Το τέλος μιας στρατηγικής.

Η συνάντηση αντιπροσωπείας της ΕΕ με τον ψευδοπρωθυπουργό Φ. Σιογιέρ στα κατεχόμενα (25/1) αποτελεί την πιο αρνητική εξέλιξη για την εθνική μας υπόθεση το τελευταίο διάστημα. Ως γνωστόν αντικείμενο της συνάντησης αυτής ήταν η προετοιμασία του ψευδοκράτους πάνω σε 12 κεφάλαια της εναρμόνισής του με το κοινοτικό κεκτημένο. Αναμφίβολα είναι η χειρότερη δυνατή εξέλιξη στις σχέσεις ΕΕ-Κύπρου μετά την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ την 1η Μαίου 2004. Είναι αναγκαίο να υπογραμμίσουμε ότι η Συμφωνία Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ στις 16 Απριλίου 2003 προνοεί (πρωτόκολλο 10) την ένταξη όλης της επικράτειας της Δημοκρατίας στην ΕΕ με αναστολή εφαρμογής του κεκτημένου στο κατεχόμενο τμήμα της μέχρι την εξεύρεση λύσης.

Η συνάντηση ΕΕ-Σογιέρ συνιστά επαναπροσδιορισμό των σχέσεων ΕΕ-Κύπρου-ψευδοκράτους Μια τέτοιας έκτασης αλλαγή γίνεται μόνο με απόφαση κορυφής. Συνεπώς η απόφαση ήταν σε επίπεδο κορυφής, δηλαδή ανάμεσα στην Επιτροπή και ορισμένες ισχυρές χώρες-μέλη με ιδιαίτερη επιρροή στην «κουζίνα» της ΕΕ. Είναι την απόφαση της Επιτροπής που υλοποιεί το Γραφείο του Επιτρόπου για τη Διεύρυνση Όλι Ρεν.

Η Κυπριακή Δημοκρατία ασκεί κυριαρχία επί όλου του εδάφους σύμφωνα με την πράξη προσχώρησης. Σήμερα αυτό αλλάζει: το ψευδοκράτος αποτελεί ξεχωριστή νομική και πολιτική οντότητα, ένα ιδιόμορφο καθεστώς «τρίτης χώρας». Η Κυπριακή Δημοκρατία καταγράφει απώλεια νομικής και πολιτικής κυριαρχίας αφού ένα τμήμα της επικράτειάς της συνομιλεί με πλήρη αγνόηση του νόμιμου, πλήρες μέλους της ΕΕ. Αυτή η εξέλιξη συνιστά το τέλος της πολιτικής Κρανιδιώτη. Με σκληρό αγώνα 15 ετών, η ελληνική εξωτερική πολιτική πέτυχε τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων ώστε η ΕΕ να είναι ο ρυθμιστής των ευρωτουρκικών σχέσεων, να γίνει ο καταλύτης που θα υποχρέωνε την κατοχική δύναμη να αλλάξει πολιτική στο κυπριακό. Σχέδια όπως η Τελωνειακή Ένωση, 1986, η Συμφωνία της 6ης Μαρτίου, 1995, τα κείμενα για το Ελσίνκι, 1999, απίστευτος κόπος και ατέλειωτες προσπάθειες στην ελληνική διπλωματική ιστορία, γύροι πρωτευουσών, δημιουργία συμμαχιών, έφεραν στην Κύπρο την πιο σημαντική της επιτυχία, την ένταξη στην ΕΕ. Σήμερα η αυτονόμηση του εναρμονισιακού διαλόγου ΕΕ-ψευδοκράτους ερήμην της Λευκωσίας, τερματίζει έναν επιτυχημένο αγώνα, μετατρέποντας τον σε πορεία στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Πολιτικοί της ρητορείας, που η μόνη τους έγνοια είναι η χειραγώγηση του εσωτερικού ακροατηρίου, ακύρωσαν την πορεία αυτή για να την αντικαταστήσουν με θολές αυταπάτες. Από τη στιγμή που η Κύπρος έδωσε δύο φορές το πράσινο φως στην κατοχική δύναμη να αρχίσει ενταξιακές χωρίς κανένα αντάλλαγμα, σήμερα πίνει και το επόμενο πικρό ποτήρι, την έναρξη ενταξιακών συνομιλιών ΕΕ-ψευδοκράτους. Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με «διεκδικητική» πολιτική. Αυτά είναι δείγμα τυφλής πολιτικής που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την νόμιμη εκπροσώπηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ.