες με δημόσιες δηλώσεις τους. Αυτό το σκηνικό της δυστοκίας αφορά τα επιχειρήματα και τις αναλύσεις. Αλλά, ως γνωστόν, πολιτική είναι και οι εντυπώσεις, η επικοινωνία, η διάθεση να επιχειρείς να κερδίσεις πόντους στο διεθνή χώρο χρησιμοποιώντας τα πιο κατάλληλα εργαλεία. Μέσα σε αυτό το ρευστό σκηνικό η Τουρκία επιχειρεί να δώσει τις δικές απόψεις στα πράγματα και όσοι υποτιμούν το εγχείρημά της, απλώς δεν έχουν αίσθηση των πραγματικών δεδομένων. Η Τουρκία επιχειρεί να δώσει την εικόνα ότι ενδιαφέρεται για τη λύση, κάνει ότι χρειάζεται για να υπάρξει αποτέλεσμα. Αυτή προσπάθεια της τουρκικής διπλωματίας κινείται, κατά την άποψή μου, σε τρία επίπεδα:

1 Η Άγκυρα ζητά τον καθορισμό χρονοδιαγράμματος ώστε οι συνομιλίες να διεξάγονται μέσα σε ορισμένο «χρονικό περιβάλλον». Ο τούρκος ΥΠΕΞ Αλί Μπαμπατζιάν στις 18/12/08 το ζήτησε μπροστά στον Επίτροπο Αρμόδιο για τη Διεύρυνση Όλι Ρεν.

2 Ο Μ. Α. Ταλάτ ζητά ένα είδος διεθνούς παρέμβασης ώστε να ενισχυθούν οι ενδοκυπριακές συνομιλίες. Επιζητεί ένα είδος παρέμβασης, δεν διευκρινίζει το περιεχόμενό της αλλά θέλει να στείλει ένα μήνυμα ότι εκεί που έφθασαν τα πράγματα, ας κάνει κάτι παραπάνω ο Α. Ντάουνερ…

3 Ο Μ. Α. Ταλάτ Επιδιώκει να δώσει πιο εντατικό ρυθμό στη διαπραγμάτευση  προτείνοντας πιο συχνές συναντήσεις ανάμεσα στους δύο ηγέτες, αντί της έως τώρα πρακτικής για μια συνάντηση την εβδομάδα. Αυτή η πρακτική δεν έχει τηρηθεί εξαιτίας άλλων υποχρεώσεων των δύο ηγετών.

Όλοι αναγνωρίζουν την πολιτική αξία του 2009. Ο Όλι Ρεν λ.χ. σε δηλώσεις στις 21 Δεκεμβρίου επανέλαβε την άποψη της Επιτροπής ότι το 2009 πρέπει να είναι η χρονιά της επίλυσης του κυπριακού. Συνεπώς οι «παίκτες» στο κυπριακό επιχειρούν, ή θα επιχειρήσουν να δώσουν απαντήσεις σε όλα τα πιθανά σενάρια που μπορεί να προκύψουν στην πορεία. Η Άγκυρα φαίνεται πως έχει ετοιμάσει τη δική της επικοινωνιακή προσέγγιση με βάση τα πιο πάνω τρία σημεία. Η Λευκωσία ασφαλώς δεν μπορεί να αγνοεί αυτή την παράμετρο. Είναι ουσιώδης και χρειάζεται τη δική της απάντηση, τη δική της πολιτική και επικοινωνιακή στρατηγική. Η αντίληψη που υπάρχει σε αρκετές ε/κ δυνάμεις ότι αρκεί που έχουμε δίκαιο, δυστυχώς, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική πολιτική διαπάλη. Χρειάζεται η επικοινωνία να επικουρεί την πολιτική και οι δύο μαζί να δίνουν πειστικές απαντήσεις σε κάθε εξέλιξη.