Το ερώτημα Ερτογάν.

Ο Τ. Ερντογάν πραγματοποίησε στις 23 Ιουνίου το δεύτερο μέσα στο 2009 ταξίδι του στις Βρυξέλλες με προφανές κίνητρο να αναζωογονήσει την ενταξιακή πορεία της χώρας του. Στις δύο τελευταίες ημέρες της τσέχικης προεδρίας (28 ή 29 Ιουνίου) είναι πιθανό να ανοίξει ένα ακόμα κεφάλαιο, αυτό που αφορά τη φορολογία. Έως τώρα έχουν ανοίξει 11 κεφάλαια, οκτώ έχουν «παγώσει» από το Δεκέμβριο 2006 λόγω της άρνησης της Άγκυρας να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και άλλα πέντε τα έχει μπλοκάρει η Γαλλία.

Ο τούρκος πρωθυπουργός δήλωσε ότι «μας στενοχωρεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι ορισμένες χώρες έχουν δώσει πολιτική διάσταση στις διαπραγματεύσεις με στόχο να τις επιβραδύνουν. Καμία άλλη υποψήφια χώρα δεν έχει υποστεί αυτή τη διακριτική μεταχείριση, αυτή η αφύσικη κατάσταση θα πρέπει να αλλάξει. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί δεν υπάρχει πρόοδος στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. Ορισμένοι πολιτικοί που δεν έχουν ευρύτητα πνεύματος, χρησιμοποίησαν την τουρκική υποψηφιότητα προκειμένου να επωφεληθούν εκλογικά, κάτι που εμείς θεωρούμε ότι είναι ένας λανθασμένος λαϊκισμός. Δεν μπορώ να αποδεχθώ τη θέση της Γαλλίας και της Γερμανίας. Η Τουρκία δεν θέλει τίποτα λιγότερο από την πλήρη ένταξη».

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το ερώτημα Ερτογάν («γιατί δεν υπάρχει πρόοδος στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις;»), αφορά απολύτως τον ίδιο, και ως εκ τούτου το ερώτημα επιστρέφει στην κυβέρνησή του. Η αργή διαδικασία συνδέεται με δικές της επιλογές, είναι η ίδια η Τουρκία που με την άρνησή της να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο της Άγκυρας ή να δώσει ρυθμό στις μεταρρυθμίσεις, δημιουργεί προβλήματα στην ενταξιακή της πορεία. Θα μπορούσε να πάρει ακόμα πιο σοβαρές αποφάσεις: να πάρει την πολιτική απόφαση για την επίλυση του κυπριακού, κάτι που, αφ’ ενός, θα δώσει νέα ώθηση στην υποψηφιότητά της και αφ’ ετέρου θα ξεπαγώσει τα οκτώ κεφάλαια που μπλοκαρίστηκαν το 2005. Συχνά η τουρκική διπλωματία ψάχνει ευθύνες οπουδήποτε αλλού, εκτός από τις δικές της. Αυτό δεν βοηθά την ίδια, ούτε δημιουργεί κινητικότητα. Το τακτικό δρομολόγιο Άγκυρα- Βρυξέλλες είναι χρήσιμο, αλλά το βασικό ζήτημα παραμένει κυρίως στην Άγκυρα: από τις δικές της αποφάσεις εξαρτώνται πολλά. Εάν κάνει αυτά που της αναλογούν σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που ανέλαβε, μπορεί ύστερα να ασκήσει κριτική στο Παρίσι ή το Βερολίνο για την αλλαγή της στάσης τους στη «μέση του ποταμού».