Το μέγιστο στοίχημα

Η επικαιρότητα διαρκώς είναι ελκυστική. Προκαλεί τα φώτα της δημοσιότητας και δημιουργεί πολιτικές συζητήσεις. Από το Συμβούλιο Υπουργών στις 11/12 μέχρι τη γέφυρα στο τέρμα της οδού Λήδρας, από τη συζήτηση για το «απ’ ευθείας εμπόριο» με το ψευδοκράτος μέχρι την «Επιτροπή Περιουσιών» που δημιουργείται στα κατεχόμενα. Από τα αεροδρόμια και τα λιμάνια της Τουρκίας μέχρι το παράνομο εμπόριο ή τα καζίνα που επισκέπτονται ορισμένοι ε/κ στα κατεχόμενα. Σήμερα όλα αυτά είναι ελκυστικά γιατί είναι μια καλή μας συνήθεια να ακολουθούμε την τρέχουσα επικαιρότητα και να κάποτε βυθιζόμαστε σε αυτήν.

Η Κύπρος ασαφαλώς δεν μπορεί να αγνοεί ότι τρέχει γιατί και άλλοι δημιουργούν εξελίξεις και άλλοι κατασκευάζουν τα επιμέρους και τα τρέχοντα γιατί αυτό υπηρετεί την πολιτική τους. Αυτή η μερική, η αποσπασματική θεώρηση του κυπριακού δεν σημαίνει απολύτως τίποτα στο πραγματικό πεδίο άσκησης πραγματικής πολιτικής που να οδηγεί σε ανατροπή των τετελεσμένων της εισβολής. Η αποσπασματική θεώρηση του κυπριακού επιτερέπει στην κατοχική δύναμη να ροκανίζει το χρόνο και να δημιουργεί εξελίξεις που οδηγούν την ουσία του κυπριακού σε παράλυση.

Σημαίνει κάτι στους πραγματικούς συσχετισμούς το εάν οι δίοδοι προς τα κατεχόμενα είναι τρεις ή πέντε; Σημαίνει κάτι στους πραγματικούς συσχετισμούς δύναμης εάν η Τουρκία ανοίξει ένα ή δύο λιμάνια της στα πλοία με κυπριακή σημαία όπως γινόταν μέχρι το 1988;

Η Κύπρος έχει κάθε συμφέρον να βλέπει με συνέπεια το μέγιστο στοίχημα που είναι η απαλλαγή της από την κατοχή και τον τερματισμό του στρατιωτικού ελέγχου του 37% του εδάφους της από την Τουρκία. Οι χειρισμοί που συμβάλλουν σε συζητήσεις τύπου Λήδρας ή τύπου Πρωτοκόλλου έχουν ελάχιστη σημασία μπροστά στο κεντρικό στοίχημα. Είναι σπατάλη πολιτικού χρόνου η ενασχόληση με θέματα παροδικής σημασίας, ή με θέματα που δεν δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να τα συνδέουμε με τη βασική κατεύθυνση.

Αυτό που δημιουργεί εξελίξεις επί της ουσίας είναι η συστηματική δουλιά για να αξιοποιήσουμε την ΕΕ ως τον καταλύτη της λύσης στο κυπριακό. Οι κύπριοι πολίτες είπαν πολλά μέσω της έρευνας που διεξήγαγε το Ευρωβαρόμερο τον Οκτώβριο του 2006. Σε αυτήν το 68% των ε/κ τάσσεται υπέρ της εξέλιξης της πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ, το 78% υπέρ της κοινής εξωτερικής πολιτικής και με πανευρωπαϊκό ρεκόρ το 89% των ε/κ τάσσεται υπέρ της εξέλιξης της κοινής αμυντικής πολιτικής της ΕΕ. Αυτά τα στοιχεία απλά επιβεβαιώνουν τη βασική αλήθεια ότι οι κύπριοι πολίτες εμπιστεύονται το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο και αυτό μπορεί να δουλέψει ως ο καταλύτης για να βγούμε από το σημερινό τέλμα ή να αποφεύγουμε το έλασσον χάριν του κορυφαίου.

Εάν όπως συνήθως λέγεται οι δημοσκοπήσεις είναι εργαλεία για ανάλυση, η ευθύνη της πολιτικής με υψηλούς στόχους είναι να βλέπει πέρα από αυτές και να οικοδομεί εξελίξεις πάνω σε πραγματικά δεδομένα που υπηρετούν τις ανάγκες της ιστορικής συγκυρίας.