Το όριο στο 3%

Η συζήτηση για την τροποποίηση του εκλογικού νόμου στο επίπεδο του ορίου εισδοχής είναι επιβεβλημένη. Εκτιμώ ότι η αλλαγή στο νόμο ώστε το εισδοχής να ανέβει στο 3% (από το σημερινό 1.8%) είναι μια ετεροχρονισμένη επανόρθωση της προχειρότητας με την οποία καθορίστηκε το σημερινό όριο.  Πιστεύω ότι στη Βουλή πρέπει να εκπροσωπούνται τα πραγματικά ρεύματα που δημιουργεί η κοινωνία μας και το 3% αποτελεί την καλύτερη δυνατή απόδειξη γι’ αυτό. Η εμπειρία έως σήμερα βεβαιώνει ότι η αλλαγή είναι χρήσιμη. Η σημερινή κομματική διαπάλη γύρω από το όριο είναι συγκυριακή: αυτό που χρειάζεται είναι να δούμε τα πράγματα πέρα από τους σημερινούς κομματικούς συσχετισμούς και να θεσμοθετηθεί η καλύτερη δυνατή ισορροπία. Μπορεί κάποιος να ανατρέξει στο χθες και να βρει αντιφατικές κομματικές δηλώσεις. Άλλωστε είναι τα ίδια κόμματα που σήμερα συζητούν την πιθανή τροποποίηση του νόμου που επί προεδρίας Σ. Κυπριανού ψήφισαν κάτι άλλο. Μπορεί κανείς να βρει στις τότε εξελίξεις σκοπιμότητες ή συγκυριακές επιλογές. Αυτό που μετρά είναι κυρίως το σήμερα και η προσπάθεια να λυθεί με τον πιο δημιουργικό τρόπο η εξίσωση του μέτρου με το οποίο θα βρίσκεται το όριο εισδοχής. Το 3% αποτελεί, κατά την άποψή μου, τη χρυσή τομή ανάμεσα στο κοινωνικό εκτόπισμα και την κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχει επιλεγεί κάτι παρόμοιο. Η Κύπρος μπορεί να αξιοποιήσει την εμπειρία αυτή, έστω και εάν το δικό μας σύστημα είναι προεδρικό. Η Βουλή, αν σήμερα προχωρήσει σε αυτή τη ρύθμιση, αυτό θα αποτελεί μια θετική συνεισφορά στην πολιτική μας ζωή.